شجره ممنوعه - اسدی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پیوند به بیرون== +== پیوند به بیرون ==)) |
جز (جایگزینی متن - 'صفحات در مجله' به 'شماره صفحات') |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| شماره = | | شماره = | ||
| صفحه = ۲۲ | | صفحه = ۲۲ | ||
| صفحات | | شماره صفحات = صفحات ۱۷۰ الی ۱۹۱ | ||
| ناشر الکترونیک = [[پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن]] | | ناشر الکترونیک = [[پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن]] | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ ۱۳ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۴۸
| شجره ممنوعه | |
|---|---|
| درختی که آدم و حوا (ع) از خوردن میوه آن نهی شدند | |
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | علی اسدی |
| موضوع | شجره ممنوعه |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۶ |
| وابسته به | دفتر تبلیغات اسلامی |
| محل نشر | بوستان کتاب |
| تاریخ نشر | ۱۳۹۸ |
| شماره صفحات | صفحات ۱۷۰ الی ۱۹۱ |
| ناشر الکترونیک | پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن |
شجره ممنوعه: (درختی که آدم و حوا(ع) از خوردن میوه آن نهی شدند) عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بحث و بررسی شجره ممنوعه می‌پردازد. این مقاله ۲۲ صفحه‌ای به قلم علی اسدی نگاشته شده و در دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۶ به چاپ رسیده است.
فهرست مقاله
- مکان شجره ممنوعه
- نهی از شجره ممنوعه
- وسوسه‌های شیطان
- پیامدهای خوردن از شجره ممنوعه
- ماهیت شجره ممنوعه
- دیدگاه‌ها درباره خوردن از شجره و عصمت آدم(ع)
- ۱. خوردن غیر عمدی
- الف. فراموشی
- ب. خطای فهم
- ج. وادار شدن
- ۲. خوردن آگاهانه
- الف. نهی تحریمی
- یک. گناه صغیر
- دو. گناه پیش از نبوت
- ب. نهی تنزیهی
- ج. نهی ارشادی
- د. آموزشی بودن
- ۳. نظریه نمادگرایی
- ۴. نظریه برگزیده
- منابع
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین علی اسدی (متولد ۱۳۴۸ش، زنجان)، مدیر گروه ادیان دایرة المعارف قرآن کریم، عضو هیئت علمی و عضو شورای علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، عضو شورای علمی گروه معارف و کلام دانشنامه پیامبر اعظم (ص)، مدرس حوزه علمیه، جامعة الزهرا، جامعة المصطفی العالمیة، سفیران هدایت از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «مواجهه آیات و روایات با جنبه های منفی فرهنگ‌پذیری»، «قاموس لاله‌ها»، «اسباط»، «احسان»، «داود»، «اصحاب مدین»، «ثمود»، «صراط»، «اصحاب الجنة»، «الهام» و «باب حطه» برخی از این آثار است[۱]