بحث کاربر:Smsherafat

جناب آقای سید مرتضی شرافت، فعالیت پویا و مجدانهٔ جنابعالی و مدیریت خوبی که در بخش فارسی این دانشنامه رقم زده‌اید، مایهٔ تشکر و قدردانی است. آرزوی موفقیت دارم. --Wasity (بحث) ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۳:۵۴ (UTC)

گشت زنی

نام مقاله کار شده	ویکی نویس	تکمیل اولیه	گشت زنی	تایید نهایی
واکاوی نگاه فریقین به احادیث هزار درب دانش (مقاله)	آقای عزیزی	25 ژوئیه	26 ژوئیه --Smsherafat (بحث) ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۴:۴۴ (UTC)
مصحف علی (مقاله)	آقای عزیزی	11 ژوئیه	26 ژوئیه --Smsherafat (بحث) ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۴:۴۴ (UTC)
بررسی امامت در قرآن از منظر امامیه (پایان‌نامه)	آقای عزیزی		17 ژوئیه --Smsherafat (بحث) ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۴:۴۹ (UTC)
پاسداران وحی (کتاب)	آقای عزیزی		25 ژویه --Smsherafat (بحث) ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۴:۵۲ (UTC)
حماة الوحی (کتاب)	آقای عزیزی		16 ژوئیه --Smsherafat (بحث) ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۶:۳۶ (UTC)
علم امام در دیدگاه شیخ مفید و شاگردان وی (مقاله)	آقای شفیع پور		27 ژوئیه --Smsherafat (بحث) ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۶:۳۶ (UTC)
علم امام در تصور شیعه نخستین (مقاله)	آقای شفیع پور		27 ژوئیه --Smsherafat (بحث) ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۶:۳۶ (UTC)
علم پیامبر و امام در تفسیر من وحی القرآن (مقاله)	آقای شفیع پور	26 ژوئیه	--Smsherafat (بحث) ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۱۱ (UTC) --Smsherafat (بحث) ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۶:۳۶ (UTC)
علم و عصمت امام از دیدگاه اصحاب امیرالمؤمنین (مقاله)	آقای شفیع پور	26 ژوئیه	--Smsherafat (بحث) ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۶:۰۹ (UTC) --Smsherafat (بحث) ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۶:۳۶ (UTC)
علم و امام و نهضت سیدالشهداء (مقاله)	آقای شفیع پور	27 ژوئیه	--Smsherafat (بحث) ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۰۷ (UTC) --Smsherafat (بحث) ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۶:۳۶ (UTC)
پژوهشی در روایات الف باب (مقاله)	آقای عزیزی	28 ژوئیه	--Smsherafat (بحث) ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۰۷ (UTC) --Smsherafat (بحث) ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۶:۳۸ (UTC)
بررسی دیدگاه‌های تفسیری عرفانی درباره علم امام (مقاله)	آقای شفیع پور		--Smsherafat (بحث) ‏۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۳۱ (UTC)
نمایه احادیث علم امام در کتاب الحجه اصول کافی (مقاله)	آقای شفیع پور		--Smsherafat (بحث) ‏۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۳:۲۶ (UTC)
مسئله علم امام در مکتب بغداد (مقاله)	آقای شفیع پور		--Smsherafat (بحث) ‏۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۳۹ (UTC)
نقد و بررسی کتاب علم امام (مقاله)	آقای شفیع پور		----Smsherafat (بحث) ‏۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۳:۵۷ (UTC)
علم امامان علمی که شب و روز به امام می‌رسد (مقاله)	آقای شفیع پور		--Smsherafat (بحث) ‏۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۰۴ (UTC)
علم غیب و علم علی در نهج‌البلاغه (مقاله)	آقای شفیع پور		--Smsherafat (بحث) ‏۶ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۲۱:۱۹ (UTC)
نقد و بررسی آراء آلوسی در زمینه امامت در تفسیر روح المعانی (پایان‌نامه)	آقای شفیع پور		--‏‏۱۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۲۱ (UTC)
علم غیب پیامبر و امام از نگاه متکلمین و فلاسفه (مقاله)	آقای شفیع پور		--‏۷ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۰۸:۱۷ (UTC)
امامت و رهبری ۲ (کتاب)	آقای شفیع پور		--‏‏۱۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۲۹ (UTC)
نقش مردم در تعجیل ظهور علم غیب امام از منظر عقل (مقاله)	آقای شفیع پور		--‏‏۱۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۵۵ (UTC)
علم غیب امامان در آینه عقل (مقاله)	آقای شفیع پور		--‏‏۱۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۰۶ (UTC)
آیا غیر از خدا کسی علم غیب می داند یا نه؟ (مقاله)	آقای شفیع پور		--‏‏۱۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۱۰ (UTC)
علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه (مقاله)	آقای شفیع پور		--‏‏۱۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۱۵ (UTC)
پیامبر و علم غیب (مقاله)	آقای شفیع پور		--‏‏۱۱ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۵۸ (UTC)
امامت سر خاتمیت (کتاب)	آقای سالاریه		--Smsherafat (بحث) ‏۷ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۰۸:۱۷ (UTC)
بحثی درباره علم غیب امام علی (مقاله)	آقای سالاریه		--Smsherafat (بحث) ‏۱۷ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۶:۱۲ (UTC)
علم غیب از دیدگاه حکما و شریعت اسلامی (مقاله)	آقای شفیع پور		--‏‏۱۷ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۱۵ (UTC)
مسند احمد بن حنبل (کتاب)	آقای عزیزی		--۱۷ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۸:۵۷ (UTC)
قلمرو علوم برگزیدگان خداوند در قرآن (مقاله)	آقای عزیزی		--۱۷ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۲۰:۰۴ (UTC)
ترجمه‌ کتاب الأنوار اللامعة فی شرح الزیارة الجامعة (پایان‌نامه)	آقای شفیع پور		--‏‏۱۷ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۹:۱۰ (UTC)
فقه نظام سیاسی اسلام (کتاب) و سایر جلدها	آقای شفیع پور		--‏‏۱۷ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۸:۱۹ (UTC)
علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)	آقای عزیزی		--‏۱۸ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۶:۱۰ (UTC)

منابع مقاله‌شناسی

• پایگاه مجلات تخصصی نور
• پرتال جامع علوم انسانی
• بانک اطلاعات نشریات کشور
• پایگاه استنادی علوم جهان اسلام
• دانشنامه موضوعی قرآن
• پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی

۱. در تفسیر آیه یسألونک عن الروح

متن	ترجمه
۱-۱. الکافي عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: «سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِاَللَّهِ (ع‏) عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّوَجَلَ‏: ﴿﴿يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي﴾﴾. قَالَ: خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنْ‏ جَبْرَئِيلَ‏ وَمِيكَائِيلَ‏ كَانَ مَعَ‏ رَسُولِ‌ اَللَّهِ (ص‏) وَهُوَ مَعَ‏ اَلْأَئِمَّةِ وَهُوَ مِنَ اَلْمَلَكُوتِ‏».	ابو بصير گويد: «از امام صادق (ع) راجع به قول خداى عزوجل: از تو درباره روح می‌پرسند بگو روح از امر پروردگار من است پرسيدم. فرمود: آن مخلوقى است بزرگ‌تر از جبرئيل و ميكائيل كه همراه رسول خدا (ص) و همراه ائمه است و آن از عالم ملكوت‌ است يعنى آسمانى و روحانى است».
۱-۲. الکافي عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) يَقُولُ: ﴿﴿يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي﴾﴾.‏ قَالَ: خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ لَمْ يَكُنْ مَعَ أَحَدٍ مِمَّنْ مَضَى غَيْرِ مُحَمَّدٍ (ص) وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ يُسَدِّدُهُمْ وَلَيْسَ كُلُّ مَا طُلِبَ وُجِدَ».	ابو بصیر می‌گوید: «از امام صادق (ع) شنیدم که می‌گفت: از تو درباره روح می‌پرسند بگو روح از امر پروردگار من است پرسیدم، فرمود: آفریده‌ای است بزرگتر از جبرئیل و میکائیل که به جز محمد (ص) با هیچ کس از گذشتگان نبوده و او با أئمه (ع) است و آنها را استوار می‌کند و اینگونه نیست که هر چیزی خواسته شود، یابیده شود».
۱-۳. بصائر الدرجات عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) عَنْ قَوْلِهِ عَزَّوَجَلَّ: ﴿﴿يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي﴾﴾. قَالَ: خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ وَهُوَ مِنَ الْمَلَكُوتِ».	ابو بصیر می‌گوید: «از امام صادق (ع) در مورد آیه مبارکه از تو درباره روح می‌پرسند بگو روح از امر پروردگار من است پرسیدم، حضرت فرمود: آفریده‌ای است بزرگ‌تر از جبرئیل و میکائیل، او با رسول خدا(ص) بود، او با أئمه است و او از ملکوت است».
۱-۴. بصائر الدرجات عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ قَالَ: «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) يَقُولُ: ﴿﴿يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي﴾﴾. قَالَ: خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ لَمْ يَكُنْ مَعَ أَحَدٍ مِمَّنْ مَضَى غَيْرِ مُحَمَّدٍ (ص) وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ يُوَفِّقُهُمْ وَيُسَدِّدُهُمْ وَلَيْسَ كُلَّمَا طُلِبَ وُجِدَ».	هاشم بن سالم می‌گوید: «از امام صادق (ع) شنیدم که می‌گفت: از تو درباره روح می‌پرسند بگو روح از امر پروردگار من است ، فرمود: آفریده‌ای است بزرگتر از جبرئیل و میکائیل که به جز محمد (ص) با هیچ کس از گذشتگان نبوده و او با أئمه (ع) است و آنها را توفیق می‌دهد و استوار می‌کند و اینگونه نیست که هر چیزی خواسته شود، یابیده شود».
۱-۵. تفسير العياشي عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) يَقُولُ ﴿﴿يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي﴾﴾. قَالَ: خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ لَمْ يَكُنْ مَعَ أَحَدٍ مِمَّنْ مَضَى غَيْرِ مُحَمَّدٍ عليه وآله السلام، وَمَعَ الْأَئِمَّةِ يُسَدِّدُهُمْ وَلَيْسَ كُلَّمَا طُلِبَ وُجِدَ».	ابوبصیر می‌گوید: «از امام صادق (ع) شنیدم که می‌گفت: از تو درباره روح می‌پرسند بگو روح از امر پروردگار من است ، فرمود: آفریده‌ای است بزرگتر از جبرئیل و میکائیل که به جز محمد (ص) با هیچ کس از گذشتگان نبوده و با أئمه (ع) است، آنها را استوار می‌کند و اینگونه نیست که هر چیزی خواسته شود، یابیده شود».
۱-۶. تفسير القمي‏ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيد: «﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَلَا الْإِيمانُ﴾﴾.‏ قَالَ: رُوحُ الْقُدُسِ هِيَ الَّتِي قَالَ الصَّادِقُ (ع) فِي قَوْلِهِ:‏ ﴿﴿يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي﴾﴾‏.‏ قَالَ: هُوَ مَلَكٌ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ ثُمَ‏ كَنَى‏ عَنْ‏ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (ع). فَقَالَ:‏ ﴿﴿وَلكِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِي بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا﴾﴾‏ وَالدَّلِيلُ عَلَى أَنَّ النُّورَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) قَوْلُهُ‏ ﴿﴿وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ﴾﴾ الْآيَة».	محمد بن سعید می‌گوید: «امام حسن عسکری (ع) درباره روح در آیه وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَ لَا الْإِيمانُ فرمود: روح القدس است اين همان است كه حضرت صادق (ع) فرمود در باره آيه وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي فرمود او فرشته ايست بزرگتر از جبرئيل و ميكائيل كه با پيامبر اكرم بود و يا آنچه نيز هست سپس بكنايه از امير المؤمنين (ع) ياد كرده وَ لكِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِي بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا دليل بر اينكه نور در اين آيه امير المؤمنين (ع) است اين آيه است وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ پيروى كنيد از نورى كه به همراه او فرستاده شده‏».
۱-۷. تفسیر العیاشي عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) عَنْ ‏قَوْلِ اللَّهِ: ﴿﴿يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي﴾﴾‏. قَالَ: خَلْقٌ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ وَاللَّهُ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ ما يَشاءُ‏».	زراره گويد: «از امام باقر (ع) راجع به قول خداى عزوجل: از تو درباره روح می‌پرسند بگو روح از امر پروردگار من است پرسيدم. فرمود: آفریده‌ای است از آفریدگان خدا و خداوند می‌افزاید در آفریده خویش آنچه را که خواهد».
۱-۸. تفسیر العیاشي عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَحَدِهِمَا (ع) قَالَ: «سَأَلْتُهُ عَنْ‏ قَوْلِهِ‏ ﴿﴿يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي﴾﴾.‏ قَالَ: الَّتِي‏ فِي‏ الدَّوَابِ‏ وَالنَّاسِ قُلْتُ وَمَا هِيَ قَالَ هِيَ مِنَ الْمَلَكُوتِ مِنَ الْقُدْرَة‏».	زراره گويد: «از یکی از آن دو بزرگوار درباره قول خداى عزوجل: از تو درباره روح می‌پرسند بگو روح از امر پروردگار من است پرسيدم. فرمود: روحى است كه در دوابّ و در مردم است، گفتم آن‏ چيست؟ فرمود: از ملكوت است، و از قدرت».
۱-۹. تفسير العياشي‏ عَنْ زُرَارَة وَحمران عن أبي جعفر وَأبي عَبْدِاللَّهِ (ع‏) ﴿﴿ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ﴾﴾ قالا: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى أَحَدٌ صَمَدٌ، وَالصَّمَدُ الشَّيْ‏ءُ الَّذِي لَيْسَ لَهُ جَوْفٌ، فإنما الرُّوحُ خَلْقٌ مِنْ خَلْقِهِ لَهُ بَصَرٌ وَقُوَّةٌ وَتَأْيِيدٌ يَجْعَلُهُ فِي قُلُوبِ الرُّسُلِ وَالْمُؤْمِنِينَ‏».	زراره و حمران می‌گویند: امام باقر و امام صادق (ع) درباره قول خداوند: از تو درباره روح می‌پرسند فرمودند: «خداى تبارك و تعالى، يگانه‌ای است بی‌نیاز، تو پری كه او را اندرونى نيست و جز اين نيست كه روح آفريده‌ای است از آفريدگان او و بینش و قوت و تاییدی است كه خدا آن را در دل‌هاى پيغمبران و مؤمنان قرار می‌دهد».
۱-۱۰. بصائر الدرجات‏ عَنْ مُحَمَّدٍ الْحَلَبِي‏ عَنْ أَبی عَبْدِاَللَّهِ (ع‏) فِي قَوْلِهِ عَزَّوَجَلَّ: ﴿﴿يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي﴾﴾ قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى أَحَدٌ صَمَدٌ وَالصَّمَدُ الشَّيْ‏ءُ الَّذِي لَيْسَ لَهُ جَوْفٌ وَإِنَّمَا الرُّوحُ خَلْقٌ مِنْ خَلْقِهِ لَهُ بَصَرٌ وَقُوَّةٌ وَتَأْيِيدٌ يَجْعَلُهُ اللَّهُ فِي قُلُوبِ الرُّسُلِ وَالْمُؤْمِنِينَ».	محمد بن حلبی گوید: امام صادق (ع) درباره قول خداوند: از تو درباره روح می‌پرسند بگو روح از امر پروردگار من است فرمود: «خداى تبارك و تعالى، يگانه‌ای است بی‌نیاز، تو پری كه او را اندرونى نيست و جز اين نيست كه روح آفريده‌ای است از آفريدگان او و بینش و قوت و تاییدی است كه خدا آن را در دل‌هاى پيغمبران و مؤمنان قرار می‌دهد».
۱-۱۱. تفسير العياشي ‏‏ و في رواية سماعة عنه‏: «خلق آدم فنفخ فيه، وسألته عن الروح‏. قال: هي من قدرته من الملكوت ‏».
۱-۱۱. تفسير القمی ‏‏ و قال علي بن إبراهيم في قوله: هُوَ الَّذِي يُرِيكُمْ آياتِهِ يعني الأئمة الذين أخبرهم الله رسوله ص بهم- و قوله: رَفِيعُ الدَّرَجاتِ ذُو الْعَرْشِ يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلى‏ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ قال روح القدس و هو خاص لرسول الله ص و الأئمة ع قوله: لِيُنْذِرَ يَوْمَ التَّلاقِ قال يوم يلتقي أهل السماوات و الأرض و يَوْمَ التَّنادِ يوم ينادي أهل النار أهل الجنة أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنا مِنَ الْماءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ، و يَوْمُ التَّغابُنِ يوم يعير أهل الجنة أهل النار، و يَوْمَ الْحَسْرَةِ يوم يؤتى بالموت فيذبح، و قوله: لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ ‏».	علي بن عطيه زيات خبر را به اميرالمؤمنين (ع) مي‌رساند كه فرمود خداوند نهرى در پائين عرش دارد پائين آن نهر نور از نور خدا است و در كنار دو طرف نهر دو روح آفريده شده 1- روح القدس 2- روح من أمره. خداوند ده طينت و سرشت دارد پنج سرشت آن از بهشت است و پنج طينت از زمين بهشت و زمين را تفسير نمود (در خبر بعد ذكر مى‏شود) سپس فرمود هيچ پيامبر و فرشته‏اى نيست مگر اينكه پس از آفرينش در او از يكى از اين دو روح دميده مى‏شود.

۲. آیا روح جبرئیل است؟

متن	ترجمه
۲-۱. بصائر الدرجات عَنْ سَعْدٍ الْإِسْكَافِ قَالَ: «أَتَى رَجُلٌ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ (ع) يَسْأَلُهُ عَنِ الرُّوحِ أَ لَيْسَ هُوَ جَبْرَئِيلَ؟ فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ (ع): جَبْرَئِيلُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَالرُّوحُ غَيْرُ جَبْرَئِيلَ وَكَرَّرَ ذَلِكَ عَلَى الرَّجُلِ فَقَالَ لَهُ: لَقَدْ قُلْتَ عَظِيماً مِنَ الْقَوْلِ مَا أَحَدٌ يَزْعُمُ أَنَّ الرُّوحَ غَيْرُ جَبْرَئِيلَ فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ (ع): إِنَّكَ ضَالٌّ تَرْوِي عَنْ أَهْلِ الضَّلَالِ يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى لِنَبِيِّهِ (ص): ﴿﴿أَتى‏ أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحانَهُ وَتَعالى‏ عَمَّا يُشْرِكُونَ يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالرُّوحِ﴾﴾ وَالرُّوحُ غَيْرُ الْمَلَائِكَةِ‏».	سعد اسکاف گوید: «مردى به خدمت علی بن ابی طالب (ع) آمد و آن حضرت را از روح سؤال می‌کرد كه: آيا روح، جبرئيل نيست؟ پس حضرت علی (ع) فرمود كه: جبرئيل (ع)، از فرشتگان است و روح، غير جبرئيل است. و اين را بر آن مرد تكرار فرمود. آن مرد به حضرت عرض كرد كه: قول بزرگى را گفتى، و كسى نيست كه گمان داشته باشد كه روح، غير جبرئيل است. حضرت علی (ع) به آن مرد فرمود: به درستى كه تو گمراهى و از اهل ضلالت روايت می‌كنى. خداى عزوجل به پيغمبرش (ص) می‌فرمايد كه: آمد امر خدا، درباره آن شتاب مورزيد پاك و برتر است خدا از آنچه شريك او دانند، فرشته‌‏ها را با روح فرود آيند پس روح غير از ملائكه می‌باشد».
۲-۲. الکافيعَنْ سَعْدٍ الْإِسْكَافِ قَالَ: «أَتَى رَجُلٌ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (ع) يَسْأَلُهُ عَنِ الرُّوحِ أَ لَيْسَ هُوَ جَبْرَئِيلَ؟ فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع): جَبْرَئِيلُ (ع) مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَالرُّوحُ غَيْرُ جَبْرَئِيلَ فَكَرَّرَ ذَلِكَ عَلَى الرَّجُلِ فَقَالَ لَهُ: لَقَدْ قُلْتَ عَظِيماً مِنَ الْقَوْلِ مَا أَحَدٌ يَزْعُمُ أَنَّ الرُّوحَ غَيْرُ جَبْرَئِيلَ فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع): إِنَّكَ ضَالٌّ تَرْوِي عَنْ أَهْلِ الضَّلَالِ يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى لِنَبِيِّهِ (ص): ﴿﴿أَتى‏ أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحانَهُ وَتَعالى‏ عَمَّا يُشْرِكُونَ يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالرُّوحِ﴾﴾ وَالرُّوحُ غَيْرُ الْمَلَائِكَةِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ».	از سعد اسكاف روايت كرده است كه گفت: «مردى به خدمت امير المؤمنين (ع) آمد و آن حضرت را از روح سؤال می‌کرد كه: آيا روح، جبرئيل نيست؟ امير المؤمنين (ع) فرمود كه: جبرئيل (ع)، از فرشتگان است و روح، غير جبرئيل است. و اين را بر آن مرد تكرار فرمود. آن مرد به حضرت عرض كرد كه: قول بزرگى را گفتى، و كسى نيست كه گمان داشته باشد كه روح، غير جبرئيل است. امير المؤمنين (ع) به آن مرد فرمود: به درستى كه تو گمراهى و از اهل ضلالت روايت می‌كنى. خداى عزوجل به پيغمبر خويش (ص) می‌فرمايد كه: آمد امر خدا، درباره آن شتاب مورزيد پاك و برتر است خدا از آنچه شريك او دانند، فرشته‌‏ها را با روح فرود آيند پس روح غير از ملائكه صلوات اللَّه عليهم می‌باشد».
۲-۳. الغارات‏‏‏ عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَة؛ أَنَّ رَجُلًا سَأَلَ عَلِيّاً (ع) عَنِ الرُّوحِ قَالَ: «لَيْسَ هُوَ جَبْرَئِيلَ. قَالَ عَلِيٌّ (ع): جَبْرَئِيلُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحُ غَيْرُ جَبْرَئِيلَ. وَ كَانَ الرَّجُلُ شَاكّاً فَكَبُرَ ذَلِكَ عَلَيْهِ فَقَالَ: لَقَدْ قُلْتُ شَيْئاً عَظِيماً وَ مَا أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ يَزْعُمُ أَنَّ الرُّوحَ غَيْرُ جَبْرَئِيلَ قَالَ عَلِيٌّ (ع): أَنْتَ ضَالٌّ تَرْوِي عَنْ أَهْلِ الضَّلَالِ يَقُولُ اللَّهُ لِنَبِيِّهِ (ص): ﴿﴿أَتى‏ أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحانَهُ وَتَعالى‏ عَمَّا يُشْرِكُونَ يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلى‏ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ﴾﴾ فَالرُّوحُ غَيْرُ الْمَلَائِكَةِ وَ قَالَ: ﴿﴿لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْف‏ شَهْرٍ تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ﴾﴾‏ وَ قَالَ: ﴿﴿يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا﴾﴾‏».	اصبغ بن نباته گويد: مردى از على (ع) پرسيد: كه روح چيست؟ آيا جبرئيل نيست؟ على (ع) گفت: «جبرئيل از ملائكه است و روح غير از جبرئيل است. آن مرد در ترديد بود و گفت: سخنى شگفت گفتى، هيچ يك از مردم نمی‌پندارد كه روح غير از جبرئيل باشد. على (ع) گفت: تو مردى گمراهى و از گمراهان نقل سخن می‌كنى خداى تعالى به پيامبرش می‌گويد: فرمان خدا در رسيد به شتابش می‌خواهيد. او منزه است و از هر چه شريك او می‌‏سازيد برتر. فرشتگان را همراه روح كه فرمان اوست بر هر يك از بندگانش كه بخواهد فرو می‌فرستد».
۲-۴. تفسير القمي عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ: «قَالَ الرُّوحُ‏ مَلَكٌ‏ أَعْظَمُ‏ مِنْ‏ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ وَكَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ (ع‏)‏».	علی بن ابراهیم گوید: «فرمود: روح، ملکی است بزرگتر از جبرئيل و ميكائيل، كه همراه پيغمبر (ص) بود و همراه امامان می‌باشد».
۲-۵. بصائر الدرجات‏‏ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ‏قَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَتَعَالَى:‏ ﴿﴿وكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَلَا الْإِيمانُ﴾﴾.‏ قَالَ: خَلْقٌ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) يُخْبِرُهُ‏ وَيُسَدِّدُهُ‏ وهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدَهُ».	ابو بصير گويد: «از امام صادق (ع) قول خداى تعالى: و همچنين روحى از امر خود را بسويت‏ وحى كرديم، تو نمی‌دانستى كتاب و ايمان چيست؟ را پرسيدم. فرمود: آن مخلوقی است از مخلوقات خدا، بزرگتر از جبرئيل و ميكائيل، كه همراه پيغمبر (ص) است، به او خبر می‌دهد و رهبريش می‌کند و همراه امامان پس از وى هم می‌باشد».
۲-۶. بصائر الدرجات‏‏ عَنْ سَمَاعَةَ بْنِ مِهْرَانَ قَالَ: «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) يَقُولُ‏: إِنْ الرُّوحُ خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) يُسَدِّدُهُ وَيرشده وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ وَالْأَوْصِيَاءِ مِنْ بَعْدَهُ».	سماعة بن مهران می‌گوید: «از امام صادق (ع) شنیدم که می‌فرمود: همانا روح آفریده‌ای است بزرگتر از جبرئیل و میکائیل، كه همراه پيغمبر (ص) است او را راهنمایی استوار می‌کند و او با أئمه (ع) و اوصیای بعد از او است».
۲-۷. بصائر الدرجات‏‏ عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ الْكِنَانِيِّ قَالَ: «قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِاللَّهِ (ع)‏: ﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا﴾﴾ إِلَى آخِرِ الْآيَةِ قَالَ: خَلْقٌ وَاللَّهِ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ وَقَدْ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) يُخْبِرُهُ وَيُسَدِّدُهُ وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدَهُ».	ابی صباح کنانی گوید: «از امام جعفر (ع) راجع به آیه و همچنين روحى از امر خود را بسويت‏ وحى كرديم سوال کردم. فرمود: به خدا سوگند آفریده‌ای است بزرگتر از جبرئیل و میکائیل. و همراه رسول خدا (ص) است. او را با خبر می‌کند و اورا استوار می‌کند. و همراه امامان بعد از او است».
۲-۸. بصائر الدرجات‏‏ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: «قُلْتُ قَوْلُ اللَّهِ‏ ﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا﴾﴾ قَالَ: هُوَ خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ وَكَّلَ بِمُحَمَّدٍ (ص) يُخْبِرُهُ وَيُسَدِّدُهُ وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ يُخْبِرُهُمْ وَيُسَدِّدُهُمْ».	ابو بصیر گوید: «در مورد قول خداوند که می فرماید :و همچنين روحى از امر خود را بسويت‏ وحى كرديم سوال کردم. فرمود: او آفریده‌ای است بزرگتر از جبرئیل و میکائیل، مامور شده است تا پیامبر را با خبر کند و او را استوار کند. و او همراه ائمه است آنها را با خبر و استوار می‌کند».
۲-۹. بصائر الدرجات‏‏ عن محمد بن مسلم عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع)‏ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَ‏ ﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَلَا الْإِيمانُ‏﴾﴾ فَقَالَ: «خَلْقٌ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) يُخْبِرُهُ وَيُسَدِّدُهُ وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدَهُ».	محمد بن مسلم از امام باقر (ع) راجع به قول خداى تعالى: و همچنين روحى از امر خود را بسويت‏ وحى كرديم، تو نمی‌دانستى كتاب و ايمان چيست؟ نقل می‌کند که فرمود: «مخلوقی است از مخلوقات خدا، بزرگتر از جبرئيل و ميكائيل، كه همراه پيغمبر (ص) است، به او خبر می‌دهد و استوارش می‌کند و همراه امامان پس از وى هم می‌باشد».
۲-۱۰. الكافي عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: ﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ‏ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي‏ مَا الْكِتابُ وَلَا الْإِيمانُ﴾﴾‏. قَالَ: خَلْقٌ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) يُخْبِرُهُ‏ وَيُسَدِّدُهُ‏ وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ‏».	ابو بصير گويد: «از امام صادق (ع) قول خداى تعالى: و همچنين روحى از امر خود را بسويت‏ وحى كرديم، تو نمی‌دانستى كتاب و ايمان چيست؟ را پرسيدم. فرمود: آن مخلوقی است از مخلوقات خداى عزوجل، بزرگتر از جبرئيل و ميكائيل، كه همراه پيغمبر (ص) است، به او خبر می‌دهد و رهبريش می‌کند و همراه امامان پس از وى هم می‌باشد».
۲-۱۱. بصائر الدرجات‏‏ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ: «الرُّوحُ خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) يُسَدِّدُهُ وَيوفقه وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدَهُ».	ابان بن تغلب نقل می‌کند که فرمود: «روح مخلوقی است بزرگتر از جبرئیل و میکائیل، که همراه پیغمبر است، او را استوار می‌کند و توفیق می‌دهد و همراه امامان پس از وی هم می‌باشد».
۲-۱۲. بصائر الدرجات‏‏ عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ قَالَ: «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) يَقُولُ‏ إِنَّهُ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ كَانَ يوفقه وَيُسَدِّدُهُ وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدَهُ».	ابی صباح گوید: «شنیدم که امام صادق (ع) می فرماید: همانا او همراه رسول خدا (ص) است، مخلوقی بزرگتر از جبرئیل و میکائیل که پیغمبر را توفیق می دهد و استوار می کند و همراه امامان پس از وی هم می‌باشد».
۲-۱۳. الکافي عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قُلْتُ: «جُعِلْتُ‏ فِدَاكَ‏ الرُّوحُ‏ لَيْسَ هُوَ جَبْرَئِيلَ؟ قَالَ: الرُّوحُ هُوَ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ إِنَّ جَبْرَئِيلَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَإِنَّ الرُّوحَ هُوَ خَلْقٌ أَعْظَمُ مِن‏ الْمَلَائِكَةِ أَ لَيْسَ يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: ﴿﴿تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوح﴾﴾‏‏».	ابو بصیر گوید گفتم: «قربانت، روح همان جبرئيل نيست؟ در جواب فرمود: روح از جبرئيل بزرگتر است، همانا جبرئيل از فرشته‌‏ها است‏ و روح خلق بزرگوارترى است از فرشته‌‏ها (ع) آيا نيست كه خدا تبارك و تعالى می‌‏فرمايد: فرشتگان و روح فرود می‌آیند».
۲-۱۴. بصائر الدرجات‏‏ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ‏ قُلْتُ: «جُعِلْتُ فِدَاكَ لَيْسَ الرُّوحُ جَبْرَئِيلَ؟ فَقَالَ: جَبْرَئِيلُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَالرُّوحُ خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ أَ لَيْسَ اللَّهُ يَقُولُ‏ ﴿﴿تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ﴾﴾‏‏‏».	ابو بصیر گوید گفتم: «قربانت شوم، روح همان جبرئيل نيست؟ در جواب فرمود: جبرئيل از فرشته‌‏ها است‏ و روح خلق بزرگوارترى است از فرشته‌‏ها آيا نيست كه خدا تبارك و تعالى می‌‏فرمايد: فرشتگان و روح فرود می‌آیند».
۲-۱۵. بصائر الدرجات ‏‏ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ عَنِ الرُّوحِ‏ ﴿﴿قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي﴾﴾.‏ فَقَالَ أَبُو عَبْدِاللَّهِ (ع): خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ وَمِيكَائِيلَ وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ يُفَقِّهُهُمْ‏ قُلْتُ‏ وَنَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ‏ قَالَ‏ مِنْ‏ قُدْرَتِهِ‏».	ابو بصیر گوید: «از امام صادق (ع) درباره روح در آیه بگو روح از امر پروردگارم است، پرسیدم. امام صادق (ع) در جواب فرمود: مخلوقی بزرگتر از جبرئیل و میکائیل است. و او همراه امامان است و آنها را آگاه می‌کند. گفتم: و از روح خود در او دمید، فرمود: از قدرتش».
۲-۱۶. تفسير القمي ‏‏ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيم:‏ ﴿﴿فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجاباً﴾﴾ قَالَ: «فِي مِحْرَابِهَا ﴿﴿فَأَرْسَلْنا إِلَيْها رُوحَنا﴾﴾ يَعْنِي جَبْرَئِيلَ (ع)».	علی بن ابراهیم درباره آیه و از چشم آنان پنهان شد نقل می کند که فرمود: «در محرابش. و ما روح خود را به سوی او فرستادیم. یعنی جبرئیل».
۲-۱۷. المحاسن‏عَنْ أبي بصير عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّه‏ قُلْتُ: «وَالرُّوحُ لَيْسَ هُوَ جَبْرَئِيلَ؟ قَالَ: لَا الرُّوحُ خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنْ جَبْرَئِيلَ إِنَّ جَبْرَئِيلَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَإِنَّ الرُّوحَ خَلْقٌ أَعْظَمُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ أَ لَيْسَ يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى:‏ ﴿﴿تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوح‏﴾﴾ ‏‏».	ابو بصیر گوید: «از امام صادق (ع) پرسیدم: روح همان جبرئیل نیست؟ در جواب فرمود: نه. روح مخلوقی است بزرگتر از جبرئیل. همانا جبرئیل از فرشته‌هاست و روح مخلوقی بزرگتر از فرشته‌ها است. آیا خداوند تبارک و تعالی نمی فرماید: فرشتگان و روح فرود می آیند».
۲-۱۸. بصائر الدرجات ‏‏عن أبي بصير عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: «سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَ‏: ﴿﴿يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلى‏ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ‏﴾﴾ فَقَالَ: جَبْرَئِيلُ الَّذِي نَزَلَ عَلَى الْأَنْبِيَاءِ وَالرُّوحُ‏ تَكُونُ‏ مَعَهُمْ‏ وَمَعَ الْأَوْصِيَاءِ لَا تُفَارِقُهُمْ تُفَقِّهُهُم‏‏ وَتُسَدِّدُهُمْ مِنْ عِنْدِ اللَّه».	ابو بصیر گوید: «از امام باقر (ع) در مورد قول خداوند پرسیدم که می فرماید: فرشتگان را با روح از امر خویش بر هر کس از بندگانش که بخواهد فرو می‌فرستد. در جواب فرمود: جبرئيل بر انبياء نازل می‌‏شود ولى روح با آنها و اوصياء هست هرگز از آنها جدا نميشود از جانب خدا ايشان را آگاه ساخته و تقويت می‌‏كند».

۳. احادیث حقیقت روح

متن	ترجمه
۳-۱. التوحيد ‏‏عن الحلبي و زرارة عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى أَحَدٌ صَمَدٌ لَيْسَ لَهُ جَوْفٌ وَإِنَّمَا الرُّوحُ خَلْقٌ‏ مِنْ‏ خَلْقِهِ‏ نَصْرٌ وَتَأْيِيدٌ وَقُوَّةٌ يَجْعَلُهُ اللَّهُ فِي قُلُوبِ الرُّسُلِ وَالْمُؤْمِنِينَ‏» .	حلبى و زراره نقل می‌کنند از حضرت صادق (ع) كه فرمود: «خداى تبارك و تعالى: يگانه‌ای است تو پر كه او را اندرونى نيست و جز اين نيست كه روح آفريده‌ای است از آفريدگان او و يارى و تأييد و قوتى است كه خدا آن را در دل‌هاى پيغمبران و مؤمنان قرار می‌دهد».
۳-۲. التوحيد ‏‏ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْأَصَمِّ قَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) عَنِ الرُّوحِ الَّتِي فِي آدَمَ (ع) وَالَّتِي فِي عِيسَى (ع) مَا هُمَا قَالَ رُوحَانِ‏ مَخْلُوقَانِ‏ اخْتَارَهُمَا وَاصْطَفَاهُمَا رُوحُ آدَمَ (ع) وَرُوحُ عِيسَى (ع)» .	ابو جعفر اصم گوید: «حضرت باقر (ع) را سؤال كردم از آن روح كه در آدم و روحى كه در عيسى بود كه آنها چه بودند. فرمود: كه دو روح آفريده شده‏‌اند كه خدا آنها را اختيار فرموده و آنها را برگزيده يكى روح آدم و ديگرى روح عيسى (ع)».
۳-۳. الكافي ‏‏ عَنْ حُمْرَانَ قَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَرُوحٌ مِنْهُ‏ قَالَ هِيَ رُوحُ اللَّهِ مَخْلُوقَةٌ خَلَقَهَا اللَّهُ فِي آدَمَ وَعِيسَى».	حمران گويد: «از امام صادق (ع) راجع بقول خداى عزوجل و روح منه پرسيدم. فرمود: آن روح آفريده است كه آن را خدا در آدم و عيسى پديد آورد».
۳-۴. بصائر الدرجات ‏‏ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ جَهْمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (ع) قَالَ: «فِي الْأَنْبِيَاءِ وَالْأَوْصِيَاءِ خَمْسَةُ أَرْوَاحٍ‏ رُوحُ‏ الْبَدَنِ‏ وَرُوحُ الْقُدُسِ وَرُوحُ الْقُوَّةِ وَرُوحُ الشَّهْوَةِ وَرُوحُ الْإِيمَانِ‏ وَفِي الْمُؤْمِنِينَ أَرْبَعَةُ أَرْوَاحٍ أَفْقَدُهَا رُوحُ الْقُدُسِ وَرُوحُ الْبَدَنِ وَرُوحُ الشَّهْوَةِ وَرُوحُ الْإِيمَانِ وَفِي الْكُفَّارِ ثَلَاثَةُ أَرْوَاحٍ رُوحُ الْبَدَنِ وَرُوحُ الْقُوَّةِ وَرُوحُ الشَّهْوَةِ ثُمَّ قَالَ رُوحُ الْإِيمَانِ‏ يُلَازِمُ الْجَسَدَ مَا لَمْ يَعْمَلْ بِكَبِيرَةٍ فَإِذَا عَمِلَ بِكَبِيرَةٍ فَارَقَهُ الرُّوحُ وَرُوحُ الْقُدُسِ مَنْ سَكَنَ فِيهِ فَإِنَّهُ لَا يَعْمَلُ بِكَبِيرَةٍ أَبَداً».	حسن بن جهم از امام صادق (ع) نقل می‌کند که فرمود: «در انبياء و اوصياء پنج روح است روح بدن و روح القدس و روح القوة و روح الشهوة و روح الايمان. و در مؤمنين چهار روح است كه روح القدس ندارند ولى داراى روح بدن‏ و روح قوت و روح شهوت و روح ايمانند و در كفار سه روح است روح بدن و روح قوت و روح شهوت. سپس فرمود روح ايمان با بدن هست تا وقتى كه مرتكب گناه كبيره‏‌اى نشده وقتى كبيره‏‌اى انجام داد روح از او جدا می‌‏شود ولى روح القدس در هر كس بود هرگز گناه كبيره انجام نمی‌دهد».
۳-۴. بصائر الدرجات ‏‏عَنِ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّقَالَ: «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع)‏ يَا جَابِرُ إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ النَّاسَ ثَلَاثَةَ أَصْنَافٍ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَى‏: ﴿﴿وَ كُنْتُمْ أَزْواجاً ثَلاثَةً فَأَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ‏﴾﴾ فَالسَّابِقُونَ هُوَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ خَاصَّةُ اللَّهِ مِنْ خَلْقِهِ جَعَلَ فِيهِمْ خَمْسَةَ أَرْوَاحٍ أَيَّدَهُمْ بِرُوحِ الْقُدُسِ فَبِهِ بُعِثُوا أَنْبِيَاءَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحِ الْإِيمَانِ فَبِهِ خَافُوا اللَّهَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحِ الْقُوَّةِ فَبِهِ قَوُوا عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحِ الشَّهْوَةِ فَبِهِ اشْتَهَوْا طَاعَةَ اللَّهِ وَ كَرِهُوا مَعْصِيَتَهُ وَ جَعَلَ فِيهِمْ رُوحَ الْمَدْرَجِ الَّذِي يَذْهَبُ بِهِ النَّاسُ وَ يَجِيئُونَ وَ جَعَلَ فِي الْمُؤْمِنِينَ أَصْحَابَ الْمَيْمَنَةِ رُوحَ الْإِيمَانِ فَبِهِ خَافُوا اللَّهَ وَ جَعَلَ فِيهِمْ رُوحَ الْقُوَّةِ فَبِهِ قَوُوا عَلَى الطَّاعَةِ مِنَ اللَّهِ وَ جَعَلَ فِيهِمْ رُوحَ الشَّهْوَةِ فَبِهِ اشْتَهَوْا طَاعَةَ اللَّهِ وَ جَعَلَ فِيهِمْ رُوحَ الْمَدْرَجِ الَّتِي يَذْهَبُ النَّاسُ بِهِ وَ يَجِيئُونَ.
۳-۴. تفسير الفرات الكوفي ‏‏عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع)قَالَ: «يَا جَابِرُ إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ النَّاسَ عَلَى ثَلَاثَةِ أَصْنَافٍ وَ هُوَ قَوْلُهُ‏: ﴿﴿وَ كُنْتُمْ أَزْواجاً ثَلاثَةً فَأَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ‏﴾﴾ فَالسَّابِقُونَ هُمْ رُسُلُ اللَّهِ وَ خَاصَّتُهُ مِنْ خَلْقِهِ جَعَلَ اللَّهُ فِيهِمْ خَمْسَةَ أَرْوَاحٍ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحِ الْقُدُسِ فَبِهِ عَرَفُوا الْأَشْيَاءَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحِ الْإِيمَانِ فَأَيَّدَهُمُ اللَّهُ بِهِ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحِ الْقُوَّةِ فَبِهِ قَوُوا عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحِ الشَّهْوَةِ فَبِهِ اشْتَهَوْا طَاعَةَ اللَّهِ وَ كَرِهُوا مَعْصِيَتَهُ وَ جَعَلَ فِيهِمْ رُوحَ الْمَدْرَجِ الَّذِي يَذْهَبُ النَّاسُ فِيهِ وَ يَجِيئُونَ وَ جَعَلَ فِي الْمُؤْمِنِينَ أَرْبَعَةَ أَرْوَاحٍ وَ هُمْ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ رُوحَ الْإِيمَانِ وَ رُوحَ الْقُوَّةِ وَ رُوحَ الشَّهْوَةِ وَ رُوحَ الْمَدْرَجِ».
۳-۴. الكافي ‏‏عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّقَالَ: «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع)‏ يَا جَابِرُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَ الْخَلْقَ ثَلَاثَةَ أَصْنَافٍ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: ﴿﴿وَ كُنْتُمْ أَزْواجاً ثَلاثَةً فَأَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ‏﴾﴾ فَالسَّابِقُونَ هُمْ رُسُلُ اللَّهِ (ع) وَ خَاصَّةُ اللَّهِ مِنْ‏ خَلْقِهِ جَعَلَ فِيهِمْ خَمْسَةَ أَرْوَاحٍ أَيَّدَهُمْ بِرُوحِ الْقُدُسِ فَبِهِ عَرَفُوا الْأَشْيَاءَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحِ الْإِيمَانِ فَبِهِ خَافُوا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحِ الْقُوَّةِ فَبِهِ قَدَرُوا عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحِ الشَّهْوَةِ فَبِهِ اشْتَهَوْا طَاعَةَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ كَرِهُوا مَعْصِيَتَهُ وَ جَعَلَ فِيهِمْ رُوحَ الْمَدْرَجِ الَّذِي بِهِ يَذْهَبُ النَّاسُ وَ يَجِيئُونَ وَ جَعَلَ فِي الْمُؤْمِنِينَ وَ أَصْحَابِ الْمَيْمَنَةِ رُوحَ الْإِيمَانِ فَبِهِ خَافُوا اللَّهَ وَ جَعَلَ فِيهِمْ رُوحَ الْقُوَّةِ فَبِهِ قَدَرُوا عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ وَ جَعَلَ فِيهِمْ رُوحَ الشَّهْوَةِ فَبِهِ اشْتَهَوْا طَاعَةَ اللَّهِ وَ جَعَلَ فِيهِمْ رُوحَ الْمَدْرَجِ الَّذِي بِهِ يَذْهَبُ النَّاسُ وَ يَجِيئُونَ.
۳-۴. بصائر الدرجات‏‏ و الكافي‏‏ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع)قَالَ: «قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ عِلْمِ الْعَالِمِ فَقَالَ يَا جَابِرُ إِنَّ فِي الْأَنْبِيَاءِ وَ الْأَوْصِيَاءِ خَمْسَةَ أَرْوَاحٍ رُوحَ الْقُدُسِ وَ رُوحَ الْإِيمَانِ وَ رُوحَ الْحَيَاةِ وَ رُوحَ الْقُوَّةِ وَ رُوحَ الشَّهْوَةِ فَبِرُوحِ الْقُدُسِ يَا جَابِرُ عَلِمْنَا مَا تَحْتَ الْعَرْشِ إِلَى مَا تَحْتَ الثَّرَى ثُمَّ قَالَ يَا جَابِرُ إِنَّ هَذِهِ الْأَرْوَاحَ يُصِيبُهُ الْحَدَثَانِ إِلَّا أَنَّ رُوحَ الْقُدُسِ لَا يَلْهُو وَ لَا يَلْعَبُ».
۳. بصائر الدرجات ‏‏ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: «قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع): سَأَلْتُهُ عَنْ عِلْمِ الْإِمَامِ بِمَا فِي أَقْطَارِ الْأَرْضِ وَهُوَ فِي بَيْتِهِ مُرْخًى عَلَيْهِ سِتْرُهُ فَقَالَ: يَا مُفَضَّلُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى جَعَلَ لِلنَّبِيِّ (ص) خَمْسَةَ أَرْوَاحٍ رُوحَ الْحَيَاةِ فَبِهِ دَبَّ وَدَرَجَ وَرُوحَ الْقُوَّةِ فَبِهِ نَهَضَ وجَاهَدَ وَرُوحَ الشَّهْوَةِ فَبِهِ أَكَلَ وَشَرِبَ وَأَتَى النِّسَاءَ مِنَ الْحَلَالِ وَرُوحَ الْإِيمَانِ فَبِهِ أَمَرَ وَعَدَلَ وَرُوحَ الْقُدُسِ فَبِهِ حَمَلَ النُّبُوَّةَ فَإِذَا قُبِضَ النَّبِيُّ (ص) انْتَقَلَ رُوحُ الْقُدُسِ فَصَارَ فِي الْإِمَامِ وَرُوحُ الْقُدُسِ لَا يَنَامُ وَلَا يَغْفُلُ وَلَا يَلْهُو وَلَا يَسْهُو وَالْأَرْبَعَةُ الْأَرْوَاحُ تَنَامُ َ تَلْهُو وَتَغْفُلُ وَتَسْهُوَ وَرُوحُ الْقُدُسِ ثَابِتٌ يَرَى بِهِ مَا فِي شَرْقِ الْأَرْضِ وَغَرْبِهَا وَبَرِّهَا وَبَحْرِهَا قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَتَنَاوَلُ الْإِمَامُ مَا بِبَغْدَادَ بِيَدِهِ قَالَ نَعَمْ وَمَا دُونَ الْعَرْشِ».	مفضل بن عمر گويد: «از امام صادق(ع) پرسيدم راجع بدانستن امام(ع) آنچه را در اطراف زمين است، با اينكه خودش در ميان اتاقى‏ است كه پرده‏اش انداخته است فرمود: اى مفضل! خداى تبارك و تعالى در پيغمبر (ص) پنج روح قرار داد: ۱- روح زندگى كه با آن بجنبد و راه رود ۲- روح قوه كه با آن قيام و كوشش كند ۳- روح شهوت كه با آن بخورد و بياشامد و با زنان حلال خود نزديكى كند ۴- روح ايمان كه با آن ايمان آورد و عدالت ورزد ۵- روح القدس كه با آن بار نبوت كشد. چون پيغمبر (ص) وفات كند، روح القدس از او به امام جانشينش منتقل شود و روح القدس خواب و غفلت و ياوه‏گرى و تكبر ندارد و چهار روح ديگر خواب و غفلت و تكبر و ياوه‏گرى دارند و روح القدس ثابت است بوسيله آنچه در شرق و غرب و خشكى و دريا است مى‌‏بيند، عرض كردم آيا مي‌تواند امام چيزى كه در بغداد است با دست خود بر دارد فرمود آرى حتى پائين‏‌تر از عرش را مي‌تواند».
۲۲. الكافي ‏‏ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: «سَأَلْتُهُ عَنْ عِلْمِ الْإِمَامِ بِمَا فِي أَقْطَارِ الْأَرْضِ وَهُوَ فِي بَيْتِهِ مُرْخًى عَلَيْهِ سِتْرُهُ فَقَالَ: يَا مُفَضَّلُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى جَعَلَ فِي النَّبِيِّ (ص) خَمْسَةَ أَرْوَاحٍ رُوحَ الْحَيَاةِ فَبِهِ دَبَّ وَدَرَجَ وَرُوحَ الْقُوَّةِ فَبِهِ نَهَضَ وَجَاهَدَ وَرُوحَ الشَّهْوَةِ فَبِهِ أَكَلَ وَشَرِبَ وَأَتَى النِّسَاءَ مِنَ الْحَلَالِ وَرُوحَ الْإِيمَانِ فَبِهِ آمَنَ وَعَدَلَ وَرُوحَ الْقُدُسِ فَبِهِ حَمَلَ النُّبُوَّةَ فَإِذَا قُبِضَ النَّبِيُّ (ص) انْتَقَلَ رُوحُ الْقُدُسِ فَصَارَ إِلَى الْإِمَامِ وَرُوحُ الْقُدُسِ لَا يَنَامُ وَلَا يَغْفُلُ وَلَا يَلْهُو وَلَا يَزْهُو وَالْأَرْبَعَةُ الْأَرْوَاحِ تَنَامُ وَتَغْفُلُ وَتَزْهُو وَتَلْهُو وَرُوحُ الْقُدُسِ كَانَ يَرَى بِهِ‏».	مفضل بن عمر گويد: «از امام صادق(ع) پرسيدم راجع بدانستن امام(ع) آنچه را در اطراف زمين است، با اينكه خودش در ميان اتاقى‏ است كه پرده‏اش انداخته است فرمود: اى مفضل! خداى تبارك و تعالى در پيغمبر (ص) پنج روح قرار داد: ۱- روح زندگى كه با آن بجنبد و راه رود ۲- روح قوه كه با آن قيام و كوشش كند ۳- روح شهوت كه با آن بخورد و بياشامد و با زنان حلال خود نزديكى كند ۴- روح ايمان كه با آن ايمان آورد و عدالت ورزد ۵- روح القدس كه با آن بار نبوت كشد. چون پيغمبر (ص) وفات كند، روح القدس از او به امام جانشينش منتقل شود و روح القدس خواب و غفلت و ياوه‏گرى و تكبر ندارد و چهار روح ديگر خواب و غفلت و تكبر و ياوه‏گرى دارند و بوسيله روح القدس همه چيز درك مى‌‏شود».
۳-۵. من لا يحضره الفقيه‏‏ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍقَالَ: «قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (ع):‏ إِذَا زَنَى الزَّانِي خَرَجَ مِنْهُ رُوحُ الْإِيمَانِ فَإِنِ اسْتَغْفَرَ عَادَ إِلَيْهِ قَالَ: وَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): لَا يَزْنِي الزَّانِي حِينَ يَزْنِي وَهُوَ مُؤْمِنٌ وَلَا يَشْرَبُ الشَّارِبُ حِينَ يَشْرَبُ وَهُوَ مُؤْمِنٌ وَلَا يَسْرِقُ السَّارِقُ حِينَ يَسْرِقُ وَهُوَ مُؤْمِنٌ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (ع): وَكَانَ أَبِي (ع) يَقُولُ: إِذَا زَنَى الزَّانِي فَارَقَهُ‏ رُوحُ‏ الْإِيمَانِ‏ قُلْتُ فَهَلْ يَبْقَى فِيهِ مِنَ الْإِيمَانِ شَيْ‏ءٌ مَا أَوْ قَدِ انْخَلَعَ مِنْهُ أَجْمَعُ قَالَ لَا بَلْ فِيهِ فَإِذَا قَامَ‏ عَادَ إِلَيْهِ رُوحُ الْإِيمَانِ‏».	محمد بن مسلم گويد: «امام محمد باقر (ع) فرمود: هنگامى كه زانى مشغول زناكارى است حقيقت و روح ايمان از دل او بيرون شده است، پس اگر آمرزش طلبد، آن روح باو باز گردد، و گفت: رسول خدا (ص) فرمود: زناكار در حين زنا ايمان نخواهد داشت و مؤمن نيست، و می‌گسار در حين شرب مؤمن نيست، و سارق حين سرقت مؤمن نخواهد بود، و امام باقر (ع): فرمود پدرم‏ (ع) می‌فرمود: هرگاه زناكار مشغول عمل شود روح ايمان از او مفارقت كند، گويد: پرسيدم: آيا از ايمان اندكى در قلب او می‌ماند يا اينكه جملگى از او كناره می‌‏جويد؟ فرمود: نه بلكه علاقه‏‌اش باقى است چون برخيزد يا توبه كند باز خواهد گشت».
۳-۶. الكافي‏‏ عَلِيِّ بْنِ رِئَابٍ رَفَعَهُ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (ع) قَالَ: «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع):‏ إِنَّ لِلَّهِ نَهَراً دُونَ‏ عَرْشِهِ‏ وَدُونَ النَّهَرِ الَّذِي دُونَ عَرْشِهِ نُورٌ نَوَّرَهُ وَإِنَّ فِي حَافَتَيِ النَّهَرِ رُوحَيْنِ مَخْلُوقَيْنِ رُوحُ الْقُدُسِ وَرُوحٌ مِنْ أَمْرِه وَ إِنَّ لِلَّهِ عَشْرَ طِينَاتٍ خَمْسَةً مِنَ الْجَنَّةِ وَ خَمْسَةً مِنَ الْأَرْضِ فَفَسَّرَ الْجِنَانَ وَ فَسَّرَ الْأَرْضَ ثُمَّ قَالَ مَا مِنْ نَبِيٍّ وَ لَا مَلَكٍ مِنْ بَعْدِهِ جَبَلَهُ إِلَّا نَفَخَ فِيهِ مِنْ إِحْدَى الرُّوحَيْنِ وَ جَعَلَ النَّبِيَّ ص مِنْ إِحْدَى الطِّينَتَيْنِ قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ ع مَا الْجَبْلُ فَقَالَ الْخَلْقُ غَيْرَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَنَا مِنَ الْعَشْرِ طِينَاتٍ وَ نَفَخَ فِينَا مِنَ الرُّوحَيْنِ جَمِيعاً فَأَطْيِبْ بِهَا طِيباً‏‏».	على بن رئاب حديث را تا على (ع) رسانيده كه فرمود: «براى خدا نهرى است نشیب عرش خود و نشیب‏‌تر از آن نهر نورى است فروزان و در دو کناره آن نهر دو روح آفریده یکى روح القدس و دیگرى، روح وابسته به امر خدا است، و براى خدا ده طینت (سرشت، گل) است: پنج تاى آنها از بهشت است و پنج دیگر از زمین، آنگاه بهشتى و زمینى را تفسیر نمود. سپس فرمود: هر پیغمبر و فرشته‏‌اى را که خدا پس از پیغمبر سرشته است، یکى از این دو روح را در او دمیده، و پیغمبر (ص) را از یکى از آن دو قسم طینت سرشته است بجز ما خاندان. راوى گوید بموسى بن جعفر (ع) عرض کردم: سرشتن چیست؟ فرمود: آفریدنست. همانا خداى عز و جل ما خاندان را، از آن ده طینت آفرید و از هر دو روح در ما دمید، وه چه طینت پاکیزه‏‌اى».
۳-۷. بصائر الدرجات‏‏ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَطِيَّةَ الزَّيَّاتِ يَرْفَعُهُ إِلَى أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ (ع) قَالَ: «قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ: ‏إِنَّ لِلَّهِ نَهَراً دُونَ‏ عَرْشِهِ‏ وَدُونَ النَّهَرِ الَّذِي دُونَ عَرْشِهِ نُورٌ مِنْ نُورِهِ وَإِنَّ فِي حَافَتَيِ النَّهَرِ رُوحَيْنِ مَخْلُوقَيْنِ رُوحُ الْقُدُسِ وَرُوحٌ مِنْ أَمْرِه‏».	على بن عطیه حديث را تا امیرالمومنین (ع) رسانيده كه فرمود: «براى خدا نهرى است نشيب عرش خود و نشيب‏‌تر از آن نهر نورى است از نورش و در دو كناره آن نهر دو روح آفريده يكى روح القدس و ديگرى، روح وابسته به امر خدا است».
۳-۸. مختصر البصائر ‏‏ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِي‏عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: «قَالَ أَمِيرالْمُؤْمِنِينَ (ع): إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى أَحَدٌ وَاحِدٌ، تَفَرَّدَ فِي وَحْدَانِيَّتِهِ، ثُمَّ تَكَلَّمَ بِكَلِمَةٍ فَصَارَتْ نُوراً، ثُمَّ خَلَقَ مِنْ ذَلِكَ النُّورِ مُحَمَّداً (ص) وَخَلَقَنِي وَذُرِّيَّتِي، ثُمَّ تَكَلَّمَ بِكَلِمَةٍ فَصَارَتْ رُوحاً فَأَسْكَنَهُ اللَّهُ فِي ذَلِكَ النُّورِ وَأَسْكَنَهُ فِي أَبْدَانِنَا، فَنَحْنُ رُوحُ اللَّهِ وَكَلِمَاتُهُ، فَبِنَا احْتَجَّ عَلَى خَلْقِهِ‏، فَمَا زِلْنَا فِي ظُلَّةٍ خَضْرَاء».	ابو حمزه ثمالی از امام باقر (ع) نقل می‌کند که فرمود: «امیرالمومنین فرمود: خداوند تبارك و تعالى يكتا و بی ‏همتا است و در وحدانيت خود بی ‏نظير است سپس تكلم بكلمه‏‌اى كرد آن كلمه نور محمّد (ص) را آفريد و من و ذريّه‌‏ام را آفريد سپس تكلم بكلمه‏‌اى كرد آن كلمه روح شد. روح را خداوند در آن نور سكونت داد و در بدن‌هاى ما قرار داد پس ما روح اللَّه و كلمات خدائيم بوسيله ما بر خلقش احتجاج می‌کند. و پيوسته ما در زير سايبانى سبز قرار داشتيم‏».

۴. احادیث و نفخت فیه من روحی

متن	ترجمه
۴-۱. التوحید عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ﴿﴿وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي﴾﴾‏ كَيْفَ هَذَا النَّفْخُ؟ فَقَالَ: إِنَّ الرُّوحَ مُتَحَرِّكٌ‏ كَالرِّيحِ‏ وَإِنَّمَا سُمِّيَ رُوحاً لِأَنَّهُ اشْتُقَّ اسْمُهُ مِنَ الرِّيحِ وَإِنَّمَا أَخْرَجَهُ عَلَى لَفْظِ الرُّوحِ لِأَنَّ الرُّوحَ مُجَانِسٌ لِلرِّيحِ وَإِنَّمَا أَضَافَهُ إِلَى نَفْسِهِ لِأَنَّهُ اصْطَفَاهُ عَلَى سَائِرِ الْأَرْوَاحِ كَمَا اصْطَفَى بَيْتاً مِنَ الْبُيُوتِ فَقَالَ‏ بَيْتِيَ وَقَالَ لِرَسُولٍ مِنَ الرُّسُلِ خَلِيلِي وَأَشْبَاهِ ذَلِكَ وَكُلُّ ذَلِكَ مَخْلُوقٌ مَصْنُوعٌ مُحْدَثٌ مَرْبُوبٌ مُدَبَّر‏» .	محمد بن مسلم گوید: «از امام باقر (ع) پرسيدم از قول خداى عز و جل: و در او از روح خود دميدم آيا اين دميدن چگونه بوده است؟ فرمود: روح چون باد در جنبش است، و براى اين به نام روح ناميده شده كه از ريح اشتقاق يافته و بدين جهت از كلمه ريح اشتقاق يافته كه ارواح همجنس بادند و همانا خدا آن را به خود وابسته است چون كه او را بر ارواح ديگر برگزيده است چنان یک خانه از میان خانه‌ها را برگزیده و گفته است: خانه من و به يك فرستاده‌‏اى در ميان رسولان گفته است: خليل من، و مانند آن، و همه اينها آفريده و ساخته و پديد شده و پروريده‏‌اند».
۴-۲. الکافي عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِم‏ قَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ﴿﴿وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي﴾﴾ كَيْفَ هَذَا النَّفْخُ؟ فَقَالَ: إِنَّ الرُّوحَ مُتَحَرِّكٌ كَالرِّيحِ وَإِنَّمَا سُمِّيَ رُوحاً لِأَنَّهُ اشْتَقَّ اسْمَهُ مِنَ الرِّيحِ وَإِنَّمَا أَخْرَجَهُ عَنْ لَفْظَةِ الرِّيحِ لِأَنَّ الْأَرْوَاح‏ مُجَانِسَةٌ لِلرِّيحِ وَإِنَّمَا أَضَافَهُ إِلَى نَفْسِهِ لِأَنَّهُ اصْطَفَاهُ عَلَى سَائِرِ الْأَرْوَاحِ كَمَا قَالَ لِبَيْتٍ مِنَ الْبُيُوتِ بَيْتِي وَلِرَسُولٍ مِنَ الرُّسُلِ خَلِيلِي وَأَشْبَاهِ ذَلِكَ وَكُلُّ ذَلِكَ مَخْلُوقٌ مَصْنُوعٌ مُحْدَثٌ مَرْبُوبٌ مُدَبَّرٌ».	محمد بن مسلم گوید: «از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خداى عز و جل: چون او را درست كردم و در او از روح خود دميدم آيا اين دميدن چگونه بوده است؟ فرمود: روح چون باد در جنبش است، و براى اين به نام روح ناميده شده كه از ريح اشتقاق يافته و بدين جهت از كلمه ريح اشتقاق يافته كه ارواح همجنس بادند و همانا خدا آن را به خود وابسته است چون كه او را بر ارواح ديگر برگزيده است چنان كه به يك خانه گفته است: خانه من و به يك فرستاده‌‏اى در ميان رسولان گفته است: خليل من، و مانند آن، و همه اينها آفريده و ساخته و پديد شده و پروريده‏‌اند».
۴-۳. تفسير العياشي ‏‏ عن أبي جعفر الأحول عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع)‏ قال‏: «سألته عن الروح التي في آدم قوله: ﴿﴿فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي﴾﴾‏. قال: هذه‏ روح‏ مخلوقة لله، و الروح التي في عيسى ابن مريم مخلوقة لله‏».	ابا جعفر احول گوید: «از امام صادق درباره روحی که در آدم است در قول خداوند پرسیدم که می فرماید: پس هنگامی که او را به اندام در آوردم و در او از روان خود دمیدم. فرمود: این روح مخلوق خدا است. و روحی که در عیسی بن مریم دمیده شد، نیز مخلوق خدا است».
۴-۴. التوحيد ‏‏ عَنْ عَبْدِ الْكَرِيمِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع)‏ فِي قَوْلِهِ عَزَّوَجَلَّ: ﴿﴿فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي﴾﴾‏ قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَ خَلْقاً وَخَلَقَ رُوحاً ثُمَّ أَمَرَ مَلَكاً فَنَفَخَ فِيهِ‏ فَلَيْسَتْ بِالَّتِي نَقَصَتْ مِنْ قُدْرَةِ اللَّهِ شَيْئاً هِيَ مِنْ قُدْرَتِهِ‏‏».	عبد الكريم بن عمرو از حضرت صادق (ع) نقل می‌کند كه در قول خداى عزوجل‏ فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي‏ فرمود: «خداى عزوجل خلقى را آفريد و روحى را خلق كرد بعد از آن فرشته را امر فرمود و در آن دميد و آن روح روحى نبود كه از قدرت خدا چيزى را كم كرده باشد يا بر هم زده باشد و آن از قدرت او است».
۴-۵. تفسير العياشي ‏‏ عن محمد بن مسلم عن أبي جعفر (ع) قال:‏ «سألته عن قول الله: ﴿﴿وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ﴾﴾‏. قال: روح خلقها الله‏ فنفخ‏ في‏ آدم‏ منها».	محمد ابن مسلم گوید: «از امام باقر (ع) درباره قول خداوند پرسیدم که می فرماید: و در او از روان خودم دمیدم پس بر او به فروتنی در افتید. فرمود: آن روحی است که خدا آن را خلق کرد و از آن در آدم دمید».
۴-۶. التوحيد ‏‏ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع)‏ فِي قَوْلِهِ عَزَّوَجَلَ‏ ﴿﴿وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي﴾﴾‏ قَالَ: «مِنْ قُدْرَتِي‏».	ابو بصير از حضرت باقر (ع) نقل می‌کند كه در شرح قول خداى عزوجل‏: وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي‏. فرمود: «يعنى از قدرت من‏ است».
۴-۷. الكافي ‏‏ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍقَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) عَمَّا يَرْوُونَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ آدَمَ عَلَى صُورَتِهِ فَقَالَ: هِيَ صُورَةٌ مُحْدَثَةٌ مَخْلُوقَةٌ وَاصْطَفَاهَا اللَّهُ وَاخْتَارَهَا عَلَى سَائِرِ الصُّوَرِ الْمُخْتَلِفَةِ فَأَضَافَهَا إِلَى نَفْسِهِ كَمَا أَضَافَ الْكَعْبَةَ إِلَى نَفْسِهِ وَالرُّوحَ إِلَى نَفْسِهِ. فَقَالَ:‏ ﴿﴿بَيْتِيَ﴾﴾‏ ﴿﴿وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي﴾﴾‏».	محمد بن مسلم گويد: «از امام باقر (ع) پرسيدم راجع به آنچه روايت كنند كه: خدا آدم را به‌صورت خود آفريده است. حضرت فرمود: آن صورتى است پديده و آفريده كه خدا آن را انتخاب كرده و بر ساير صورت‌هاى مختلف برگزيده است و بخود نسبت داده است همچنان كه كعبه و روح را بخود نسبت داده و فرموده است: خانه من و دميدم در او از روحم».
۴-۸. التوحيد ‏‏ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍقَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) عَمَّا يَرْوُونَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَ آدَمَ عَلَى صُورَتِهِ‏ فَقَالَ: هِيَ صُورَةٌ مُحْدَثَةٌ مَخْلُوقَةٌ اصْطَفَاهَا اللَّهُ وَاخْتَارَهَا عَلَى سَائِرِ الصُّوَرِ الْمُخْتَلِفَةِ فَأَضَافَهَا إِلَى نَفْسِهِ كَمَا أَضَافَ الْكَعْبَةَ إِلَى نَفْسِهِ وَالرُّوحَ إِلَى نَفْسِهِ فَقَالَ‏: ﴿﴿بَيْتِيَ‏﴾﴾ وَقَالَ‏: ﴿﴿وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي﴾﴾‏».	محمد بن مسلم گوید: «حضرت باقر (ع) را سؤال كردم از آنچه روايت می‌كنند كه خداى عزوجل آدم را بر صورت خويش آفريد فرمود: كه آن صورت صورتى بود كه خدا آن را احداث و خلق فرمود و خدا آن را برگزيد و بر سائر صورت‌هاى مختلفه كه خلق نموده اختيار فرمود پس آن صورت را بخود نسبت داد چنان كه خانه كعبه را بخود و روح را بخود نسبت داد و فرمود كه خانه من و فرمود وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي‏ يعنى و بدمم در آن از روح خويش».
۴-۹. التوحيد ‏‏ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍقَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: ﴿﴿وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي﴾﴾‏. قَالَ: رُوحٌ اخْتَارَهُ اللَّهُ وَاصْطَفَاهُ وَخَلَقَهُ وَأَضَافَهُ إِلَى نَفْسِهِ وَفَضَّلَهُ‏ عَلَى‏ جَمِيعِ‏ الْأَرْوَاحِ‏ فَأَمَرَ فَنُفِخَ مِنْهُ فِي آدَم»..	محمد بن مسلم گوید: «حضرت باقر (ع) را سؤال كردم از قول خداى عزوجل:‏ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي‏ فرمود: كه روحى است كه خدا آن را اختيار كرده و برگزيده و آفريده و آن را بسوى خود نسبت داده و بر همه روحها تفضيل داده و امر فرموده و از آن در آدم دميده شده».
۴-۱۰. تفسير العياشي ‏‏ عن أبي بصير، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع)‏ فِي قَوْلِهِ: ﴿﴿فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي﴾﴾‏. قَالَ: «خَلَقَ خَلْقاً وَخَلَقَ رُوحاً ثُمَّ أَمَرَ الملك فَنَفَخَ فيه وَلَيْسَتْ بِالَّتِي نَقَصَتْ مِنْ اللَّهِ شَيْئاً هِيَ مِنْ قُدْرَتِهِ تبارك وتعالى‏»	ابو بصیر از امام صادق (ع) نقل می‌کند که در شرح آیه پس هنگامی که او را به اندام در آوردم و در او از روان خود دمیدم، فرمود: «خداوند مخلوقی را آفرید و روحی را آفرید. سپس به فرشتگان امر فرمود و در او دمید. و این طور نیست که از خدا چیزی بکاهد. این از قدرت خداوند تبارک و تعالی است».
۴-۱۱. الكافي ‏‏ عَنِ الْأَحْوَلِ قَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) عَنِ الرُّوحِ الَّتِي فِي آدَمَ (ع) قَوْلِهِ‏ ﴿﴿فَإِذا سَوَّيْتُهُ‏ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي‏﴾﴾. قَالَ: هَذِهِ‏ رُوحٌ‏ مَخْلُوقَةٌ وَالرُّوحُ الَّتِي فِي عِيسَى مَخْلُوقَةٌ».	احول گويد: «از حضرت صادق (ع) درباره روحى كه در آدم (ع) دميده شد پرسيدم كه خدا فرمايد: چون او را برابر ساختم و از روح خود در او دميدم. حضرت فرمود: آن روح مخلوقی است و هم روحى كه در عيسى بود مخلوق بود».
۴-۱۲. تفسير القمي ‏‏ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيم: «﴿﴿وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا﴾﴾. قَالَ: مريم لَمْ‏ يُنْظَرْ إِلَيْهَا شي‏ء وقوله: ﴿﴿فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا﴾﴾. قال: رُوح مَخْلُوقَة بأمر الله؛ يعني من أمرنا».	علی بن ابراهیم نقل می‌کند: «در شرح آیه و آن زن را یاد کن که پاکدامن بود. فرمود: چیزی به مریم نگاه نکرده بود. و در باره قول خداوند: و در او از روان خویش دمیدیم. فرمود: روحی است که به امر خدا خلقت یافته است؛ یعنی از امر ما».
۴-۱۳. تفسير القمي ‏‏ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيم: «﴿﴿وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا﴾﴾. قَالَ: لَمْ‏ يُنْظَرْ إِلَيْهَا ﴿﴿فَنَفَخْنَا فِيهِ مِن رُّوحِنَا﴾﴾ أَيْ: رُوحٍ مَخْلُوقَةٍ، ﴿﴿وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ﴾﴾؛ أَيْ: مِنَ الدَّاعِين».	علی بن ابراهیم نقل می‌کند: «در شرح آیه و مريم دختر عمران را كه پاكدامن بود، فرمود: به او نظر نشده بود. و درباره و ما از روح خويش در آن دميديم. فرمود: به معنای روحی که خلقت یافته است. و درباره و از فرمانبرداران بود. فرمود: از دعوت کنندگان».
۴-۱۴. التوحيد ‏‏ عَنِ الزُّهْرِيِّ قَالَ: «قَالَ رَجُلٌ لِعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ(ع): جَعَلَنِيَ اللَّهُ فِدَاكَ أَ بِقَدَرٍ يُصِيبُ النَّاسَ مَا أَصَابَهُمْ أَمْ بِعَمَلٍ فَقَالَ(ع): إِنَّ الْقَدَرَ وَالْعَمَلَ بِمَنْزِلَةِ الرُّوحِ‏ وَالْجَسَدِ فَالرُّوحُ‏ بِغَيْرِ جَسَدٍ لَا تُحَسُّ وَالْجَسَدُ بِغَيْرِ رُوحٍ‏ صُورَةٌ لَا حَرَاكَ بِهَا».	زهری گوید: «گفت مردى به على بن الحسين (ع) عرض كرد كه خدا مرا فداى تو گرداند آيا بقدر به مردم می‌رسد آنچه به ايشان می‌رسد يا به عمل فرمود كه قدر و عمل به منزله روح و جسدند پس روح بی‌‏جسد محسوس نمی‌‏شود و جسد بی‌روح صورتى است كه حركتى با آن نيست».‏

۵. در تفسیر روح من امر الله

متن	ترجمه
۵-۱. بصائر الدرجات عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ قَالَ: «سَأَلَ أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) رَجُلٌ وَأَنَا حَاضِرٌ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى:‏ ﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا﴾﴾. فَقَالَ: مُنْذُ أَنْزَلَ اللَّهِ ذَلِكَ الرُّوحَ عَلَى مُحَمَّدٍ (ص) لَمْ يَصْعَدُ إِلَى السَّمَاءِ وَإِنَّهُ‏ لَفِينَا‏».	علی بن اسباط گويد: «من حاضر بودم كه مردى از امام صادق (ع) در باره قول خداى تعالی: و همچنين روحى از امر خود را بسوى تو وحى كرديم پرسيد. امام فرمود: از زمانى كه خداى عزوجل آن روح را بر محمد (ص) فرو فرستاده، به آسمان بالا نرفته است و آن روح در ما هست».
۵-۲. بصائر الدرجات عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع)‏ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَ‏: ﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَلَا الْإِيمانُ وَلكِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِي بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا﴾﴾. فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (ع): «مُنْذُ أَنْزَلَ اللَّهِ ذَلِكَ الرُّوحَ عَلَى نَبِيِّهِ مَا صَعِدَ إِلَى السَّمَاءِ وَإِنَّهُ لَفِينَا».	زراره از امام باقر (ع) در باره شرح آیه و بدين‏ گونه ما روحى از امر خويش را به تو وحى كرديم تو نمی‌‏دانستى كتاب و ايمان چيست ولى ما آن را نورى قرار داديم كه بدان از بندگان خويش هر كه را بخواهيم راهنمايى می‌‏كنيم نقل می کند که فرمود: «از زمانى كه خدا آن روح را بر نبی‌اش فرو فرستاده، به آسمان بالا نرفته است و آن روح در ما هست».
۵-۳. بصائر الدرجات عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ قَالَ: «سَأَلَهُ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ هِيتَ وَأَنَا حَاضِرٌ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَ:‏ ﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا﴾﴾. قَالَ: مُنْذُ أَنْزَلَ اللَّهُ ذَلِكَ الرُّوحَ عَلَى مُحَمَّدٍ (ص) مَا صَعِدَ إِلَى السَّمَاءِ وَإِنَّهُ لَفِينَا».	علی بن اسباط گويد: «من حاضر بودم كه مردى از اهل هیت از امام (ع) در باره قول خداى تعالی: و همچنين روحى از امر خود را بسوى تو وحى كرديم پرسيد. امام فرمود: از زمانى كه خداى عزوجل آن روح را بر محمد (ص) فرو فرستاده، به آسمان بالا نرفته است و آن روح در ما هست».
۵-۴. بصائر الدرجات أَسْبَاطُ بْنُ سَالِمٍقَالَ: «كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِاللَّهِ (ع) فَدَخَلَ عَلَيْهِ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ هِيتَ فَقَالَ: أَصْلَحَكَ اللَّهُ قَوْلُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَتَعَالَى فِي كِتَابِهِ‏ ﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا﴾﴾ قَالَ: ذَلِكَ فِينَا مُنْذُ هَبَطَهُ اللَّهُ إِلَى الْأَرْضِ وَمَا يَخْرُجُ‏ إِلَى السَّمَاءِ».	اسباط بن سالم گويد: «من نزد امام صادق (ع) بودم که مردی از اهل هیت وارد شد و گفت: خدا شما را به سلامت دارد و پرسید در باره قول خداى تعالی: و همچنين روحى از امر خود را بسوى تو وحى كرديم. امام فرمود: آن روح در ما هست از زمانى كه خداى عزوجل آن را فرو فرستاده، به آسمان نرفته است».
۵-۵. بصائر الدرجات عَنْ سَلَّامِ بْنِ الْمُسْتَنِيرِ قَالَ: «سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع)‏ وَقَدْ سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَتَعَالَى:‏ ﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا﴾﴾. فَقَالَ: الرُّوحُ الَّذِي قَالَ اللَّهُ‏ ﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا﴾﴾ فَإِنَّهُ هَبَطَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى مُحَمَّدٍ (ص) ثُمَّ لَمْ يَصْعَدْ إِلَى السَّمَاءِ مُنْذُ هَبَطَ إِلَى الْأَرْضِ».	سلام بن مستنیر گوید: «از امام باقر (ع) شنیدم که در پاسخ به سوالی درباره قول خداوند تبارک و تعالی: و همچنين روحى از امر خود را بسوى تو وحى كرديم. فرمود: آن روحی است که خداوند در آیه و بدين ‏گونه ما روحى از امر خويش را به تو وحى كرديم فرمود. آن روح از آسمان بر محمد (ص) فرود آمد و تا کنون به آسمان بازنگشته است».
۵-۶. الكافي عَنْ أَسْبَاطِ بْنِ سَالِمٍ قَالَ: «سَأَلَهُ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ هِيتَ‏ وَأَنَا حَاضِرٌ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: ﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا﴾﴾. فَقَالَ: مُنْذُ أَنْزَلَ اللَّهُ عَزّ وَجَلَّ ذَلِكَ الرُّوحَ عَلَى مُحَمَّدٍ (ص) مَا صَعِدَ إِلَى السَّمَاءِ وَإِنَّهُ‏ لَفِينَا.».	اسباط بن سالم گويد: «من حاضر بودم كه مردى از اهل هيت از امام (ع) در باره قول خداى عزوجل: و همچنين روحى از امر خود را بسوى تو وحى كرديم پرسيد. امام فرمود: از زمانى كه خداى عزوجل آن روح را بر محمد (ص) فرو فرستاده، به آسمان بالا نرفته است و آن روح در ما هست».
۵-۷. بصائر الدرجات‏‏ عن أسباط بياع الزطي عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: «قَالَ لَهُ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ هِيتَ: قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَ‏ ﴿﴿وَكَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَلَا الْإِيمانُ﴾﴾.‏ قَالَ: فَقَالَ مَلَكٍ مُنْذُ أَنْزَلَ اللَّهِ ذَلِكَ الْمَلَكُ لَمْ يَصْعَدُ إِلَى السَّمَاءِ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَهُوَ مَعَ الْأَئِمَّةِ يُسَدِّدُهُمْ».	اسباط بیاع الزطی گوید: «مردی از اهالی هیت از امام صادق (ع) درباره آیه و بدين‏ گونه ما روحى از امر خويش را به تو وحى كرديم تو نمی‌‏دانستى كتاب و ايمان چيست پرسید. امام فرمود: پس فرمود فرشته‌ای را که از زمانی که خداوند آن ملک را فرو فرستاد به آسمان نرفته است. همراه رسول خدا (ص) بود و همراه امامان است و آنها را استوار می‌کند».
۵-۸. بصائر الدرجات ‏‏ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: «سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَ‏ ﴿﴿يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلى‏ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ﴾﴾.‏ فَقَالَ: جَبْرَئِيلُ‏ الَّذِي‏ نَزَلَ‏ عَلَى‏ الْأَنْبِيَاءِ وَالرُّوحُ تَكُونُ مَعَهُمْ وَمَعَ الْأَوْصِيَاءِ لَا تُفَارِقُهُم‏».	ابوبصیر گوید: «از امام باقر (ع) درباره آیه فرشتگان را با روح از امر خويش بر هر كس از بندگانش كه بخواهد فرو می‌‏فرستد سوال کردم. فرمود: آن جبرئیل است که بر انبیا فرود آمد و روح همراه آنان است و همراه اوصیا است و از آنها جدا نمی شود».
۵-۹. علل الشرائع ‏‏ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ قَالَ: «سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) يَقُولُ‏:....قَالَ آدَمُ يَا رَبِّ أَ فَتَأْذَنُ لِي فِي الْكَلَامِ فَأَتَكَلَّمُ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ: تَكَلَّمْ فَإِنَّ رُوحَكَ‏ مِنْ رُوحِي‏ وَطَبِيعَتَكَ مِنْ خِلَافِ كَيْنُونَتِي‏» .	حسن بن محبوب گوید: «از امام باقر (ع) شنیدم که می‌فرمود: ... آدم عرض کرد: پروردگارم، پس آیا به من اجازه سخن گفتن می‌دهی تا سخن بگویم؟ خداوند فرمود: سخن بگو. همانا روح تو از روح من است و طبیعت تو برخلاف وجود من است».
۵-۱۰. الكافي ‏‏ عَنْ حَبِيبٍ السِّجِسْتَانِيِّ قَالَ: «سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) يَقُولُ‏: قَالَ آدَمُ (ع) يَا رَبِّ فَتَأْذَنُ لِي فِي الْكَلَامِ فَأَتَكَلَّمَ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ تَكَلَّمْ فَإِنَّ رُوحَكَ مِنْ رُوحِي وَطَبِيعَتَكَ مِنْ‏ خِلَافِ كَيْنُونَتِي‏».	حبیب سجستانی گوید: «از امام باقر (ع) شنیدم که می‌فرمود: آدم عرض کرد: پروردگارم، پس آیا به من اجازه سخن گفتن می‌دهی تا سخن بگویم؟ خداوند فرمود: سخن بگو. همانا روح تو از روح من است و طبیعت تو برخلاف وجود من است».
۵-۸. بصائر الدرجات‏‏ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) عَنِ الْعِلْمِ مَا هُوَ أَ عِلْمٌ يَتَعَلَّمُهُ الْعَالِمُ مِنْ أَفْوَاهِ الرِّجَالِ أَوْ فِي كِتَابٍ عِنْدَكُمْ تَقْرَءُونَهُ فَتَعْلَمُونَ مِنْهُ فَقَالَ الْأَمْرُ أَعْظَمُ مِنْ ذَلِكَ‏ وَ أَجَلُّ أَ مَا سَمِعْتَ مِنْ قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى‏ وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَ لَا الْإِيمانُ‏ ثُمَّ قَالَ وَ أَيُّ شَيْ‏ءٍ يَقُولُ أَصْحَابُكُمْ فِي هَذِهِ الْآيَةِ فَقُلْتُ لَا أَدْرِي جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا يَقُولُونَ قَالَ بَلَى قَدْ كَانَ فِي حَالٍ لَا يَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَ لَا الْإِيمَانُ حَتَّى بَعَثَ اللَّهُ إِلَيْهِ تِلْكَ الرُّوحَ الَّتِي يُعْطِيهَا اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ فَإِذَا أَعْطَاهَا اللَّهُ عَبْداً عَلَّمَهُ الْفَهْمَ وَ الْعِلْمَ.‏».
۵-۱۰. الكافي عَنْ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) عَنِ الْعِلْمِ أَ هُوَ عِلْمٌ يَتَعَلَّمُهُ الْعَالِمُ مِنْ أَفْوَاهِ الرِّجَالِ أَمْ فِي الْكِتَابِ عِنْدَكُمْ تَقْرَءُونَهُ فَتَعْلَمُونَ مِنْهُ قَالَ الْأَمْرُ أَعْظَمُ مِنْ ذَلِكَ وَ أَوْجَبُ أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَ لَا الْإِيمانُ‏ ثُمَّ قَالَ أَيَّ شَيْ‏ءٍ يَقُولُ أَصْحَابُكُمْ فِي هَذِهِ الْآيَةِ أَ يُقِرُّونَ أَنَّهُ كَانَ فِي حَالٍ لَا يَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَ لَا الْإِيمَانُ فَقُلْتُ لَا أَدْرِي جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا يَقُولُونَ فَقَالَ لِي بَلَى قَدْ كَانَ فِي حَالٍ لَا يَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَ لَا الْإِيمَانُ حَتَّى بَعَثَ اللَّهُ تَعَالَى الرُّوحَ الَّتِي ذُكِرَ فِي الْكِتَابِ فَلَمَّا أَوْحَاهَا إِلَيْهِ عَلَّمَ بِهَا الْعِلْمَ وَ الْفَهْمَ وَ هِيَ الرُّوحُ الَّتِي يُعْطِيهَا اللَّهُ تَعَالَى مَنْ شَاءَ فَإِذَا أَعْطَاهَا عَبْداً عَلَّمَهُ الْفَهْمَ‏».

۶. در تفسیر وایدهم بروح منه

متن	ترجمه
۶-۱. الكافي ‏‏ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: «سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: ﴿﴿وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ‏ مِنْهُ﴾﴾.‏ قَالَ‏: هُوَ الْإِيمَانُ‏».	ابو حمزه گويد: «از امام باقر (ع) راجع بقول خداى عزوجل: سكينه را در دل مؤمنين نازل كرد پرسيدم، فرمود: سكينه ايمانی است و باز در باره قول خداى عز وجل: با روحى از جانب خود ايشان را تأييد كرد پرسيدم، فرمود: آن روح ايمان است».
۶-۲. الإحتجاج على أهل اللجاج ‏‏ حُمْرَانُ بْنُ أَعْيَنَ قَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَ‏ ﴿﴿وَرُوحٌ مِنْهُ﴾﴾.‏ قَالَ: هِيَ مَخْلُوقَةٌ خَلَقَهَا اللَّهُ‏ بِحِكْمَتِهِ فِي آدَمَ وَفِي عِيسَى (ع)».	حمران بن اعین گوید: «من از حضرت أبا جعفر محمد الباقر (ع) از معنى قول خداى تعالى و أيده بروح منه استعلام و استفهام‏ نمودم آن حضرت فرمود كه: روح مخلوقی است حضرت خالق آن را بحكمت خود در حضرت آدم و عيسى خلق و ايجاد فرمود».
۶-۳. المحاسن ‏‏ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَيْرٍ قَالَ: «قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ (ع) فِي قَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ (ص): إِذَا زَنَى الرَّجُلُ فَارَقَهُ‏ رُوحُ‏ الْإِيمَانِ.‏ قَالَ: قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَ‏ ﴿﴿وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ‏ ذَلِكَ الَّذِي يُفَارِقُهُم﴾﴾‏‏».	ابن بكير گويد: «به امام باقر (ع) عرض كردم: چه می‌فرمائى درباره قول رسول خدا (ص) كه: چون مرد زنا كند روح ايمان از او جدا شود. فرمود: اين همان فرموده خدا است كه فرمايد: و آنها را به روحى از جانب خود تقويت كرد اين است روحى كه از او جدا می‌‏شود».
۶-۴. الكافي ‏‏ عَنْ دَاوُدَقَالَ: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) عَنْ قَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ( ص): إِذَا زَنَى الرَّجُلُ فَارَقَهُ‏ رُوحُ‏ الْإِيمَانِ‏. قَالَ: فَقَالَ هُوَ مِثْلُ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: ﴿﴿وَلا تَيَمَّمُوا الْخَبِيثَ‏ مِنْهُ‏ تُنْفِقُونَ﴾﴾‏. ثُمَّ قَالَ غَيْرُ هَذَا أَبْيَنُ مِنْهُ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: ﴿﴿وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ‏ هُوَ الَّذِي فَارَقَهُ﴾﴾.».	داود گويد: «از امام صادق (ع) درباره قول رسول خدا (ص): چون مرد زنا كند روح ايمان از او جدا شود پرسيدم. فرمود: آن مانند قول خداى عزوجل است: در آنچه انفاق می‌كنيد قصد بد و پست آن را نكنيد. سپس فرمود: آيه ديگر روشن‏‌تر از اين است و آن قول خداى عزوجل است: و آنها را بروحى از خود تقويت فرمود اين روح است كه از او جدا شود».
۶-۵. ثواب الأعمال وعقاب الأعمال ‏‏ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَيْرٍقَالَ: «قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ (ع) فِي قَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ (ص): إِذَا زَنَى الرَّجُلُ فَارَقَهُ‏ رُوحُ‏ الْإِيمَانِ‏ قَالَ قَوْلُهُ تَعَالَى‏: ﴿﴿وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ‏ ذَلِكَ الَّذِي يُفَارِقُهُ﴾﴾».	عبداللَّه بن بكير گويد: «از امام باقر (ع) درباره سخن پيامبر خدا (ص) پرسيدم كه فرموده بود: چون مردى زنا كند روح ايمان از او جدا گردد، امام (ع) فرمود: اين روح همان است كه در سخن خداى فرازمند آمده است كه: ايشان را با روحى از جانب خويش تأييد نموديم اين همان روحى است كه از او جدا می‌‏گردد».
۶-۶. الكافي ‏‏ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ (ع) قَالَ: «مَا مِنْ مُؤْمِنٍ إِلَّا وَلِقَلْبِهِ أُذُنَانِ فِي جَوْفِهِ أُذُنٌ يَنْفُثُ فِيهَا الْوَسْوَاسُ الْخَنَّاسُ وَأُذُنٌ يَنْفُثُ‏ فِيهَا الْمَلَكُ‏ فَيُؤَيِّدُ اللَّهُ الْمُؤْمِنَ بِالْمَلَكِ فَذَلِكَ قَوْلُهُ‏ ﴿﴿وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْه﴾﴾‏».	ابان بن تغلب گوید: «امام صادق (ع) فرمود: مؤمنى نيست جز آنكه قلبش از درون دو گوش دارد؛ ۱- گوشى كه وسواس خناس در آن دمد. ۲- گوشى كه فرشته در آن دمد، و خدا مؤمن را بسبب فرشته تقويت كند، و همين است گفتار خداى تعالى: «آنها را بوسيله روحى از جانب خود تقويت كرده است».
۶-۷. عيون أخبار الرضا ‏‏ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ قَدْ أَيَّدَنَا بِرُوحٍ مِنْهُ مُقَدَّسَةٍ مُطَهَّرَةٍ لَيْسَتْ‏ بِمَلَكٍ‏ لَمْ تَكُنْ مَعَ أَحَدٍ مِمَّنْ مَضَى إِلَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَهِيَ مَعَ الْأَئِمَّةِ مِنَّا تُسَدِّدُهُمْ وَتُوَفِّقُهُمْ وَهُوَ عَمُودٌ مِنْ نُورٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ».	حسن بن جهم روايت كرده: «حق‌تعالى همانا ما را بروح مقدس و مطهرى مؤيد ساخته‏ است و آن روح فرشته نيست و با احدى از كسانى كه اين دار فانى را وداع كردند نبوده است مگر با رسول خدا (ص) و با ائمه (ع) كه يارى مي‌كند و اعانت می‌نمايد ايشان را و آن عمودى است از نور كه ميان ما و ميان خدا است».

نکتهٔ ویرایشی

در هنگام ویرایش مقالهٔ خود، از حرف (هٔ) در موارد لازم استفاده کنید. لطفاً از این حرف، در عنوان‌های مقالات و لینک‌های داخلی جداً خودداری کنید.

• مثال (۱): پژوهشگر در مقالهٔ خود اشاره کرده است.
• مثال (۲): رسالهٔ آیات امامت.

یادآوری این نکته سزاوار است که این حرف متشکل از دو حرف (ه) و علامت همزه است؛ و نه یک حرف واحد که خود این مسئله، نکته دارد. نکته در اینجاست که این روش اجازه خواهد داد کسانی که که در جستجو کلمه را با (ه) خالی (بدون همزه) جستجو می کنند این کلمات را خواهند یافت.

--Wasity (بحث) ‏۲۹ مارس ۲۰۱۶، ساعت ۰۴:۳۹ (UTC)

نيازمند إصلاح

طرح‌های دیگری از جلد کتاب

• 
• 

امامت شهيد مطهرى

مسند احمد بن حنبل (کتاب)#پانویس اين كتاب معرفى شده

لطفاً براى لفظ صلوات از رمز مخصوص استفاده كنيد

در همين لينك استفاده كردم:

http://fa.imamatpedia.com/wiki/امامت_و_رهبری_(کتاب)

--Wasity (بحث) ‏۲۸ ژوئن ۲۰۱۶، ساعت ۲۰:۱۰ (UTC)

تست

سید روح الله موسوی خمینی (امام خمینی)
لقب	امام و آیت‌الله العظمی
تاریخ درگذشت	۱۴ خرداد ۱۳۶۸ش
آرامگاه	بهشت زهرا - تهران (ايران)
ملیت	ایرانی
زبان	فارسی
پیشه	مرجع تقلید
نقش‌های برجسته	رهبری انقلاب اسلامی ایران
منصب	ولی فقیه
دین	اسلام
مذهب	شیعه اثناعشری
اطلاعات علمی
تحصیلات	اجتهاد
حوزه علمیه	قم و نجف
استادان	عبدالکریم حائری، میرزا جواد ملکی تبریزی، محمد علی شاه‌آبادی
آثار	«مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة» «آداب الصلاة» «مناهج الوصول إلی علم الأصول» «کتاب البیع» «تحریر الوسیلة» «ولایت فقیه»
وبگاه	پایگاه اطلاع‌رسانی امام خمینی

سید روح الله موسوی خمینی (۱۲۸۱ -۱۳۶۸ ش) مشهور به امام خمینی ، رهبر انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ش و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، از نام‌آورترین مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم هجری. او جز فقه و اصول در فلسفه اسلامی و عرفان نظری نیز صاحب نظر و دارای آثار متعددی بود که «مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة»، «آداب الصلاة»، «مناهج الوصول إلی علم الأصول»، «کتاب البیع»، «تحریر الوسیلة» و «ولایت فقیه» از مهم‌ترین آن‌ها به شمار می‌روند. در دوران تدریس در قم در مدرسه فیضیه جلسات درس اخلاق برپا می‌کرد. در تمام عمر زندگی ساده و زاهدانه‌ای داشت. در دوران مرجعیت که ساکن نجف بود و نیز در ده سال آخر عمر که رهبر جمهوری اسلامی بود در جماران، در خانه‌ای محقر زندگی می‌کرد. نهضت اسلامی او برعلیه رژیم سلطه در ایران بر اساس آموزه‌های حدیثی و فقهی ولایت مطلقه فقیه بنا نهاد و این نظریه فقهی ـ سیاسی مبتنی بر باورهای شیعی را بسط و گسترش داد.

ولادت و خانواده

وی در ۳۰ شهریور ۱۲۸۱ ش (۲۰ جمادی الثانی ۱۳۲۰ ق - ۲۴ سپتامبر ۱۹۰۲) در شهرستان خمین متولد شد. پدر وی آیت‌الله سید مصطفی موسوی، مجتهد و از علمای خمین بود که به دست عمال حکومت وقت به شهادت رسید. مادر وی بانو هاجر، از نوادگان آیت‌الله خوانساری بود.

تحصیلات

تحصیلات ابتدایی و علوم مقدماتی حوزه را در خمین آموخت. از سال ۱۲۹۸ عازم مدرسه سپهدار اراک شد و پس از یک سال و به دنبال هجرت آیت‌الله عبدالکریم حائری یزدی (زعیم وقت حوزه علمیه اراک) به قم، برای فراگیری تحصیلات تکمیلی حوزوی رهسپار حوزه علمیه قم شد. وی همزمان با فراگیری ادبیات عرب، فقه و اصول که از دروس مرسوم حوزه بودند، به تحصیل ریاضیات، هیئت، علوم معنوی و عرفانی، عروض و قوافی و فلسفه اسلامی و فلسفه غرب پرداخت.

استادان

او تحصیلات مقدمات و سطح را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید مرتضی پسندیده، محمود افتخار العلما، رضا نجفی خمینی، محمد علی بروجردی، محمد گلپایگانی، عباس اراکی، محمد علی ادبب تهرانی، سید محمد تقی خوانساری و سید علی یثربی کاشانی فرا گرفت.

در مقطع درس خارج نیز به مدت ۱۱ سال از درس آیت‌الله سید عبدالکریم حائری یزدی بهره جست.

از اساتید علوم عقلی و اخلاقی وی می‌توان به حضرات آیات: سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، علی اکبر حکمی یزدی، محمد رضا مسجدشاهی اصفهانی، میرزا جواد ملکی تبریزی و محمد علی شاه‌آبادی اشاره کرد.

تدریس در حوزه

وی طی سال‌های طولانی در حوزه علمیه قم به تدریس چندین دوره فقه، اصول، فلسفه و عرفان و اخلاق اسلامی در مدرسه فیضیه، مسجد اعظم، مسجد محمدیه، مدرسه حاج ملاصادق، مسجد سلماسی و ... همت گماشت و در حوزه علمیه نجف نیز قریب ۱۴ سال در مسجد شیخ اعظم انصاری معارف اهل بیت و سطح عالی فقه را تدریس نمود. در نجف برای نخستین بار مبانی نظری حکومت اسلامی را در سلسله درس‌های ولایت فقیه بازگو نمود.

کتاب‌های منتشر شده

به زبان فارسی

1. سر الصلوة؛
2. آداب الصلوة؛
3. شرح چهل حدیث؛
4. شرح حدیث جنود عقل و جهل؛
5. کشف اسرار؛
6. حاشیه بر رساله ارث ملا هاشم خراسانی؛
7. توضیح المسائل؛
8. مناسک حج؛

به زبان عربی

1. الاستصحاب؛
2. التعلیقة علی الفوائد الرضویه؛
3. رسائل العشرة؛
4. العروة الوثقی مع التعالیق؛
5. انوار الهدایة فی التعلیقة الکفایة (2 جلد)؛
6. تحریر الوسیلة (2 جلد)؛
7. تعلیقات علی شرح الفصوص الحکم و مصباح الانس؛
8. رسالة فی تعیین الفجر فی اللیالی المقمرة؛
9. رسالة نجاة العباد (2 جلد)؛
10. کتاب البیع (5 جلد)؛
11. مصباح الهدایة الی الخلافة و الولایة؛
12. مناهج الوصول الی علم الاصول (2 جلد)؛
13. وسیلة النجاة مع تعالیق؛
14. الاجتهاد و التقلید؛
15. التعادل و الترجیح؛
16. الخلل فى الصلاة؛
17. الطلب و الارادة؛
18. المکاسب المحرمة (2 جلد)؛
19. بدایع الدرر فى قاعدة نفى الضرر؛
20. تنزیل العلل التشریعیة على التکوینیة؛
21. شرح دعاء السحر؛
22. کتاب الطهارة (2 جلد)؛
23. لمحات الاصول؛

فعالیت های سیاسی اجتماعی و فرهنگی

وی با نوشتن کتاب کشف اسرار، به افشاگری علیه حکومت پهلوی پرداخت و با دفاع از اسلام و روحانیت به پاسخ‌گویی شبهات پرداخت. در همین کتاب ایده حکومت اسلامی و ضرورت تشکیل آن را مطرح کرد. سال بعد (اردیبهشت 1323 ه.ش.) نخستین بیانیه سیاسی امام خمینی با عنوان پیام به ملت ایران، دعوت به قیام برای خدا صادر شد که در آن آشکارا علمای اسلام و جامعه اسلامی را به قیام عمومی فرا خوانده بود. http://www.imam-khomeini.ir/fa/c504_2686/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C_%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D8%AA/%D8%A2%D8%BA%D8%A7%D8%B2_%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D8%AA پس از رحلت آیت‌الله حائری یزدی، وی از جمله کسانی بود که در دعوت آیت‌الله بروجردی به قم و حمایت وی تا شکل گیری مرجعیت عظمی نقش زیادی داشت.

بخش عمده‌ی مبارزات و فعالیت‌های سیاسی وی متعلق به پس از دوران زعامت آیت‌الله بروجردی است. از جمله وقایع این دوران می‌توان به مخالفت با لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، مخالفت با رفراندوم لوایح شش گانه، اعتراض به فاجعه مدرسه فیضیه، دستگیری وی، اعلام مرجعیت وی توسط تعدادی از علما و مراجع، آزادی از زندان، تبعید به ترکیه، تبعید به عراق، هجرت به فرانسه، بازگشت به ایران و پیروزی انقلاب اسلامی اشاره کرد. http://www.imam-khomeini.ir/fa/c504_2686/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C_%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D8%AA/%D8%A2%D8%BA%D8%A7%D8%B2_%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D8%AA

وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل حکومت جمهوری اسلامی، مسئولیت رهبری و ولایت فقیه را بر عهده داشت و تا پایان عمر در این سمت باقی بود. از جمله وقایع مهم دوران رهبری وی:

• برگزاری رفراندوم؛
• اشغال لانه جاسوسی؛
• آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران؛
• واقعه طبس؛
• پیام به گورباچف؛
• کشتار زائرین خانه خدا در مراسم سال 1366؛
• پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت.

وفات

وی در 15 خرداد سال 1368 پس از

جستارهای وابسته

• آثار امامت و ولایت امام خمینی

پیوند به بیرون

• پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه
• وبگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی
• وبگاه فصلنامه 15 خرداد 1342

متن	ترجمه
بسم الله الرحمن الرحیم	به نام خدا
منتیشسمنی	تمیشستی

سیدهادی

متن تستی

این جمله را برای تست می نویسم