حنیف

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

حنیف در قرآن - حنیف در حدیث - حنیف در نهج البلاغه - حنیف در فقه اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حنیف (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• حنیف یعنی کسی که از باطل و گمراهی به حق و هدایت تمایل دارد و جویای راه درست است. قرآن کریم، حضرت ابراهیم را حنیف و پیروان آیین یکتاپرستی را "حُنفا" می‌نامد. به کسانی هم که به حج می‌رفتند و به آداب و آیین حضرت ابراهیم پایبند بودند، حنیف می‌گفتند. دین پیامبر خدا(ص) را نیز پیش از آنکه به پیامبری مبعوث گردد، "حنیفیّت" می‌دانند، یعنی آن حضرت به آیین یکتاپرستی ابراهیم خلیل و سنّت‌های بازمانده او عمل می‌کرد. در قرآن کریم نیز برای دین حق و درست و مطابق با فطرت، صفت حنیف ذکر شده است: فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا...؛ مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَلَا نَصْرَانِيًّا وَلَكِنْ كَانَ حَنِيفًا مُسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ .

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی