نادانی در اصول فقه: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [https://thesaurus.isca.ac.ir/term/qaxb3ermn8067l8d گنجینه اطلاعات علوم اسلامی] | * [https://thesaurus.isca.ac.ir/term/qaxb3ermn8067l8d گنجینه اطلاعات علوم اسلامی] |
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۴:۲۲
نادانی در قرآن - نادانی در حدیث - نادانی در نهج البلاغه - نادانی در معارف دعا و زیارات - نادانی در فلسفه اسلامی - نادانی در اصول فقه - نادانی در اخلاق اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل نادانی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- جهل، مقابل علم بوده و به معنای نبود آگاهی و علم در کسی است که استعداد دانستن را دارد؛ بنا بر این، به جمادات و حیوانات، جاهل و عالم اطلاق نمیشود، زیرا نسبت میان علم و جهل، نسبت عدم و ملکه است. در برخی مباحث علم اصول، جهل به عنوان یکی از حالات مکلف (شک، ظن و علم) نسبت به حکم واقعی، مطرح میشود و برای انسانی که دارای چنین جهلی است احکام خاصی مقرر شده است[۱].
پرسشهای وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ المنطق، ج۱، ص۱۷؛ کتاب التعریفات، ج۱، ص۳۶؛ فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص۲۱۰-۲۱۱؛ کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴.