سنگابخانه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
جز (جایگزینی متن - '{{امامت}} ==مقدمه==' به '{{امامت}} ==مقدمه==')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
==مقدمه==
==مقدمه==
'''سنگابخانه''' محلّی که یک یا چند ظرف بزرگ سنگی برای [[نوشیدن آب]] سرد، در ایّام [[عزاداری]] [[سید الشهدا]]{{ع}} در آن نهاده می‌شد و سقّاها، آمادۀ آب دادن به [[عزاداران]] و هیئت‌های سینه زنی بودند. معمولا در محوّطه‌ای بود که روی آن چادر می‌زدند و اطرافش را با پارچۀ سیاه و کتیبه‌های مخصوص و عکس و [[شمایل]] می‌پوشاندند و در آنجا نگهبان و [[شب]] [[خواب]] می‌گذاشتند. سنگاب، ظرف سنگی بزرگی بود که مقدار زیادی آب می‌گرفت و از یک پاره سنگ تراشیده می‌شد و در مسجدها و تکایا برای [[آشامیدن]] یا [[وضو]] گرفتن می‌گذاشتند. دهخدا می‌نویسد: "ظرف بزرگ از سنگ تراشیده که یک کر و بیشتر آب گیرد و در [[مساجد]] و امامزاده‌ها نهند"<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۵۰.</ref>.
'''سنگابخانه''' محلّی که یک یا چند ظرف بزرگ سنگی برای [[نوشیدن آب]] سرد، در ایّام [[عزاداری]] [[سید الشهدا]]{{ع}} در آن نهاده می‌شد و سقّاها، آمادۀ آب دادن به [[عزاداران]] و هیئت‌های سینه زنی بودند. معمولا در محوّطه‌ای بود که روی آن چادر می‌زدند و اطرافش را با پارچۀ سیاه و کتیبه‌های مخصوص و عکس و [[شمایل]] می‌پوشاندند و در آنجا نگهبان و [[شب]] [[خواب]] می‌گذاشتند. سنگاب، ظرف سنگی بزرگی بود که مقدار زیادی آب می‌گرفت و از یک پاره سنگ تراشیده می‌شد و در مسجدها و تکایا برای [[آشامیدن]] یا [[وضو]] گرفتن می‌گذاشتند. دهخدا می‌نویسد: "ظرف بزرگ از سنگ تراشیده که یک کر و بیشتر آب گیرد و در [[مساجد]] و امامزاده‌ها نهند"<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۵۰.</ref>.

نسخهٔ ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۰

مقدمه

سنگابخانه محلّی که یک یا چند ظرف بزرگ سنگی برای نوشیدن آب سرد، در ایّام عزاداری سید الشهدا(ع) در آن نهاده می‌شد و سقّاها، آمادۀ آب دادن به عزاداران و هیئت‌های سینه زنی بودند. معمولا در محوّطه‌ای بود که روی آن چادر می‌زدند و اطرافش را با پارچۀ سیاه و کتیبه‌های مخصوص و عکس و شمایل می‌پوشاندند و در آنجا نگهبان و شب خواب می‌گذاشتند. سنگاب، ظرف سنگی بزرگی بود که مقدار زیادی آب می‌گرفت و از یک پاره سنگ تراشیده می‌شد و در مسجدها و تکایا برای آشامیدن یا وضو گرفتن می‌گذاشتند. دهخدا می‌نویسد: "ظرف بزرگ از سنگ تراشیده که یک کر و بیشتر آب گیرد و در مساجد و امامزاده‌ها نهند"[۱][۲].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. لغت‌نامه، دهخدا.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۵۰.