دین‌فروشی در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == پانویس ==' به '== پانویس ==') |
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = دین‌فروشی | |||
| عنوان مدخل = [[دین‌فروشی]] | |||
| مداخل مرتبط = [[دین‌فروشی در قرآن]] - [[دین‌فروشی در حدیث]] - [[دین‌فروشی در نهج البلاغه]] - [[دین‌فروشی در کلام اسلامی]] - [[دین‌فروشی در عرفان اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = دین‌فروشی (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۴۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث دین‌فروشی است. دین‌فروشی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: دین‌فروشی در قرآن - دین‌فروشی در حدیث - دین‌فروشی در نهج البلاغه - دین‌فروشی در کلام اسلامی - دین‌فروشی در عرفان اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- اگر کسی برای رسیدن به متاع دنیوی، از فرمان‌ها و آموزه‌های اصیل دینی دست کشد و دست از دینداری بردارد، می‌گویند دین خویش را فروخته است. این اصطلاح را برای نخستین بار معاویة بن ابی سفیان به کار بُرد؛ آنجا که درباره برخی کارگزارانش گفت: "من دین آنان را خریده‌ام"[۱][۲].
- برخی روایات دسته‌های مختلفی از مردم را یاد کرده‌اند که دین خود را فروخته‌اند یا بیم آن می‌رود که بفروشند؛ مانند "استواری دنیا به چهار گروه است:... و چهارمی آنها مرد تنگدستی است که آخرت خویش را به دنیا نفروشد و این در صورتی است که توانگران، حق تنگدستان را دریغ نکنند وگرنه تنگدست، دین خود را به دنیایش می‌فروشد"[۳]. نیز در روایت است: "از میان مردم کسی بدتر است که آخرت را به دنیایش فروشَد و از او بدتر، کسی است که آخرت خویش را به دنیای دیگران فروشَد"[۴]. این موضوع را در مباحث اخلاقی اسلام پی می‌جویند[۵].
منابع
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ۲/ ۳۶ و ۴۴/ ۱۳۳.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 255.
- ↑ بحارالانوار، ۷۷/ ۴۶ و ۷۵/ ۳۰۱.
- ↑ بحارالانوار، ۷۵/ ۳۰۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 255.