نصب الهی پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۷: خط ۷:
*[[پیامبران]] و [[اولیای الهی]] کسانی هستند که [[خداوند]] آن‌ها را [[انتخاب]] کرده است، چنان‌که در [[قرآن کریم]] آمده است: [[خدا]] [[آدم]] و [[نوح]] و [[خاندان]] [[ابراهیم]] و [[خاندان]] [[عمران]] را بر جهانیان [[برتری]] داد<ref>{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ }}؛ سوره آل عمران، آیه ۳۳</ref>. از این‌رو [[پیامبران]] از [[کودکی]] مورد توجه خاص [[خداوند]] هستند. [[آیات]] مربوط به حفظ [[حضرت موسی]] {{ع}} در شیرخوارگی و تکلم [[حضرت عیسی]] {{ع}} در گهواره<ref>{{متن قرآن|قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا }}؛ سوره مریم، آیه ۳۰</ref> و خطاب‌های مهرآمیز [[خداوند]] به [[رسول اکرم]]<ref>{{متن قرآن|أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى}}؛ سوره ضحی، آیه ۶</ref> شواهدی درباره این موضوع است. [[امام علی]] {{ع}} در مورد [[لطف]] خاص [[خدا]] به [[پیامبر خاتم]] {{صل}} از بدو ورودش به‌دنیا می‌فرماید: از همان لحظه‌ای که [[پیامبر]] {{صل}} را از شیر گرفتند، [[خداوند]] بزرگ‌ترین [[فرشته]] ([[جبرئیل]]) خود را [[مأمور]] [[تربیت پیامبر]] {{صل}} کرد تا شب و روز، او را به راه‌های [[بزرگواری]] و [[راستی]] و [[اخلاق نیکو]] [[راهنمایی]] کند<ref>{{متن حدیث|وَ لَقَدْ قَرَنَ اللَّهُ بِهِ (صلی الله علیه وآله) مِنْ لَدُنْ أَنْ كَانَ فَطِيماً أَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلَائِكَتِهِ يَسْلُكُ بِهِ طَرِيقَ الْمَكَارِمِ وَ مَحَاسِنَ أَخْلَاقِ الْعَالَمِ لَيْلَهُ وَ نَهَارَهُ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref>. این عبارت [[حضرت امیر]] ناظر بر [[نصب الهی]] [[رسول اکرم]] {{صل}} از [[آغاز آفرینش]] ایشان است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۸۲۴.</ref>.
*[[پیامبران]] و [[اولیای الهی]] کسانی هستند که [[خداوند]] آن‌ها را [[انتخاب]] کرده است، چنان‌که در [[قرآن کریم]] آمده است: [[خدا]] [[آدم]] و [[نوح]] و [[خاندان]] [[ابراهیم]] و [[خاندان]] [[عمران]] را بر جهانیان [[برتری]] داد<ref>{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ }}؛ سوره آل عمران، آیه ۳۳</ref>. از این‌رو [[پیامبران]] از [[کودکی]] مورد توجه خاص [[خداوند]] هستند. [[آیات]] مربوط به حفظ [[حضرت موسی]] {{ع}} در شیرخوارگی و تکلم [[حضرت عیسی]] {{ع}} در گهواره<ref>{{متن قرآن|قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا }}؛ سوره مریم، آیه ۳۰</ref> و خطاب‌های مهرآمیز [[خداوند]] به [[رسول اکرم]]<ref>{{متن قرآن|أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى}}؛ سوره ضحی، آیه ۶</ref> شواهدی درباره این موضوع است. [[امام علی]] {{ع}} در مورد [[لطف]] خاص [[خدا]] به [[پیامبر خاتم]] {{صل}} از بدو ورودش به‌دنیا می‌فرماید: از همان لحظه‌ای که [[پیامبر]] {{صل}} را از شیر گرفتند، [[خداوند]] بزرگ‌ترین [[فرشته]] ([[جبرئیل]]) خود را [[مأمور]] [[تربیت پیامبر]] {{صل}} کرد تا شب و روز، او را به راه‌های [[بزرگواری]] و [[راستی]] و [[اخلاق نیکو]] [[راهنمایی]] کند<ref>{{متن حدیث|وَ لَقَدْ قَرَنَ اللَّهُ بِهِ (صلی الله علیه وآله) مِنْ لَدُنْ أَنْ كَانَ فَطِيماً أَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلَائِكَتِهِ يَسْلُكُ بِهِ طَرِيقَ الْمَكَارِمِ وَ مَحَاسِنَ أَخْلَاقِ الْعَالَمِ لَيْلَهُ وَ نَهَارَهُ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref>. این عبارت [[حضرت امیر]] ناظر بر [[نصب الهی]] [[رسول اکرم]] {{صل}} از [[آغاز آفرینش]] ایشان است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۸۲۴.</ref>.


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681049.jpg|22px]]  [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
* [[پرونده:13681049.jpg|22px]]  [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۴:۳۴

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث نصب الهی است. "نصب الهی پیامبران" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ضرورت نبوت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

منابع

جستارهای وابسته

پرسش‌های وابسته


پانویس

  1. ﴿إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ ؛ سوره آل عمران، آیه ۳۳
  2. ﴿قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا ؛ سوره مریم، آیه ۳۰
  3. ﴿أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى؛ سوره ضحی، آیه ۶
  4. «وَ لَقَدْ قَرَنَ اللَّهُ بِهِ (صلی الله علیه وآله) مِنْ لَدُنْ أَنْ كَانَ فَطِيماً أَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلَائِكَتِهِ يَسْلُكُ بِهِ طَرِيقَ الْمَكَارِمِ وَ مَحَاسِنَ أَخْلَاقِ الْعَالَمِ لَيْلَهُ وَ نَهَارَهُ»؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴
  5. دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص ۸۲۴.