منجی‌باوری در یهود چه جایگاهی دارد؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۲۲
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 '
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ') |
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[پرونده:Pic259.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عبدالمجید زهادت]]]] | [[پرونده:Pic259.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عبدالمجید زهادت]]]] | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
«ارکان اصلی [[اعتقاد]] [[یهود]]، سه [[باور]] "یَهْوه، [[قوم]] [[برگزیده]] و [[سرزمین مقدس]]" است و [[عقیده به منجی]] برخاسته از این [[اعتقادات]] [[یهود]] است. [[یهودیان]] خود را [[قوم]] [[برگزیده]] می‌دانند؛ زیرا معتقدند که "یَهْوه"<ref>نام خاص خداوند در زبان عبری است.</ref> با [[پیامبران]] [[یهود]] [[پیمان]] بسته است که [[سرزمین مقدس]] را به آنان ببخشد. این [[سرزمین مقدس]]، کنعان است که بعد [[اسرائیل]] نام گرفت. [[موعود]] [[یهودیت]] همان کسی است که می‌آید و [[عهد]] [[خدا]] و [[حضرت موسی]]{{ع}} را محقق می‌کند و آنان را به [[سرزمین مقدس]] می‌رساند. | |||
پس از [[رحلت]] [[حضرت سلیمان]]{{ع}}، [[پادشاهی]] در [[قوم یهود]] به [[اختلاف]] گرایید و از آن پس [[بنی‌اسرائیل]] از شوکت و [[عزت]] خود به زیر آمد و پیوسته در [[حسرت]] آینده‌ای آرمانی که با [[ظهور]] شاهی از [[نسل]] [[داوود]] شکل می‌گیرد، نشست. این دوره حدود دو قرن پیش از میلاد [[مسیح]] و [[ظهور]] [[مسیحیت]] است که بحث [[منجی موعود]] آرمانی آشکارا مطرح می‌شود و [[دانیال نبی]]{{ع}} به دنبال رنج‌های پی در پی [[قوم یهود]]، پایان زجرها و آوارگی‌ها را به [[قوم یهود]] نوید می‌دهد و موضوعِ "[[نجات]] بخش [[قوم]] [[خدا]]" در افکار [[یهود]] توسعه می‌یابد. از آن زمان، [[یهودیان]] همواره در [[انتظار]] یک [[رهبر]] [[الهی]] فاتح بوده‌اند که [[اقتدار]] و [[شکوه]] [[قوم]] [[خدا]] را به عصر درخشان [[داوود]] و [[سلیمان]] برگرداند. شخصیت مورد [[انتظار]] [[یهود]]، "[[ماشیح]]" ([[مسیح]]، مسح‌شده) خوانده می‌شد<ref>گونه‌شناسی اندیشه موعود در ادیان، ص ۱۷۰ تا ۱۸۲.</ref>. | پس از [[رحلت]] [[حضرت سلیمان]]{{ع}}، [[پادشاهی]] در [[قوم یهود]] به [[اختلاف]] گرایید و از آن پس [[بنی‌اسرائیل]] از شوکت و [[عزت]] خود به زیر آمد و پیوسته در [[حسرت]] آینده‌ای آرمانی که با [[ظهور]] شاهی از [[نسل]] [[داوود]] شکل می‌گیرد، نشست. این دوره حدود دو قرن پیش از میلاد [[مسیح]] و [[ظهور]] [[مسیحیت]] است که بحث [[منجی موعود]] آرمانی آشکارا مطرح می‌شود و [[دانیال نبی]]{{ع}} به دنبال رنج‌های پی در پی [[قوم یهود]]، پایان زجرها و آوارگی‌ها را به [[قوم یهود]] نوید می‌دهد و موضوعِ "[[نجات]] بخش [[قوم]] [[خدا]]" در افکار [[یهود]] توسعه می‌یابد. از آن زمان، [[یهودیان]] همواره در [[انتظار]] یک [[رهبر]] [[الهی]] فاتح بوده‌اند که [[اقتدار]] و [[شکوه]] [[قوم]] [[خدا]] را به عصر درخشان [[داوود]] و [[سلیمان]] برگرداند. شخصیت مورد [[انتظار]] [[یهود]]، "[[ماشیح]]" ([[مسیح]]، مسح‌شده) خوانده می‌شد<ref>گونه‌شناسی اندیشه موعود در ادیان، ص ۱۷۰ تا ۱۸۲.</ref>. | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۳: | ||
| پاسخ‌دهنده = | | پاسخ‌دهنده = | ||
| پاسخ = نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند: | | پاسخ = نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند: | ||
«ارکان اصلی [[اعتقاد]] [[یهود]]، سه [[باور]] "یَهْوه، [[قوم]] [[برگزیده]] و [[سرزمین مقدس]]" است و [[عقیده به منجی]] برخاسته از این [[اعتقادات]] [[یهود]] است. [[یهود]] خود را [[قوم]] [[برگزیده]] می‌دانند؛ زیرا معتقدند که "یَهْوه"<ref> نام خاص خداوند در زبان عبری است.</ref> با [[پیامبران]] [[یهود]] [[پیمان]] بسته است که سرزمین [[مقدّس]] را به آنان ببخشد. این [[سرزمین مقدس]]، "کنعان" است که بعد از [[اسرائیل]] نام گرفت. [[موعود]] [[یهودیت]] همان کسی است که می‌آید و آن [[عهد]] [[خدا]] و [[موسی]] را محقّق می‌کند و آنان را به [[سرزمین مقدس]] می‌رساند»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائریپور|حائریپور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۵۲.</ref>. | |||
}} | }} | ||