ابوسعید مقبری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخل‌های وابسته}} +{{مدخل وابسته}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{مدخل وابسته}} +{{مدخل وابسته}})) |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
*[[سعید بن ابوسعید مقبری]] (فرزند) | *[[سعید بن ابوسعید مقبری]] (فرزند) | ||
*[[عبدالله بن ابوسعید مقبری]] (فرزند) | *[[عبدالله بن ابوسعید مقبری]] (فرزند) | ||
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۸
مقدمه
نام وی کیسان و برده ام شریک، از بنوجُندَع یا بنولیث بود[۱]. این دو تیره در یک سلسله نسب قرار دارند جندع بن لیث بن بکر بن عبد مناة[۲]. تنها ابن حجر وی را با تعبیر "له ادراك" در بخش سوم کتابش، ویژه مخضرمین آورده است[۳]. همو به نقل "ابن امین" می‌گوید: "انه ادرك النبي"؛ یعنی از صحابه به شمار می‌رود[۴]، در حالی که او از طبقه اول تابعین مدینه است[۵]. وی را از یاران عباس بن عبدالمطلب شمرده‌‍‌اند[۶]. او را که از امام علی(ع)، عمر و دیگران روایت می‌کرد، ثقه، کثیر الحدیث و صدوق معرفی کرده‌اند[۷].
اربابش وی را به قرار مکاتبه‌ای بر چهل هزار درهم و یک گوسفند در هر عید قربان آزاد کرد. منزل وی نزدیک گورستان بود[۸] و به گفته ابن حبان، شب‌ها در مقابر می‌خوابید [۹] و به گفته ابن حجر، عمر وی را بر حفر قبور گماشت[۱۰] از این‌رو، وی به مقبری شهرت یافت[۱۱]. لقب دیگر او صاحب عباء بود[۱۲]. ابن حبان[۱۳]، این لقب را برای کسان دیگری می‌داند و ابن حجر[۱۴] یک جا با تردید و اظهار جمله "فالله أعلم" از کنار آن گذشته و در جایی دیگر، وی را با این لقب معرفی کرده است[۱۵]. گویند وی در چهار سال پایانی عمر خویش، دچار اختلال حواس و اختلاط در نقل احادیث شده بود[۱۶].
فرزندان وی سعید، عبدالله و عباد بودند که از میان آنان، سعید کثیر الروایه بود و از پدرش نیز روایت می‌کرد[۱۷].
وی در سال یکصد در دوران خلافت عمر بن عبدالعزیز[۱۸] یا ولید بن عبدالملک[۱۹] درگذشت[۲۰]. زمان وفات وی را نیز سال ۱۲۳ در زمان هشام بن عبدالملک[۲۱] و همچنین سال ۱۲۵[۲۲] گفته‌اند. ابن حجر می‌گوید: این، سال وفات سعید بن ابی سعید است که با سال وفات پدرش خلط شده است [۲۳].[۲۴]
جستارهای وابسته
- سعید بن ابوسعید مقبری (فرزند)
- عبدالله بن ابوسعید مقبری (فرزند)
- عباد بن ابوسعید مقبری (فرزند)
منابع
پانویس
- ↑ ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۶۶.
- ↑ ابن حزم، ص۱۸۰ و ۱۸۳.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.
- ↑ ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ عجلی، ج۲، ص۴۰۵.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.
- ↑ ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.
- ↑ ابن سعد، ج۵، ص۶۳.
- ↑ مشاهیر، ص۱۱۷.
- ↑ الاصابه، ج۵، ص۴۸۷؛ تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.
- ↑ ابن سعد، ج۵، ص۶۳؛ ابن قتیبه، ص۵۹۶.
- ↑ ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۶۶؛ مزی، ج۲۴، ص۲۴۰.
- ↑ الثقات، ج۵، ص۳۴۰.
- ↑ تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.
- ↑ الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.
- ↑ باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.
- ↑ عجلی، ج۱، ص۴۰۰ و ج۲، ص۱۷.
- ↑ عبدالعزیز، ص۱۰۱ – ۹۹.
- ↑ عبدالملک، ص۹۶-۸۶.
- ↑ ابن قتیبه، ص۴۴۳.
- ↑ باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.
- ↑ زیلعی، ج۲، ص۱۰۷.
- ↑ تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.
- ↑ حیدری آقایی، محمود، مقاله «ابوسعید مقبری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۴۲.