عقل و آخرالزمان (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'صفحات در مجله' به 'شماره صفحات')
جز (جایگزینی متن - '\=\=\sپیوند\sبه\sبیرون\s\=\= \*\[(.*)\]' به '')
خط ۴۷: خط ۴۷:
*[http://ensani.ir/fa/article/57111/%D8%B9%D9%82%D9%84-%D9%88%D8%A2%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D9%84%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86 دریافت متن دیجیتال مقاله از پرتال جامع علوم انسانی]
*[http://ensani.ir/fa/article/57111/%D8%B9%D9%82%D9%84-%D9%88%D8%A2%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D9%84%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86 دریافت متن دیجیتال مقاله از پرتال جامع علوم انسانی]


== پیوند به بیرون ==
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/155934 وبگاه سازمان اسناد و كتابخانه ملی ایران]


[[رده:منبع‌شناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]
[[رده:منبع‌شناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]

نسخهٔ ‏۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۳

عقل و آخرالزمان
زبانفارسی
نویسندهنصرالله حکمت
موضوعمهدویت
مذهبشیعه
منتشر شده درماهنامه موعود
محل نشرتهران، ایران
تاریخ نشرتابستان ۱۳۸۸
شماره۱۰۲
شماره صفحاتاز صفحه ۴۸ تا ۵۳ مجله
ناشر الکترونیکپایگاه مجلات تخصصی نور

عقل و آخرالزمان عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی نقش و موقعیت عقل و عقل‌‏گرایی پیش و پس از ظهور امام زمان(ع) می‌پردازد. این مقاله ۶ صفحه‌ای به قلم نصرالله حکمت نگاشته شده و در ماهنامه موعود (شماره‌ ۱۰۲، تابستان ۱۳۸۸) منتشر گشته است.[۱]

چکیده مقاله

نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: نویسنده ۲ چهره و مسیر برای عقل در جریان تاریخ و هستی تصویر کرده است: یکی عقل محدود مانده در زمان و منفصل از حق که سرگشته و حیران، هر روز انسان را به وادی تازه‏‌ای می‏‌کشاند و او را با بحرانی تازه رو به رو و در خسرانی دیگر غوطه‏‌ور می‌‏سازد تا آن جا که نقطه پایانی فعلیت استعدادهای این عقل، نقطه اوج بحران و حیرانی بشر است. در مقابل، عقل ره‏‌یافته و به حق متصل شده است؛ عقلی که انسان را از گرفتاری در زندان زمان خارج و به سر منشأ هستی و هدف و مقصد نهایی خود و آن وجود خارج از مکان و زمان متصل می‌‏سازد. مؤلف دوران پیش از ظهور را دوران یکه‌‏تازی عقل جدا شده از حق معرفی می‏‌کند و آخر الزمان را دوران آخر العقل و زمانی می‌داند که این عقل به نقطه پایان خود می‏‌رسد و پس از سال‏‌ها تلاش برای استقلال انسان و جدایی او از حق به بن بست می‏‌رسد. وی عصر ظهور را عصر حاکمیت عقل غریب مانده و به حق متصل شده می‌داند؛ دورانی که عقل حق‏‌گرا از غربت خارج شده و همه یاران او از عصر آدم تا ظهور جلوه‏‌گر می‏‌شوند و جهان از حیرانی و بی‏راهگی به راه می‌‏رسد و در پناه عقل الهی آرام می‏‌گیرد»[۱]

فهرست مقاله

این مقاله فاقد فهرست می‌باشد.

دربارهٔ پدیدآورنده

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

پانویس

دریافت متن