محمد بن علی بن ابی شعبه حلبی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوجعفر محمد بن علی بن ابی شعبه حلبی کوفی]] [[اهل کوفه]] و از [[آل ابی شعبه]] بود.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی ۱/۵۵۰.</ref> پدرش ابوشعبه و برادرانش عبیدالله، عمران و عبدالاعلی همگی از [[راویان]] بزرگ و معروف [[کوفه]] بوده‌اند.<ref>رجال النجاشی ۲/۲۰۲ رجال ابن داود ۳۲۴.</ref> چون برای [[تجارت]] به [[حلب]] می‌‌رفتند،<ref>رجال البرقی ۲۰.</ref> از این رو به [[حلبی]] ملقب گردیدند.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی ۱/۵۵۰.</ref> او از [[فقهای شیعه]]<ref>رجال النجاشی ۲/۲۰۲.</ref> و از [[اصحاب امام باقر]]<ref>رجال الطوسی ۱۳۶.</ref> و [[امام صادق]]{{ع}} بود<ref> رجال البرقی ۲۰.</ref> و از آن دو بزرگوار [[روایت]] کرده است.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی ۱/۵۵۰.</ref> محدثانی چون [[ابن مسکان]]،<ref>نقد الرجال ۳۲۲.</ref> [[صفوان]]،<ref>رجال النجاشی ۲/۲۰۲.</ref> [[ابی جمیله]]، [[مفضل بن صالح]]،<ref>الفهرست (طوسی) ۱۳۰.</ref> [[ابان بن عثمان]] و [[حماد بن عثمان]] از او روایت کرده‌اند.<ref>تنقیح المقال ۳/۱۵۲.</ref> رجال‌نویسان [[شیعه]] این [[خاندان]] را بسیار ستوده و آنان را [[ثقه]]، موجّه و غیر قابل [[طعن]] دانسته‌اند.<ref>رجال النجاشی ۲/۲۰۲ الفهرست (طوسی) ۱۳۰.</ref> وی در اسناد ۴۱ روایت واقع شده است. در دوران [[حیات]] امام صادق{{ع}}درگذشت.<ref>تنقیح المقال ۳/۱۵۲.</ref> از آثارش کتاب [[تفسیر]] و کتابی در باب [[حلال و حرام]] می‌‌باشد<ref> رجال النجاشی ۲/۲۰۲.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۶۸۶.</ref>