نامۀ ۴۶ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == ==' به '==') |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==فرازی از [[نامه]]== | ==فرازی از [[نامه]]== | ||
*تو از کسانی هستی که من به [[پشتیبانی]] آن‌ها [[دین]] را به‌پا دارم و بینیِ سرکشان و تبه‌کاران را به [[خاک]] مالم، و کوره‌راه‌های مخوف مرز را بدون بندم. پس در هر کاری که تصمیم‌گیری از [[خدا]] کمک گیر و قاطعیت را با چاشنیِ [[نرمی]] به‌کار بر؛ و [[مدارا]] کن آن‌جا که [[سازگاری]] کارسازتر است و آن‌جا که جز شدت و [[خشونت]] به‌کار نیاید، دست به دامن آن شو. پر و بالت را باری توده [[مردم]] بگشای و با آنان نرم‌خوی و فروتن باش و چهره بگشای و [[مهربانی]] کن. همگان را به یک چشم بنگر و با یک روش پاسخ‌گوی، تا زورمداران قدرت‌طلب [[طمع]] در [[ظلم]] کردنت نکنند و ناتوانان از عدالتت [[ناامید]] نشوند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 793.</ref>. | *تو از کسانی هستی که من به [[پشتیبانی]] آن‌ها [[دین]] را به‌پا دارم و بینیِ سرکشان و تبه‌کاران را به [[خاک]] مالم، و کوره‌راه‌های مخوف مرز را بدون بندم. پس در هر کاری که تصمیم‌گیری از [[خدا]] کمک گیر و قاطعیت را با چاشنیِ [[نرمی]] به‌کار بر؛ و [[مدارا]] کن آن‌جا که [[سازگاری]] کارسازتر است و آن‌جا که جز شدت و [[خشونت]] به‌کار نیاید، دست به دامن آن شو. پر و بالت را باری توده [[مردم]] بگشای و با آنان نرم‌خوی و فروتن باش و چهره بگشای و [[مهربانی]] کن. همگان را به یک چشم بنگر و با یک روش پاسخ‌گوی، تا زورمداران قدرت‌طلب [[طمع]] در [[ظلم]] کردنت نکنند و ناتوانان از عدالتت [[ناامید]] نشوند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 793.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۵
مقدمه
- بخش‌هایی از نامه‌ای است که امام به یکی از کارگزاران خویش نوشته است. امام (ع) در آغاز نامه، او[۱] را از جمله کسانی می‌داند که برای حفظ دین از آنان کمک می‌طلبد و به کمک آنان سرکشی تبه‌کاران را درهم می‌شکند و مرزها را ایمن می‌کند. سپس فضایلی را برمی‌شمرد که یک حکم‌ران باید به آن متصف شود[۲]:
- نخست در کارهای مهم و بزرگ از خدا کمک بخواهد، زیرا استمداد از او بهترین وسیله برای رفع گرفتاری‌هاست[۳].
- دوم، سختی و درشتی را با نرمی و ملایمت درآمیزد و هر سخن را در جای خود به‌کار بندد؛ آن‌گاه که مدارا و نرمش مناسب است، نرمی و مدارا کند و هنگام درشتی و سختی، آن‌گونه باشد.
- سوم، در برابر مردم، فروتن و متواضع و مهربان و گشاده‌رو باشد[۴].
- چهارم، بر مردمان آسان گیرد[۵].
- پنجم، بین مردم تبعیض روا ندارد و با آنان با عدالت رفتار کند[۶].
- بخش‌هایی از این نامه را بلاذری در انساب الاشراف و ابراهیم بن محمد در الغارات گزارش کرده‌اند[۷].
فرازی از نامه
- تو از کسانی هستی که من به پشتیبانی آن‌ها دین را به‌پا دارم و بینیِ سرکشان و تبه‌کاران را به خاک مالم، و کوره‌راه‌های مخوف مرز را بدون بندم. پس در هر کاری که تصمیم‌گیری از خدا کمک گیر و قاطعیت را با چاشنیِ نرمی به‌کار بر؛ و مدارا کن آن‌جا که سازگاری کارسازتر است و آن‌جا که جز شدت و خشونت به‌کار نیاید، دست به دامن آن شو. پر و بالت را باری توده مردم بگشای و با آنان نرم‌خوی و فروتن باش و چهره بگشای و مهربانی کن. همگان را به یک چشم بنگر و با یک روش پاسخ‌گوی، تا زورمداران قدرت‌طلب طمع در ظلم کردنت نکنند و ناتوانان از عدالتت ناامید نشوند[۸].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ شاید مراد از این کارگزار همان مالک اشتر، صحابی بزرگ علی (ع) باشد.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 792.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 792.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 792.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 792.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 792.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 792.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 793.