زید بن ثابت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[زید بن ثابت بن ضحاک]] از [[اصحاب]] و از شرکت کنندگان برخی از جنگ‌های ایام [[رسول خدا]]{{صل}}<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۱۲۹؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۹۰.</ref> و مکنی به «ابوسعید»، «عبدالرحمن» و «ابوخارجه»<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۲، ص۵۳۷. </ref> است. او از جمع کنندگان [[قرآن]] در [[زمان]] [[خلافت ابوبکر]] است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۹۰.</ref>. | [[زید بن ثابت بن ضحاک]] از [[اصحاب]] و از شرکت کنندگان برخی از جنگ‌های ایام [[رسول خدا]]{{صل}}<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۱۲۹؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۹۰.</ref> و مکنی به «ابوسعید»، «عبدالرحمن» و «ابوخارجه»<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۲، ص۵۳۷. </ref> است. او از جمع کنندگان [[قرآن]] در [[زمان]] [[خلافت ابوبکر]] است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۹۰.</ref>. | ||
[[صحابی رسول خدا]]{{صل}} و از [[کاتبان وحی]]. وی در [[مدینه]] متولد و در [[مکه]] پرورده شده. وقتی شش سال داشت پدرش کشته شد و هنگامی که یازده ساله بود [[اسلام]] آورد و به مدینه [[هجرت]] کرد. او به [[حکم]] [[رسول خدا]] [[کتابت]] سُریانی و [[عبری]] را فرا گرفت. و یکی از کسانی بود که نسخه‌ای از [[قرآن]] را در [[حیات رسول خدا]]{{صل}} گردآوری کرد و همان نسخه بود که از سوی عمان پذیرفته شد و رسمیت یافت و رونوشت‌های آن به شهرهای دیگر ارسال گردید. در [[عهد]] [[خلافت عثمان]] متصدی [[بیت‌المال]] بود و به او [[گرایش]] داشت و از این رو در [[جنگ‌های امام علی]]{{ع}} با [[مخالفان]] شرکت نکرد. [[عمر بن خطاب]] هربار اکه از مدینه بیرون می‌رفت او را [[جانشین]] خود می‌گردانید. از او ۹۲ [[حدیث]] در مجموعه‌های [[حدیثی]] [[روایت]] شده است | [[صحابی رسول خدا]]{{صل}} و از [[کاتبان وحی]]. وی در [[مدینه]] متولد و در [[مکه]] پرورده شده. وقتی شش سال داشت پدرش کشته شد و هنگامی که یازده ساله بود [[اسلام]] آورد و به مدینه [[هجرت]] کرد. او به [[حکم]] [[رسول خدا]] [[کتابت]] سُریانی و [[عبری]] را فرا گرفت. و یکی از کسانی بود که نسخه‌ای از [[قرآن]] را در [[حیات رسول خدا]]{{صل}} گردآوری کرد و همان نسخه بود که از سوی عمان پذیرفته شد و رسمیت یافت و رونوشت‌های آن به شهرهای دیگر ارسال گردید. در [[عهد]] [[خلافت عثمان]] متصدی [[بیت‌المال]] بود و به او [[گرایش]] داشت و از این رو در [[جنگ‌های امام علی]]{{ع}} با [[مخالفان]] شرکت نکرد. [[عمر بن خطاب]] هربار اکه از مدینه بیرون می‌رفت او را [[جانشین]] خود می‌گردانید. از او ۹۲ [[حدیث]] در مجموعه‌های [[حدیثی]] [[روایت]] شده است<ref>الاعلام، قاموس تراجم اشهر الرجال والنساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، خیرالدین الزرکی، ج۳، ص۵۷؛ تحفه الاحباء، فی نوادر آثار الاصحاب، حاج شیخ عباس قمی، ص۱۶۶؛ سیر اعلام النبلاء، شمس الدین محمد الذهبی، ج۲، ص۴۲۶؛ المنجد فی الاعلام، بطرس حرفوش، ص:۳۴۱</ref>.<ref>[[سید غلام رضا تهامی|تهامی، سید غلام رضا]]، [[فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲ (کتاب)|فرهنگ اعلام تاریخ اسلام]]، ج۲، ص۱۱۷۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]. | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۰
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
زید بن ثابت بن ضحاک از اصحاب و از شرکت کنندگان برخی از جنگ‌های ایام رسول خدا(ص)[۱] و مکنی به «ابوسعید»، «عبدالرحمن» و «ابوخارجه»[۲] است. او از جمع کنندگان قرآن در زمان خلافت ابوبکر است[۳].
صحابی رسول خدا(ص) و از کاتبان وحی. وی در مدینه متولد و در مکه پرورده شده. وقتی شش سال داشت پدرش کشته شد و هنگامی که یازده ساله بود اسلام آورد و به مدینه هجرت کرد. او به حکم رسول خدا کتابت سُریانی و عبری را فرا گرفت. و یکی از کسانی بود که نسخه‌ای از قرآن را در حیات رسول خدا(ص) گردآوری کرد و همان نسخه بود که از سوی عمان پذیرفته شد و رسمیت یافت و رونوشت‌های آن به شهرهای دیگر ارسال گردید. در عهد خلافت عثمان متصدی بیت‌المال بود و به او گرایش داشت و از این رو در جنگ‌های امام علی(ع) با مخالفان شرکت نکرد. عمر بن خطاب هربار اکه از مدینه بیرون می‌رفت او را جانشین خود می‌گردانید. از او ۹۲ حدیث در مجموعه‌های حدیثی روایت شده است[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۱۲۹؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۹۰.
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۲، ص۵۳۷.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۹۰.
- ↑ الاعلام، قاموس تراجم اشهر الرجال والنساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، خیرالدین الزرکی، ج۳، ص۵۷؛ تحفه الاحباء، فی نوادر آثار الاصحاب، حاج شیخ عباس قمی، ص۱۶۶؛ سیر اعلام النبلاء، شمس الدین محمد الذهبی، ج۲، ص۴۲۶؛ المنجد فی الاعلام، بطرس حرفوش، ص:۳۴۱
- ↑ تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام، ج۲، ص۱۱۷۶.