ظهار: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۰۸

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

ظهار در قرآن - نکوهش ظهار در معارف و سیره نبوی - ظهار در فقه اسلامی

مقدمه

ظهار از «ظَهْر» به معنای پشت، در شرع مقدس عبارت است از اینکه مرد همسر خویش را به پشت مادر خود تشبیه کند. وجه تشبیه این است که ظهر (پشت) محل سوار شدن است و زن هنگام آمیزش مرد با وی مرکوب او واقع می‏‌شود و در حقیقت زوج با تشبیه یاد شده می‏‌خواهد به زوجه بفهماند که سوار شدن بر تو به قصد آمیزش بر من حرام است؛ چنان که سوار شدن بر مادرم بدین قصد بر من حرام است.

ظهار در جاهلیت طلاق به شمار می‏‌رفت و عرب جاهلی زنان خود را بدین وسیله طلاق می‏‌دادند و برای همیشه ازدواج با آنان را بر خود حرام می‏‌کردند؛ لکن اسلام از آن نهی و آن را باطل کرد و احکام ویژه‏‌ای برای آن مقرر نمود.^[۱]

در قرآن کریم، آیات نخست سوره مجادله برای ابطال این آیین جاهلی و بیان احکام خاص ظهار فرود آمده است. ظهار عنوان بابی مستقل در فقه می‏‌باشد که احکام آن به تفصیل در این باب بیان شده است.

بدون شک، ظهار حرام است و ارتکاب آن آثاری در پی دارد که به آنها اشاره می‏‌شود^[۲].^[۳]

ارکان

صیغه

ظهار کننده (مُظاهِر)

ظهار شونده (مُظاهَر منها)

زنی که ظهار شونده به او تشبیه می‏‌شود ( مُشَبَّه بها)

سایر احکام

جستارهای وابسته

منابع

هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت

پانویس

↑ التنقیح الرائع ۳ / ۳۶۷؛ الحدائق الناضرة ۲۵ / ۶۲۹.
↑ مسالک الافهام ۹ / ۴۹۹.
↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۲۷۳-۲۷۹.

[1] التنقیح الرائع ۳ / ۳۶۷؛ الحدائق الناضرة ۲۵ / ۶۲۹.

[2] مسالک الافهام ۹ / ۴۹۹.

[3] هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۲۷۳-۲۷۹.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 ظهار از «ظَهْر» به معنای پشت، در [[شرع]] [[مقدس]] عبارت است از اینکه مرد [[همسر]] خویش را به پشت [[مادر]] خود [[تشبیه]] کند. وجه تشبیه این است که [[ظهر]] (پشت) محل [[سوار شدن]] است و [[زن]] هنگام آمیزش مرد با وی مرکوب او واقع می‏‌شود و در [[حقیقت]] زوج با تشبیه یاد شده می‏‌خواهد به زوجه بفهماند که سوار شدن بر تو به قصد آمیزش بر من [[حرام]] است؛ چنان که سوار شدن بر مادرم بدین قصد بر من حرام است.
-ظهار در [[جاهلیت]] [[طلاق]] به شمار می‏‌رفت و [[عرب جاهلی]] [[زنان]] خود را بدین وسیله طلاق می‏‌دادند و برای همیشه [[ازدواج]] با آنان را بر خود حرام می‏‌کردند؛ لیکن [[اسلام]] از آن [[نهی]] و آن را [[باطل]] کرد و [[احکام]] ویژه‏‌ای برای آن مقرر نمود.<ref>التنقیح الرائع ۳ / ۳۶۷؛ الحدائق الناضرة ۲۵ / ۶۲۹.</ref>
+ظهار در [[جاهلیت]] [[طلاق]] به شمار می‏‌رفت و [[عرب جاهلی]] [[زنان]] خود را بدین وسیله طلاق می‏‌دادند و برای همیشه [[ازدواج]] با آنان را بر خود حرام می‏‌کردند؛ لکن [[اسلام]] از آن [[نهی]] و آن را [[باطل]] کرد و [[احکام]] ویژه‏‌ای برای آن مقرر نمود.<ref>التنقیح الرائع ۳ / ۳۶۷؛ الحدائق الناضرة ۲۵ / ۶۲۹.</ref>
 در [[قرآن کریم]]، [[آیات]] نخست [[سوره مجادله]] برای ابطال این [[آیین]] [[جاهلی]] و [[بیان احکام]] خاص ظهار فرود آمده است. ظهار عنوان بابی مستقل در [[فقه]] می‏‌باشد که احکام آن به تفصیل در این باب بیان شده است.