پژوهشی در باب علم امام (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
Smsherafat (بحث | مشارکتها) |
Smsherafat (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶۳: | خط ۱۶۳: | ||
== درباره پدیدآورنده == | == درباره پدیدآورنده == | ||
* آیت‌الله [[محمد حسین مظفر]] (متولد ۱۳۱۲ نجف)، تحصیلات حوزوی را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: [[محمد حسین میرزای نایینی]]، [[ضیاءالدین عراقی|آقاضیاءِ عِراقی]]، [[سیدابوالحسن اصفهانی]] و [[محمد حسن مظفر]] پیگیری کرد و از [[سیدعبدالحسین شرف‌الدین]] و [[محمد محسن منزوی تهرانی |آقابزرگ تهرانی]] اجازه روایت گرفت. او در «لجنة المجمع الثقافی لجمعیة منتدى النشر» که برادرش ([[محمد حسن مظفر]]) تأسیس کرده بود شرکت داشت و در این زمینه دانشکده فقه را تأسیس کرد. | |||
او بیش از ۱۰ جلد کتاب به رشته تحریر درآورده، او در فقه، اصول، ادبیات و تاریخ مهارت داشت از جمله آثار وی: '''الاسلام، نشوؤه و ارتقاؤه، تاریخ الشیعة'''؛ '''میثم‌التمار؛ مؤمن الطاق'''؛ '''الامام الصادق'''؛ '''الثقلان، الکتاب و العتره'''؛ '''الشعائر الحسینیة'''؛ '''علم الامام؛ حیاة الصادق'''؛ '''الشیعة و الامامة'''.<ref>[http://lib.eshia.ir/23022/2/469 کتابخانه مدرسه فقاهت]</ref> | |||
<ref>[http://library.tebyan.net/fa/Viewer/Text/86220/48 کتابخانه دیجیتالی تبیان به نقل از دایره المعارف بزرگ اسلامی ج ۱]</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۳ مارس ۲۰۱۶، ساعت ۲۳:۳۹
| پژوهشی در باب علم امام ع‍ل‍ی‍ه‌ال‍س‍لام | |
|---|---|
| زبان | فارسی |
| زبان اصلی | عربی |
| ترجمهٔ کتاب | علم الامام: کتاب وجیز یبحث عن علم الامام و کمیته و کیفیته عن طریقی العقل و النقل |
| نویسندگان | محمدحسین طباطبایی، محمدحسین مظفر |
| مترجم | علی شیروانی |
| موضوع | علم امام، علم غیب امام |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات دارالفکر|انتشارات انتشارات دارالفکر]][[رده:انتشارات انتشارات دارالفکر]] |
| محل نشر | قم، ایران |
| سال نشر | ۱۳۸۶ ش |
| شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۶۰۲۱-۶۸-۴ |
| شماره ملی | م۸۴-۴۱۳۶۹ |
پژوهشی در باب علم امام ترجمه فارسی کتاب علم الامام: کتاب وجیز یبحث عن علم الامام و کمیته و کیفیته عن طریقی العقل و النقل نوشته محمد حسین مظفر که توسط علی شیروانی ترجمه شده و توسط انتشارات دارالفکر به چاپ رسیده است.[۱]
زبان اصلی کتاب
اصل این کتاب - که به بررسی ماهیت علم ائمه به روش عقل و نقلی پرداخته است - به زبان عربی نوشته شده و توسط انتشارات المکتبه الحیدریه به چاپ رسیده است. [۲]
فهرست کتاب
- مقدمه مترجم
- مشربهای گوناگون درباره علم امام
- تردید در حدود علم امام
- محدود بودن آگاهی امام
- تعمیم در آگاهی امام
- نظر علامه طباطبایی
- کتاب علم امام
علم امام
- پیشگفتار مولف
- چند تذکر لازم
- علم پیامبر
- وظیفه جانشین پیامبر
- خلافت و اهل بیت
- علم حضوری امام از راههای عقل
- نافعتر بودن علم حضوری برای امت
- کاملتر بودن علم حضوری در رسالت و امامت
- تمامتر بودن نعمت باعلم حضوری
- تمامتر بودن تجلی قدرت در علم حضوری
- کاملتر بودن لطف در علم حضوری
- سزاوارتر بودن انتخاب افضل برای امام
- رساتر بودن علم حضوری در شباهت
- رساتر بودن علم حضوری در دلالت
- محفوظتر بودن صاحب علم حضوری از فریب خوردن
- ضرورت حضوری بودن علم سفیر و شهید
- آیا حکم عقلی معارضی وجود دارد؟
- برهان نقلی بر علم حضوری امام
- آیات دالّ بر حضوری بودن علم امام
- آیه 7 از سوره آل عمران
- آیه 3 تا 5 از سوره نجم
- آیه 26 و 27 از سوره جن
- آیه 11 و 12 از سوره حاقه
- آیه 41 از سوره نسا
- آیه 49 از سوره عنکبوت
- آیه 89 از سوره نحل
- روایات دالّ بر حضوری بودن علم امام
- امامان خرانه دار علم و حجت رسایند
- آگاهی آنها به آنچه در آسمان و زمین است
- ائمه راسخین در علم کسانی هستند که به آنها دانش عطا شده
- ائمه کانون علم و وارثان آنند
- امامان وارثان علم پیامبرند
- تمام کتب نزد امام هست
- ائمه به تمامی کتب علم دارند
- همه دانشها نزد امام هست
- حتی حرکت بال پرنده را می دانند
- ائمه گواه بر مردمند
- منابع علم ائمه
- اسم اعظم نزد ائمه هست
- آیات انبیا نزد ایشان است
- جفر و جامعه و مصحف فاطمه و آنچه حادث می شود نزد ایشان است
- ادله نقلی معارض
- آیات دالّ بر حضوری نبودن علم ائمه
- آیه 59 از سوره انعام
- آیه 255 از سوره بقره
- آیه 6 از سوره اعلی
- آیه 65 از سوره نمل
- آیه 101 از سوره توبه
- پاسخ از این آیات
- روایات ناسازگار با اخبار دالّ بر علم حضوری
- ائمه از غیب آگاه نبودند
- سهو رسول خدا و ائمه
- خواب ماندن رسول از نماز صبح
- هرگاه امام بخواهد که بداند خداوند او را آگاه می کند
- شواهد جمع بندی
- اعمال و گفتار ائمه
- اقدامشان بر کشته شدن و نوشیدن سم
- غلو
- پاسخ ما
- پاسخ از گروه اول
- پاسخ از گروه دوم
- پاسخ از گروه سوم
- پاسخ از گروه چهارم
- پاسخ از شاهد اول
- پاسخ از شاهد دوم
- پاسخ از شاهد سوم
- شواهد حضوری بودن علم امام
- امتنانی بودن علم امام
- مقید نبودن دیگر صفاتشان
- دورتر بودن علم حضوری از نافرمانی مردم
- نیاز مردم به کسی که چنین علمی دارد
- امکان علم حضوری و قیام دلیل بر آن
- امکان پیدایش انسان آگاه تر
- ناآگاهی مستلزم اشتباه و فراموشی است
- جهل مستلزم نیاز به مردم است
- جهل مستلزم نهی آنان از منکر و امرشان به معروف است
- لازمه جهل انجام کاری است که موجب قصاص می شود
- حاصل کلام
- شبهات منکرین و پاسخ از آنها
- رحمت بودن سهو پیامبر
- فرق نهادن بین سهو در خواب و غیر آن
- لزوم بسته شدن باب معیشت و معاشرت
- زشتی علم فعلی به موضوعات در بعضی موارد
- اصل نداشتن علم فعلی است
- لغو بودن نزول جبراییل
- چکیده بحث
- وجوب اعتقاد به علم امام
- علم یکی از صفات امام است و صفات او برترین صفات است
- امام و امامت
دیدگاههای علامه طباطبایی درباره علم امام
- درآمد
- برهان بر علم غیب داشتن امام
- منکر علم غیب امام
- معنای روایات «لو شائوا علموا»
- چگونگی علم امام به امامت خود
- موروثی بودن علوم ائمه از پیغمبر اکرم
- معنای افزایش علوم ائمه در شبهای جمعه
- علم ائمه به جزئیات وقایع عالم
- عدم تفاوت علم امام بعد و قبل
- عرضه اعمال به امام جنبه تشریفاتی ندارد
- زمان عرضه اعمال بر امام
- عدم تنافی علم غیب داشتن معصومین با...
- عصمت چیست؟
- امکان تحصیل عصمت
- توضیح معنای عصمت
- عدم منافات قضا شدن نماز رسول اکرم با عصمت آن حضرت
- معنای آیه لیغفر لک الله ما تقدم من ذنبک
- هرگز قرآن را فراموش نمی کند
درباره پدیدآورنده
- آیت‌الله محمد حسین مظفر (متولد ۱۳۱۲ نجف)، تحصیلات حوزوی را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد حسین میرزای نایینی، آقاضیاءِ عِراقی، سیدابوالحسن اصفهانی و محمد حسن مظفر پیگیری کرد و از سیدعبدالحسین شرف‌الدین و آقابزرگ تهرانی اجازه روایت گرفت. او در «لجنة المجمع الثقافی لجمعیة منتدى النشر» که برادرش (محمد حسن مظفر) تأسیس کرده بود شرکت داشت و در این زمینه دانشکده فقه را تأسیس کرد.
او بیش از ۱۰ جلد کتاب به رشته تحریر درآورده، او در فقه، اصول، ادبیات و تاریخ مهارت داشت از جمله آثار وی: الاسلام، نشوؤه و ارتقاؤه، تاریخ الشیعة؛ میثم‌التمار؛ مؤمن الطاق؛ الامام الصادق؛ الثقلان، الکتاب و العتره؛ الشعائر الحسینیة؛ علم الامام؛ حیاة الصادق؛ الشیعة و الامامة.[۳] [۴]