دیدگاه یهود درباره انتظار چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۰
، ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. '
جز (جایگزینی متن - 'مهدویت]]. {{پایان}} {{پایان}} == پانویس == {{پانویس}}' به 'مهدویت]]. {{پایان منبع جامع}} == پانویس == {{پانویس}}') |
جز (جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
«در [[تورات]] - در پاراش لخلخا، فصل ۱ از [[آیه]] ۲۰ از سفر [[تکوین]] از قول [[خداوند]] به [[ابراهیم خلیل]] - آمده است: در خصوص [[اسماعیل]] به تو شنواندم و [[اجابت]] کردم و او را [[برکت]] دادم و نسلش را مثل [[خاک]] - زیاد کردم به وسیله [[محمد]] و [[دوازده امام]]، و امتی [[عظیم]] از وی به وجود خواهم آورد. [[خداوند]] [[جلیل]]، پس از این که هفده [[بشارت]] به [[حضرت]] [[خلیل]]{{ع}} داد - چنانکه در [[پاداش]] مذکور مسطور است - [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} بعد از استماع [[بشارت]] مذکور، به [[سجده]] افتاد و تمنا کرد: کاش [[اسماعیل]] در حضور تو زیست کند. پس [[خداوند]] عالم فرمود: دعای تو را در [[حق]] [[اسماعیل]] به [[اجابت]] رساندم او را [[برکت]] داده و [[فرزندان]] او را زیاد خواهم کرد؛ [[قبیله]] بزرگ که عبارت از [[قبیله]] [[عرب]] است - از [[نسل]] او خواهد بود و او را بزرگ خواهم گرداند؛ به سبب این که [[محمد]]{{صل}} و [[دوازده امام]]، که اوصیای [[محمد]]{{صل}} هستند را از [[نسل]] او پدید خواهم آورد. | «در [[تورات]] - در پاراش لخلخا، فصل ۱ از [[آیه]] ۲۰ از سفر [[تکوین]] از قول [[خداوند]] به [[ابراهیم خلیل]] - آمده است: در خصوص [[اسماعیل]] به تو شنواندم و [[اجابت]] کردم و او را [[برکت]] دادم و نسلش را مثل [[خاک]] - زیاد کردم به وسیله [[محمد]] و [[دوازده امام]]، و امتی [[عظیم]] از وی به وجود خواهم آورد. [[خداوند]] [[جلیل]]، پس از این که هفده [[بشارت]] به [[حضرت]] [[خلیل]]{{ع}} داد - چنانکه در [[پاداش]] مذکور مسطور است - [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} بعد از استماع [[بشارت]] مذکور، به [[سجده]] افتاد و تمنا کرد: کاش [[اسماعیل]] در حضور تو زیست کند. پس [[خداوند]] عالم فرمود: دعای تو را در [[حق]] [[اسماعیل]] به [[اجابت]] رساندم او را [[برکت]] داده و [[فرزندان]] او را زیاد خواهم کرد؛ [[قبیله]] بزرگ که عبارت از [[قبیله]] [[عرب]] است - از [[نسل]] او خواهد بود و او را بزرگ خواهم گرداند؛ به سبب این که [[محمد]]{{صل}} و [[دوازده امام]]، که اوصیای [[محمد]]{{صل}} هستند را از [[نسل]] او پدید خواهم آورد. | ||
::::::کلمه عبری (شمعتیخا) به معنی (استمعتک) در [[عربی]] است. یعنی شنوانیدم و [[اجابت]] کردم (مادماد) یعنی [[محمد]]{{صل}} و از نظر عدد - در اعداد [[یهود]] - مثل هم و معادل عدد ۹۲ هستند، (سنیم عاشار) به معنی (اثنی عشر) یعنی [[دوازده امام]] می‌باشد<ref>همان، ص ۸۹.</ref>. | ::::::کلمه عبری (شمعتیخا) به معنی (استمعتک) در [[عربی]] است. یعنی شنوانیدم و [[اجابت]] کردم (مادماد) یعنی [[محمد]]{{صل}} و از نظر عدد - در اعداد [[یهود]] - مثل هم و معادل عدد ۹۲ هستند، (سنیم عاشار) به معنی (اثنی عشر) یعنی [[دوازده امام]] می‌باشد<ref>همان، ص ۸۹.</ref>. | ||
در [[زبور داود]]: در ترجمه [[فارسی]] [[زبور]] ۳، از [[مزامیر داود]] - که [[چهل]] [[آیه]] است و در آخر [[تورات]] آمده - چنین مطالبی به چشم می‌خورد: | |||
[[آیه]] (۹) زیرا که شریران منقطع می‌شوند، اما متوکلان به [[خداوند]]، [[وارث زمین]] خواهند شد. | [[آیه]] (۹) زیرا که شریران منقطع می‌شوند، اما متوکلان به [[خداوند]]، [[وارث زمین]] خواهند شد. | ||
| خط ۱۲۹: | خط ۱۳۰: | ||
::::::ماشیح (Mashiah) [[اندیشه]] [[مدینه فاضله]] را در ذهن می‌پروراند<ref>مراجعه شود به واژهای فرهنگ یهود، مترجمین: نصرت نصرت‌آبادی، منشه امیر، ابینوعم شبتای، اورهام شماس، ساسون بلوم، ناشر انجمن جوامع یهودی، تل‌آویو، اسرائیل، چاپ اورشلیم، ۷۷۹۱ ص ۸۳</ref> و [[بهشت]] از دست رفته را متذکر می‌شود که با [[ظهور]] او [[انسان]] می‌تواند آن عصر از دست رفته را بازسازی کند. علاوه بر آن این واژه، جامعه‌ای تکامل‌یافته را در ذهن مجسم می‌کند که حتی در آن [[بهشت]] گمشده نیز هرگز وجود نداشته است، یعنی در واقع دنیای جدیدی توسط او شکل می‌گیرد که بر پایه احقاق [[حقوق]] از دست رفته کسانی است که مورد [[ظلم و ستم]] واقع شده‌اند. | ::::::ماشیح (Mashiah) [[اندیشه]] [[مدینه فاضله]] را در ذهن می‌پروراند<ref>مراجعه شود به واژهای فرهنگ یهود، مترجمین: نصرت نصرت‌آبادی، منشه امیر، ابینوعم شبتای، اورهام شماس، ساسون بلوم، ناشر انجمن جوامع یهودی، تل‌آویو، اسرائیل، چاپ اورشلیم، ۷۷۹۱ ص ۸۳</ref> و [[بهشت]] از دست رفته را متذکر می‌شود که با [[ظهور]] او [[انسان]] می‌تواند آن عصر از دست رفته را بازسازی کند. علاوه بر آن این واژه، جامعه‌ای تکامل‌یافته را در ذهن مجسم می‌کند که حتی در آن [[بهشت]] گمشده نیز هرگز وجود نداشته است، یعنی در واقع دنیای جدیدی توسط او شکل می‌گیرد که بر پایه احقاق [[حقوق]] از دست رفته کسانی است که مورد [[ظلم و ستم]] واقع شده‌اند. | ||
::::::[[انتظار]] [[مسیح]] اساسا برگرفته از [[تفکر]] [[یهودی]] است. [[یهودیان]] در زمان‌های گذشته به [[دلیل]] نگرانی از وضع موجود، گذشته خود را مورد توجه قرار می‌دادند و در واقع آنها پس از اولین ویرانی [[شهر]] [[بیت المقدس]] [[منتظر ظهور]] [[رهبری]] قدرتمند و فاتح بوده‌اند که [[قدرت]] و [[عظمت]] این [[قوم]] را که به [[اعتقاد]] خودشان در تورات قوم [[خداوند]] نامیده شدند به عصر درخشان [[داوود]] و [[سلیمان]] برگرداند. ماشیح (Mashiah) همان طور که گذشت [[لقب]] [[پادشاهان]] بنی [[اسرائیل]] بود و بر اساس [[اعتقادات]] پیشینیان [[یهود]]، هرگاه فردی در حضور جمع توسط پیامبران با روغن مقدسی مسح می‌شد در واقع با این روش آن فرد به عنوان فرد مقدس برای قوم محسوب می‌گردید که این کلمه بعدها برای شخصیت آرمانی [[یهود]] به کار رفت و بعد از این اطلاق، [[بنی اسرائیل]] [[منتظر]] [[پادشاه]] آرمانی خود بودند و به آن، عشق می‌ورزیدند. | ::::::[[انتظار]] [[مسیح]] اساسا برگرفته از [[تفکر]] [[یهودی]] است. [[یهودیان]] در زمان‌های گذشته به [[دلیل]] نگرانی از وضع موجود، گذشته خود را مورد توجه قرار می‌دادند و در واقع آنها پس از اولین ویرانی [[شهر]] [[بیت المقدس]] [[منتظر ظهور]] [[رهبری]] قدرتمند و فاتح بوده‌اند که [[قدرت]] و [[عظمت]] این [[قوم]] را که به [[اعتقاد]] خودشان در تورات قوم [[خداوند]] نامیده شدند به عصر درخشان [[داوود]] و [[سلیمان]] برگرداند. ماشیح (Mashiah) همان طور که گذشت [[لقب]] [[پادشاهان]] بنی [[اسرائیل]] بود و بر اساس [[اعتقادات]] پیشینیان [[یهود]]، هرگاه فردی در حضور جمع توسط پیامبران با روغن مقدسی مسح می‌شد در واقع با این روش آن فرد به عنوان فرد مقدس برای قوم محسوب می‌گردید که این کلمه بعدها برای شخصیت آرمانی [[یهود]] به کار رفت و بعد از این اطلاق، [[بنی اسرائیل]] [[منتظر]] [[پادشاه]] آرمانی خود بودند و به آن، عشق می‌ورزیدند. | ||
::::::در تلمود به [[مأموریت]] [[ماشیح]] اشاره شده و آمده است: "انبیای [[بنی اسرائیل]] به کرات به "روزهای آخر" (که هنوز فرانرسیده است) به عنوان دورانی که در آن [[عظمت]] ملی [[یهود]] به آخرین حد اعتلای خود خواهد رسید، اشاره کرده‌اند، این [[امید]] به یک [[آینده]] [[نورانی]] و مشحون از [[سعادت]] در [[دل]] [[عامه]] [[مردم]] سخت جایگزین شد، و با گذشت زمان نه فقط شدت پیدا کرد، بلکه رؤیاهای شگفت‌انگیزی را نیز که در [[جهان]] [[آینده]]، تحقق خواهد یافت، دربرگرفت. این [[آینده]] درخشان و با شکوه، در اطراف شخصیت ماشیح (تدهین شده، با روغن مسح [[مقدس]]) که از جانب [[خداوند]] [[مأموریت]] خواهد داشت تا این دوران تازه و پر از شگفتی‌ها را آغاز کند، تمرکز خواهد یافت"<ref>گنجینه‌ای از تلمود، تألیف راب دکتر، ا، کهن، ترجمه امیر فریدون گرگانی، چاپخانه زیبا، ۰۵۳۱، ص ۱۵۳</ref>. | ::::::در تلمود به [[مأموریت]] [[ماشیح]] اشاره شده و آمده است: "انبیای [[بنی اسرائیل]] به کرات به "روزهای آخر" (که هنوز فرانرسیده است) به عنوان دورانی که در آن [[عظمت]] ملی [[یهود]] به آخرین حد اعتلای خود خواهد رسید، اشاره کرده‌اند، این [[امید]] به یک [[آینده]] [[نورانی]] و مشحون از [[سعادت]] در [[دل]] [[عامه]] [[مردم]] سخت جایگزین شد، و با گذشت زمان نه فقط شدت پیدا کرد، بلکه رؤیاهای شگفت‌انگیزی را نیز که در [[جهان]] [[آینده]]، تحقق خواهد یافت، دربرگرفت. این [[آینده]] درخشان و با شکوه، در اطراف شخصیت ماشیح (تدهین شده، با روغن مسح [[مقدس]]) که از جانب [[خداوند]] [[مأموریت]] خواهد داشت تا این دوران تازه و پر از شگفتی‌ها را آغاز کند، تمرکز خواهد یافت"<ref>گنجینه‌ای از تلمود، تألیف راب دکتر، ا، کهن، ترجمه امیر فریدون گرگانی، چاپخانه زیبا، ۰۵۳۱، ص ۱۵۳</ref>. | ||
مهم‌ترین مژده ظهور مسیح در کتاب [[اشعیای نبی]] آمده است: "نهالی از تنه یسا ([[پدر]] [[داوود]]) بیرون آمده، شاخه‌ای از ریشه‌هایش خواهد شکفت و [[روح]] [[خداوند]] بر او قرار خواهد گرفت، یعنی [[روح]] حکمت و فهم و روح [[مشورت]] و قوت و [[روح]] [[معرفت]] و [[ترس]] از [[خداوند]]. خوشی او در [[ترس]] [[خداوند]] خواهد بود و موافق رؤیت چشم خود [[داوری]] نخواهد کرد و بر وفق سمع گوش‌های خویش تنبیه نخواهد نمود. بلکه [[مسکینان]] را به [[عدالت]] [[داوری]] خواهد کرد و به جهت مظلومان [[زمین]]، به [[راستی]] [[حکم]] خواهد نمود. [[جهان]] را به عصای دهان خویش زده، شریران را به نفخه لب‌های خود خواهد کشت، کمربند کمرش [[عدالت]] خواهد بود و کمربند میانش [[امانت]]، گرگ با بره سکونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید و گوساله و شیر و پرواری با هم و طفل کوچک آنها را خواهد راند. گاو با خرس خواهد چرید و بچه‌های آنها با هم خواهند خوابید و شیر مثل گاو کاه خواهد خورد و طفل شیرخواره، بر سوراخ مار بازی خواهد کرد و طفل از شیر بازداشته شده، دست خود را بر خانه افعی خواهد گذاشت و در تمامی کوه [[مقدس]] من ضرر و فسادی نخواهند کرد؛ زیرا که جهان از [[معرفت خداوند]] پر خواهد بود، مثل آبهایی که دریا را می‌پوشاند"<ref>کتاب مقدس، انتشارات ایلام، چاپ دوم، ۹۹۹۱، اشعیاء ۱۱:۱-۹ ص ۴۹۷</ref>. | |||
[[شور و هیجان]] [[انتظار]] [[پادشاه]] آرمانی در [[تاریخ]] پر از التهاب یهودیت فراوان به چشم می‌خورد [[یهودیان]] در طول اعصار گذشته تمام [[مصائب]] و [[سختی‌ها]] و آوارگی‌ها را با امید آمدن منجی موعود متحمل شده‌اند و [[باور]] شخصیت آرمانی به زمان‌های سخت و محنت‌بار برمی‌گردد و در همین دوره‌ها شکوفا می‌شود و باور مسیح به عنوان یکی از پاسخ‌های ممکن برای نجات مطرح می‌شود. | [[شور و هیجان]] [[انتظار]] [[پادشاه]] آرمانی در [[تاریخ]] پر از التهاب یهودیت فراوان به چشم می‌خورد [[یهودیان]] در طول اعصار گذشته تمام [[مصائب]] و [[سختی‌ها]] و آوارگی‌ها را با امید آمدن منجی موعود متحمل شده‌اند و [[باور]] شخصیت آرمانی به زمان‌های سخت و محنت‌بار برمی‌گردد و در همین دوره‌ها شکوفا می‌شود و باور مسیح به عنوان یکی از پاسخ‌های ممکن برای نجات مطرح می‌شود. | ||
| خط ۱۴۸: | خط ۱۵۰: | ||
#افزونی [[نعمت]] و زراعت | #افزونی [[نعمت]] و زراعت | ||
#[[داوری]] بر [[اقوام]] | #[[داوری]] بر [[اقوام]] | ||
::::::در بعضی از کتب، مطرح شده است که این بهشت جاودان، نخست در روی [[زمین]] برقرار می‌شود و بعد از گذشت هزار سال قیامت برپا شده و آنگاه [[انسان]] را به آن [[خلد برین]] منتقل‌خواهند کرد<ref>مراجعه شود به تاریخ جامع ادیان، تألیف جان بی‌ناس، ترجمه علی اصغر حکمت، چاپ پنجم، ۰۷۳۱، انتشارات آموزش انقلاب اسلامی، ص ۲۵۵</ref>. و [[قوم]] بنی اسرائیل در آرزوی تحقق [[استقلال سیاسی]] و [[چشم به راه]] یک رهاننده‌ای، بنام [[برگزیده خدا]] که [[آزادی]] را برای آنها محقق سازد خواهند بود<ref>انسان و ادیان، تالیف میشل مالرب-ترجمه مهران توکلی، نشر نی، چاپ اول، تهران، ۹۷۳۱، ص ۲۷</ref>. | ::::::در بعضی از کتب، مطرح شده است که این بهشت جاودان، نخست در روی [[زمین]] برقرار می‌شود و بعد از گذشت هزار سال قیامت برپا شده و آنگاه [[انسان]] را به آن [[خلد برین]] منتقل‌خواهند کرد<ref>مراجعه شود به تاریخ جامع ادیان، تألیف جان بی‌ناس، ترجمه علی اصغر حکمت، چاپ پنجم، ۰۷۳۱، انتشارات آموزش انقلاب اسلامی، ص ۲۵۵</ref>. و [[قوم]] بنی اسرائیل در آرزوی تحقق [[استقلال سیاسی]] و [[چشم به راه]] یک رهاننده‌ای، بنام [[برگزیده خدا]] که [[آزادی]] را برای آنها محقق سازد خواهند بود<ref>انسان و ادیان، تالیف میشل مالرب-ترجمه مهران توکلی، نشر نی، چاپ اول، تهران، ۹۷۳۱، ص ۲۷</ref>. | ||
این [[انتظار]] بزرگ در آغاز به صورت احیای [[سیاسی]] حکومت واژگون شده بنی [[اسرائیل]] بود. بعدها وجود یک [[منجی]] [[احیاگر]] در کنار [[انتظار]]، مورد تأکید قرار گرفت. شواهد زیادی نشانگر آن است که در متن [[کتاب مقدس]] [[دین یهود]]، تفکر آینده با شکوه، در قالب یک انتظام [[اجتماعی]] آرمانی و جهانی صورت [[معنوی]] به خود گرفته است اما توجه و شاخص نمودن این [[تفکر]] بزرگ در [[دین]] دیگری که همان [[مسیحیت]] است به ظهور رسیده است. در [[تاریخ]] [[دین یهود]] عده زیادی از این [[قوم]] به عنوان مسیح [[موعود]] [[قیام]] نموده‌اند که از نظر [[یهودیان]] به عنوان ناجیان کاذب و آلام [[ماشیح]] نامیده می‌شدند<ref>مراجعه شود به واژهای فرهنگ یهود، مترجمین: نصرت نصرت‌آبادی، منشه امیر، ابینو عم شبتای، اوراهام شماس، ساسون بلوم، ناشر انجمن جوامع یهودی، تل آویو، اسرائیل، چاپ اورشلیم، ۷۷۹۱ ص ۷۱۲</ref>. که اکثر آنها انگیزه‌های [[سیاسی]] داشته‌اند. در این [[دین]] نیز [[ظهور]] [[مصلح کل]] از وعده‌های محتوم الهی است که موجبات [[آرامش]] و [[امید]] به [[آینده]] را فراروی آنان قرار می‌دهد»<ref>[[زهرا ابراهیمی|ابراهیمی، زهرا]]، [[نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی (مقاله)|نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی]]، ص ۶۷-۷۳.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پرسمان انتظار فرج}} | {{پرسمان انتظار فرج}} | ||