محمد بن علی بن ابی‌شعبه حلبی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوجعفر محمد بن علی بن ابی‌شعبه حلبی کوفی اهل کوفه و از آل ابی شعبه بود.[۱] پدرش ابوشعبه و برادرانش «عبیدالله»، «عمران» و «عبدالاعلی» همگی از راویان بزرگ و معروف کوفه بوده‌اند.[۲] چون برای تجارت به حلب می‌‌رفتند،[۳] از این رو به حلبی ملقب گردیدند.[۴] او از فقهای شیعه[۵] و از اصحاب امام باقر[۶] و امام صادق (ع) بود[۷] و از آن دو بزرگوار روایت کرده است.[۸]

محدثانی چون ابن مسکان،[۹] صفوان،[۱۰] ابی جمیله مفضل بن صالح،[۱۱] ابان بن عثمان و حماد بن عثمان از او روایت کرده‌اند.[۱۲]

رجال‌نویسان شیعه این خاندان را بسیار ستوده و آنان را ثقه، موجّه و غیر قابل طعن دانسته‌اند.[۱۳] وی در اسناد ۴۱ روایت واقع شده است. در دوران حیات امام صادق (ع) درگذشت.[۱۴] از آثارش کتاب تفسیر و کتابی در باب حلال و حرام می‌‌باشد[۱۵].[۱۶]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. دائرة المعارف بزرگ اسلامی ۱/۵۵۰.
  2. رجال النجاشی ۲/۲۰۲ رجال ابن داود ۳۲۴.
  3. رجال البرقی ۲۰.
  4. دائرة المعارف بزرگ اسلامی ۱/۵۵۰.
  5. رجال النجاشی ۲/۲۰۲.
  6. رجال الطوسی ۱۳۶.
  7. رجال البرقی ۲۰.
  8. دائرة المعارف بزرگ اسلامی ۱/۵۵۰.
  9. نقد الرجال ۳۲۲.
  10. رجال النجاشی ۲/۲۰۲.
  11. الفهرست (طوسی) ۱۳۰.
  12. تنقیح المقال ۳/۱۵۲.
  13. رجال النجاشی ۲/۲۰۲ الفهرست (طوسی) ۱۳۰.
  14. تنقیح المقال ۳/۱۵۲.
  15. رجال النجاشی ۲/۲۰۲.
  16. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۶۸۶.