بصیر در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
*از صفات ثبوتی مشهور [[خداوند]] است که [[قرآن کریم]] افزون بر پنجاه بار به صراحت از آن یاد کرده است.[[بینایی]] [[خداوند]] به واسطه اندام [[بینایی]] نیست؛ بلکه به صفت [[علم الهی]] است. بنابراین، [[بصیر]] یعنی [[دانا]] به آنچه دیدنی است<ref>تلخیص المحصل، ۲۸۷ و ۲۸۸.</ref>. [[خداوند]] نه تنها دیدنی‌های آشکار را می‌بیند، بلکه دیدنی‌های پنهان نیز از [[بینایی]] او بیرون نیستند<ref>علم الیقین، ۱/ ۱۲۰.</ref>. این صفت [[خداوند]]، تأثیری ژرف بر [[بندگان]] دارد. اگر بنده‌ای بداند که [[خداوند]] در همه حال او را می‌بیند، در برابر [[گناهان]] و [[زشتی‌ها]] خویشتنداری می‌کند و می‌کوشد تا ظاهر و [[باطن]] خویش را از آنچه در دیده [[الهی]] ناخوش است، بپیراید. بنده‌ای را نیز که به این [[مقام]] می‌رسد، "[[بصیر]]" می‌نامند. از [[پیامبر اسلام]]{{صل}} [[نقل]] است که [[خدا]] را چونان [[بندگی]] کنید که گویی او را می‌بینید و اگر شما او را نمی‌بینید، او شما را می‌بیند<ref>وسائل الشیعة، ۴/ ۶۷۸؛ علم الیقین، ۱/ ۱۲۰.</ref>. موضوع "[[بصیر]]" را در [[علم کلام]]، [[فلسفه]]، عرفان و [[تفسیر]] بررسی می‌کنند<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 159.</ref>. | *از صفات ثبوتی مشهور [[خداوند]] است که [[قرآن کریم]] افزون بر پنجاه بار به صراحت از آن یاد کرده است.[[بینایی]] [[خداوند]] به واسطه اندام [[بینایی]] نیست؛ بلکه به صفت [[علم الهی]] است. بنابراین، [[بصیر]] یعنی [[دانا]] به آنچه دیدنی است<ref>تلخیص المحصل، ۲۸۷ و ۲۸۸.</ref>. [[خداوند]] نه تنها دیدنی‌های آشکار را می‌بیند، بلکه دیدنی‌های پنهان نیز از [[بینایی]] او بیرون نیستند<ref>علم الیقین، ۱/ ۱۲۰.</ref>. این صفت [[خداوند]]، تأثیری ژرف بر [[بندگان]] دارد. اگر بنده‌ای بداند که [[خداوند]] در همه حال او را می‌بیند، در برابر [[گناهان]] و [[زشتی‌ها]] خویشتنداری می‌کند و می‌کوشد تا ظاهر و [[باطن]] خویش را از آنچه در دیده [[الهی]] ناخوش است، بپیراید. بنده‌ای را نیز که به این [[مقام]] می‌رسد، "[[بصیر]]" می‌نامند. از [[پیامبر اسلام]]{{صل}} [[نقل]] است که [[خدا]] را چونان [[بندگی]] کنید که گویی او را می‌بینید و اگر شما او را نمی‌بینید، او شما را می‌بیند<ref>وسائل الشیعة، ۴/ ۶۷۸؛ علم الیقین، ۱/ ۱۲۰.</ref>. موضوع "[[بصیر]]" را در [[علم کلام]]، [[فلسفه]]، عرفان و [[تفسیر]] بررسی می‌کنند<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 159.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']] | * [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۵۶
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اسماء الهی است. "بصیر" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
بصیر در قرآن - بصیر در حدیث - بصیر در نهج البلاغه - بصیر در معارف دعا و زیارات - بصیر در کلام اسلامی - بصیر در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل بصیر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- از صفات ثبوتی مشهور خداوند است که قرآن کریم افزون بر پنجاه بار به صراحت از آن یاد کرده است.بینایی خداوند به واسطه اندام بینایی نیست؛ بلکه به صفت علم الهی است. بنابراین، بصیر یعنی دانا به آنچه دیدنی است[۱]. خداوند نه تنها دیدنی‌های آشکار را می‌بیند، بلکه دیدنی‌های پنهان نیز از بینایی او بیرون نیستند[۲]. این صفت خداوند، تأثیری ژرف بر بندگان دارد. اگر بنده‌ای بداند که خداوند در همه حال او را می‌بیند، در برابر گناهان و زشتی‌ها خویشتنداری می‌کند و می‌کوشد تا ظاهر و باطن خویش را از آنچه در دیده الهی ناخوش است، بپیراید. بنده‌ای را نیز که به این مقام می‌رسد، "بصیر" می‌نامند. از پیامبر اسلام(ص) نقل است که خدا را چونان بندگی کنید که گویی او را می‌بینید و اگر شما او را نمی‌بینید، او شما را می‌بیند[۳]. موضوع "بصیر" را در علم کلام، فلسفه، عرفان و تفسیر بررسی می‌کنند[۴].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
{
- ↑ تلخیص المحصل، ۲۸۷ و ۲۸۸.
- ↑ علم الیقین، ۱/ ۱۲۰.
- ↑ وسائل الشیعة، ۴/ ۶۷۸؛ علم الیقین، ۱/ ۱۲۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 159.