محمد بن حسن بن ابی ساره رؤاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:


==مقدمه==
==مقدمه==
[[اهل کوفه]]، روایت‌ کننده از [[امام باقر]]{{ع}} و از [[اصحاب امام صادق]]{{ع}}، [[ثقه]] نزد [[شیعه]] و [[شایسته]] نزد [[اهل تسنن]]، استاد [[کسایی]] و [[فراء]] و استاد اهل کوفه در نحو، دارای تألیفاتی از جمله «معانی القرآن» و «اعراب القرآن»<ref>ر.ک: خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۵، ص۲۰۵، رقم ۱۰۴۶۱؛ داوودی، طبقات المفسرین، ج۲، ص۱۳۰ و ۱۳۱، رقم ۴۸۰؛ تجلیل، معجم الثقات، ص۱۰۵، رقم ۷۰۳؛ آقا بزرگ تهرانی، الذریعة، ج۲۱، ص۲۰۵، رقم ۴۶۳۳.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۲۳۸.</ref>
[[ابوجعفر محمد بن حسن بن ابی ساره رواسی نیلی انصاری کوفی]] در اصل کوفی<ref>رجال النجاشی ۲/۲۰۰.</ref> و از [[موالی]] [[محمد بن کعب قرظی]] بود. مدتی در نیل، [[بغداد]] و [[بصره]] نیز سکونت داشت.<ref>معجم الادباء ۱۸/۱۲۲ و ۱۳۳.</ref>
 
او از [[اصحاب امام باقر]] و [[امام صادق]]{{ع}}<ref>رجال الطوسی ۱۳۵ و ۲۸۴.</ref> و [[راوی]] از آن دو [[امام همام]] بوده است.<ref>رجال النجاشی ۲/۲۰۰.</ref> وی از استادانی چون ابوعمرو،<ref>غایة النهایه ۱/۱۱۶.</ref> [[عیسی بن عمرو]] و [[أعمش]] بهره [[علمی]] برد و شاگردانی همچون [[کسائی]] و [[فراء]] داشت.<ref>معجم الادباء ۱۸/۱۲۲.</ref>
 
رواسی را فردی نحوی، لغوی،<ref>غایة النهایه ۲/۱۱۶.</ref> شاعر،<ref>روضات الجنات ۷/۲۶۴.</ref> ادیب، [[قاری]]،<ref>خلاصة الاقوال ۱۵۳.</ref> محدثی [[ثقه]]<ref>رجال النجاشی ۲/۲۰۱ الوجیزه ۵۲.</ref> و در شمار [[دانشمندان]] [[امامیه]] ذکر کرده‌اند.<ref>اعیان الشیعه ۹/۱۴۰ رجال النجاشی ۲/۲۰۰.</ref> وی مردی [[صالح]] و دانشمند، از خانواده‌ای [[فرهنگی]] و [[اهل]] [[ادب]] بود.<ref> جامع الرواة ۲/۸۹.</ref>
 
به سبب آنکه سر بزرگی داشت به رواسی [[شهرت]] یافت. او در بین [[کوفیان]] از اولین کسانی بود که در موضوع نحو کتاب تألیف کرد.<ref>معجم الادباء ۱۸/۱۲۱.</ref> ثعلب، رواسی را استاد [[قاریان قرآن]] توصیف کرده است.<ref>غایة النهایه ۲/۱۱۶.</ref> وی سرانجام در حدود ۱۷۰ هـ یا بین سال‌های ۱۷۳ تا ۱۹۳ هـ در [[عهد]] [[هارون]] درگذشت.<ref>هدیة العارفین ۲/۷.</ref>
 
آثار او عبارت‌اند از: «الفیصل»، «معانی القرآن»، «التصغیر»، «الوقف و الابتداء الکبیر»، «الوقف و الابتداءالصغیر»<ref>الفهرست (الندیم) /۷۱.</ref>، «کتاب الهمز»، «اعراب القرآن» <ref>رجال النجاشی ۲/۲۰۱.</ref> «الافراد و الجمع»<ref>الذریعه ۲/۲۵۸.</ref> [[غریب القرآن]]<ref> الذریعه ۱۶/۴۹.</ref> «کتاب القرائة»<ref> الذریعه ۱۷/۵۳.</ref> و [[شعر]]<ref>معجم المؤلفین ۹/۱۹۱.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۶۹۹ -۷۰۰.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۱۰: خط ۱۸:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']]
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۴

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

ابوجعفر محمد بن حسن بن ابی ساره رواسی نیلی انصاری کوفی در اصل کوفی[۱] و از موالی محمد بن کعب قرظی بود. مدتی در نیل، بغداد و بصره نیز سکونت داشت.[۲]

او از اصحاب امام باقر و امام صادق(ع)[۳] و راوی از آن دو امام همام بوده است.[۴] وی از استادانی چون ابوعمرو،[۵] عیسی بن عمرو و أعمش بهره علمی برد و شاگردانی همچون کسائی و فراء داشت.[۶]

رواسی را فردی نحوی، لغوی،[۷] شاعر،[۸] ادیب، قاری،[۹] محدثی ثقه[۱۰] و در شمار دانشمندان امامیه ذکر کرده‌اند.[۱۱] وی مردی صالح و دانشمند، از خانواده‌ای فرهنگی و اهل ادب بود.[۱۲]

به سبب آنکه سر بزرگی داشت به رواسی شهرت یافت. او در بین کوفیان از اولین کسانی بود که در موضوع نحو کتاب تألیف کرد.[۱۳] ثعلب، رواسی را استاد قاریان قرآن توصیف کرده است.[۱۴] وی سرانجام در حدود ۱۷۰ هـ یا بین سال‌های ۱۷۳ تا ۱۹۳ هـ در عهد هارون درگذشت.[۱۵]

آثار او عبارت‌اند از: «الفیصل»، «معانی القرآن»، «التصغیر»، «الوقف و الابتداء الکبیر»، «الوقف و الابتداءالصغیر»[۱۶]، «کتاب الهمز»، «اعراب القرآن» [۱۷] «الافراد و الجمع»[۱۸] غریب القرآن[۱۹] «کتاب القرائة»[۲۰] و شعر[۲۱].[۲۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. رجال النجاشی ۲/۲۰۰.
  2. معجم الادباء ۱۸/۱۲۲ و ۱۳۳.
  3. رجال الطوسی ۱۳۵ و ۲۸۴.
  4. رجال النجاشی ۲/۲۰۰.
  5. غایة النهایه ۱/۱۱۶.
  6. معجم الادباء ۱۸/۱۲۲.
  7. غایة النهایه ۲/۱۱۶.
  8. روضات الجنات ۷/۲۶۴.
  9. خلاصة الاقوال ۱۵۳.
  10. رجال النجاشی ۲/۲۰۱ الوجیزه ۵۲.
  11. اعیان الشیعه ۹/۱۴۰ رجال النجاشی ۲/۲۰۰.
  12. جامع الرواة ۲/۸۹.
  13. معجم الادباء ۱۸/۱۲۱.
  14. غایة النهایه ۲/۱۱۶.
  15. هدیة العارفین ۲/۷.
  16. الفهرست (الندیم) /۷۱.
  17. رجال النجاشی ۲/۲۰۱.
  18. الذریعه ۲/۲۵۸.
  19. الذریعه ۱۶/۴۹.
  20. الذریعه ۱۷/۵۳.
  21. معجم المؤلفین ۹/۱۹۱.
  22. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۶۹۹ -۷۰۰.