نامۀ ۱۶ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جز (جایگزینی متن - '{{امامت}} ==مقدمه==' به '{{امامت}} ==مقدمه==') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*گرچه [[امام]] {{ع}} هرگز در پی [[جنگ]] و [[خون‌ریزی]] نبود، اما آن‌گاه که [[دشمن]] را خیره‌سر و نابکار و در پی به‌دست آوردن موقعیت برای [[سلطه]] می‌دید، باکی از میدان [[جنگ]] نداشت. از این‌رو زمانی که [[معاویه]] با آن [[حضرت]] در [[صفین]] روبه‌رو شد و [[امام]] به این نتیجه رسید که آن‌ها گوش [[شنوایی]] برای پذیرش سخن [[حق]] ندارند، آماده [[نبرد]] با آن‌ها شد. [[لشکر]] خود را آراست و شیوه [[نظامی]] برای آن برگزید و خود را آماده نبردی سهمگین ساخت. در این حال [[یاران]] خود را [[فرمان]] می‌دهد و راه [[نبرد]] را به آنان یادآوری و [[دشمن]] نابکار را به آنان معرفی می‌کند تا خللی در [[مبارزه]] و نبردشان ایجاد نشود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 764.</ref>. | *گرچه [[امام]] {{ع}} هرگز در پی [[جنگ]] و [[خون‌ریزی]] نبود، اما آن‌گاه که [[دشمن]] را خیره‌سر و نابکار و در پی به‌دست آوردن موقعیت برای [[سلطه]] می‌دید، باکی از میدان [[جنگ]] نداشت. از این‌رو زمانی که [[معاویه]] با آن [[حضرت]] در [[صفین]] روبه‌رو شد و [[امام]] به این نتیجه رسید که آن‌ها گوش [[شنوایی]] برای پذیرش سخن [[حق]] ندارند، آماده [[نبرد]] با آن‌ها شد. [[لشکر]] خود را آراست و شیوه [[نظامی]] برای آن برگزید و خود را آماده نبردی سهمگین ساخت. در این حال [[یاران]] خود را [[فرمان]] می‌دهد و راه [[نبرد]] را به آنان یادآوری و [[دشمن]] نابکار را به آنان معرفی می‌کند تا خللی در [[مبارزه]] و نبردشان ایجاد نشود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 764.</ref>. | ||
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۰
مقدمه
- گرچه امام (ع) هرگز در پی جنگ و خون‌ریزی نبود، اما آن‌گاه که دشمن را خیره‌سر و نابکار و در پی به‌دست آوردن موقعیت برای سلطه می‌دید، باکی از میدان جنگ نداشت. از این‌رو زمانی که معاویه با آن حضرت در صفین روبه‌رو شد و امام به این نتیجه رسید که آن‌ها گوش شنوایی برای پذیرش سخن حق ندارند، آماده نبرد با آن‌ها شد. لشکر خود را آراست و شیوه نظامی برای آن برگزید و خود را آماده نبردی سهمگین ساخت. در این حال یاران خود را فرمان می‌دهد و راه نبرد را به آنان یادآوری و دشمن نابکار را به آنان معرفی می‌کند تا خللی در مبارزه و نبردشان ایجاد نشود[۱].
فرازی از نامه
- فراری که مقدمه حمله باشد و مانوری که زمینه عملیات شود، بر شما گران و ناگوار نیاید. شمشیرها را از خون دشمنان سیراب کنید که به حقشان رسانده‌اید و تهیگاهشان بردرید و بر خاکشان افکنید. خود را به نهایت آماده سازید تا نیزه کاری و ضربه سخت را فرود آرید و صدای تبلیغات دشمن را خفه کنید تا ترس و ضعف در نیروهای خودی ریشه‌کن شود. سوگند به او که دانه را شکافت و انسان را آفرید، معاویه و یارانش هرگز اسلام نیاوردند، بلکه اظهار اسلام کردند و کفر در دل نهان داشتند، پس چون یاورانی یافتند کفر باطن ظاهر ساختند[۲].
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 764.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 764.