فرقان در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== # +==منابع== {{منابع}} # )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «فرقان»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «فرقان»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:فرقان در معارف دعا و زیارات]] | [[رده:فرقان در معارف دعا و زیارات]] | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۰۵
مقدمه
فرقان، از ریشه فرق به معنای جداکننده و فرق گذرانده است و بیشتر به منظور فارق میان حق باطل به کار می‌رود. قران کریم می‌فرماید: ﴿إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا﴾[۱]. (روشن‌بینی خاصی که در پرتو آن حق را از باطل خواهید شناخت). قرآن کریم فارق و جداکننده حق از باطل است: ﴿تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ﴾[۲]. امام سجاد(ع) نیز قرآن را با وصف فرقان خوانده است: «وَ فُرْقَاناً فَرَقْتَ بِهِ بَيْنَ حَلَالِكَ وَ حَرَامِكَ»[۳]؛ (قرآن) فرقانی است که بدو حلالت را و حرامت را از هم جدا کرده‌ای.
آن حضرت خدا را به بزرگی شأن و جداکنندگی حقّ از باطل ستوده است: «سُبْحَانَكَ! مَا أَجَلَّ شَأْنَكَ... وَ أَصْدَعَ بِالْحَقِّ فُرْقَانَكَ»[۴]؛ «بار خدایا منزهی تو، شگفتا چه بزرگ است شأن و منزلت تو... و چه نیکو حق و باطل از یکدیگر جدا ساخته‌ای».[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «ای مؤمنان! اگر از خداوند پروا کنید در شما نیروی شناخت درستی از نادرستی می‌نهد» سوره انفال، آیه ۲۹.
- ↑ «بزرگوار است آن (خداوند) که فرقان را بر بنده خویش فرو فرستاد تا جهانیان را بیم‌دهنده باشد» سوره فرقان، آیه ۱.
- ↑ دعای ۴۲.
- ↑ دعای ۴۷.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم، قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «فرقان»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۴۹.