قاسطین در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
قاسطین در لغت، به معنای ستم‌کاران و بازگرداندگان از [[حق]] است<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۱۱، ص۱۷۳۱۵.</ref> و در اصطلاح، [[لقب]] آن دسته از [[اهل]] [[صفین]] بود که در صف [[لشکر]] [[معاویه]] بوده‌اند. | قاسطین در لغت، به معنای ستم‌کاران و بازگرداندگان از [[حق]] است<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۱۱، ص۱۷۳۱۵.</ref> و در اصطلاح، [[لقب]] آن دسته از [[اهل]] [[صفین]] بود که در صف [[لشکر]] [[معاویه]] بوده‌اند. | ||
قاسطین در برابر [[ناکثین]] و [[مارقین]] بکار رفته و این [[القاب]] را [[پیامبر]]{{صل}} در روایتی خطاب به [[علی]]{{ع}} نام برد و فرمود: "تو -[[علی]]- پس از من با قاسطین، [[ناکثین]] و [[مارقین]] [[جنگ]] خواهی کرد"<ref>بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۵؛ شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۹۸-۹۷.</ref>. با [[پیروزی]] [[علی]]{{ع}} بر [[ناکثین]] و [[تعیین]] [[حاکمان]] ایالات، [[معاویه]] که موقعیت خود را در خطر دید، به بهانۀ [[خونخواهی عثمان]]، به سوی [[عراق]] [[لشکرکشی]] کرد و [[لشکر]] [[عراق]] در صحرای [[صفین]]، مقابل [[لشکر]] [[شام]] قرار گرفت که سرانجام با حیلۀ [[عمرو بن عاص]]، [[علی]]{{ع}} وادار به [[پذیرش]] [[حکمیت]] شد<ref>ر.ک: حکمیت. تاریخ طبری، ج۵، ص۷۸-۳۹؛ الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۲۰۵-۱۶۱.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۴۶.</ref>. | قاسطین در برابر [[ناکثین]] و [[مارقین]] بکار رفته و این [[القاب]] را [[پیامبر]]{{صل}} در روایتی خطاب به [[علی]]{{ع}} نام برد و فرمود: "تو -[[علی]]- پس از من با قاسطین، [[ناکثین]] و [[مارقین]] [[جنگ]] خواهی کرد"<ref>بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۵؛ شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۹۸-۹۷.</ref>. با [[پیروزی]] [[علی]]{{ع}} بر [[ناکثین]] و [[تعیین]] [[حاکمان]] ایالات، [[معاویه]] که موقعیت خود را در خطر دید، به بهانۀ [[خونخواهی عثمان]]، به سوی [[عراق]] [[لشکرکشی]] کرد و [[لشکر]] [[عراق]] در صحرای [[صفین]]، مقابل [[لشکر]] [[شام]] قرار گرفت که سرانجام با حیلۀ [[عمرو بن عاص]]، [[علی]]{{ع}} وادار به [[پذیرش]] [[حکمیت]] شد<ref>ر.ک: حکمیت. تاریخ طبری، ج۵، ص۷۸-۳۹؛ الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۲۰۵-۱۶۱.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۴۶.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']] | * [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']] | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۲:۳۵
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث قاسطین است. "قاسطین" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل قاسطین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
قاسطین در لغت، به معنای ستم‌کاران و بازگرداندگان از حق است[۱] و در اصطلاح، لقب آن دسته از اهل صفین بود که در صف لشکر معاویه بوده‌اند. قاسطین در برابر ناکثین و مارقین بکار رفته و این القاب را پیامبر(ص) در روایتی خطاب به علی(ع) نام برد و فرمود: "تو -علی- پس از من با قاسطین، ناکثین و مارقین جنگ خواهی کرد"[۲]. با پیروزی علی(ع) بر ناکثین و تعیین حاکمان ایالات، معاویه که موقعیت خود را در خطر دید، به بهانۀ خونخواهی عثمان، به سوی عراق لشکرکشی کرد و لشکر عراق در صحرای صفین، مقابل لشکر شام قرار گرفت که سرانجام با حیلۀ عمرو بن عاص، علی(ع) وادار به پذیرش حکمیت شد[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه دهخدا، ج۱۱، ص۱۷۳۱۵.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۵؛ شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۹۸-۹۷.
- ↑ ر.ک: حکمیت. تاریخ طبری، ج۵، ص۷۸-۳۹؛ الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۲۰۵-۱۶۱.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۴۶.