مغیرة بن نوفل بن حارث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط =  [[مغیره بن نوفل بن حارث در تاریخ اسلامی]] - [[مغیره بن نوفل بن حارث در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[مغیره بن نوفل بن حارث در تاریخ اسلامی]] - [[مغیره بن نوفل بن حارث در تراجم و رجال]]</div>


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۷

مقدمه

مغیره، فرزند نوفل بن حارث بن عبدالمطلب کنیه‌اش ابویحیی از قبیلۀ قریش و هاشمی بود و زمان پیامبر خدا(ص) - قبل از هجرت - در مکه به دنیا آمد. برخی نیز گفته‌اند: وی حدود شش سال از حیات پیامبر(ص) را درک کرد[۱].

مغیره، با امامه دختر ابی العاص که قبلاً همسر امیرالمؤمنین(ع) بود ازدواج کرد، زیرا حضرت پس از ضربت خوردن و هنگام شهادت، وصیت کرد نشد که او با مغیره ازدواج کند. با این که معاویه به خواستگاری امامه آمد ولی او حاضر نشد با او ازدواج کند و طبق سفارش امیرالمؤمنین(ع)، با مغیره ازدواج کرد و از او یحیی را به دنیا آورد[۲].

مغیره شخصیتی بزرگ و بانفوذ بود که در زمان خلافت عثمان قاضیِ مدینه بود. او در جنگ صفین در رکاب حضرت علی(ع) مجاهدت کرد و امام(ع) را یاری نمود. وی مردی شجاع و دلاور بود و لذا هنگامی که ابن ملجم لعین حضرت علی(ع) را مجروح کرد و فرار نمود، مردم برای دستگیری او را تعقیب کردند اما به مردم با شمشیر حمله کرد و از دست مردم فرار کرد، تا این که مغیره او را دید، بلافاصله پارچه‌ای روی صورت او انداخت و توان حمله را از او گرفت، بعد او را به زمین زد و شمشیرش را گرفت و او را در منزل خود حبس کرد و پس از شهادت امام امیرالمؤمنین(ع)[۳] بلافاصله این مرد نگون‌بخت و اشقی الأولین و الآخرین و قاتل امام المتقین را تحویل امام حسن مجتبی(ع) داد و به دستور حضرت او را به دار مجازات کشیدند و به جهنم واصل نمودند.[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷.
  2. اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷؛ و ر.ک: الاصابه، ج۶، ص۲۰۱.
  3. اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷؛ و ر.ک: رجال طوسی، ص۵۸، ش۳.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۳۳۷-۱۳۳۸.