سلمة بن عاصم کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابومحمد' به 'ابومحمد') |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[ابومحمد سلمه بن عاصم نحوی]] نزد [[ابوزکریا یحیی فرّاء]] و [[خلف احمر]] [[علم]] نحو و [[حدیث]] را فراگرفت. <ref>معجم الادبا ۱۱ / ۲۴۲.</ref> [[علمای رجال]]، او را نحوی و محدثی [[حافظ]]، [[ثقه]] و [[دیندار]] دانسته‌اند. کسانی چون [[احمد بن یحیی ثعلب]] و [[ادریس بن عبدالکریم حداد]] از او [[روایت]] کرده‌اند. <ref> تاریخ بغداد ۹ / ۱۳۴. </ref> ابومحمد یکی از علمای بزرگ [[کوفه]] بود که با فرّاء نحوی [[دوستی]] و مراوده بسیار داشت؛ به طوری که هیچ گاه میان آن دو مفارقتی پدید نیامد. ابومحمد آثاری چون غریب الحدیث، ملول (حلول) فی النحو، <ref>الفهرست (الندیم) ۷۴.</ref> معانی القرآن و المسکوک فی العربیه را نوشت و سرانجام [[سال ۳۱۰ هجری]] از [[دنیا]] رفت <ref>معجم المؤلفین ۴ / ۲۴۰.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص۲۱۷-۲۱۸.</ref> | [[ابومحمد سلمه بن عاصم نحوی]] نزد [[ابوزکریا یحیی فرّاء]] و [[خلف احمر]] [[علم]] نحو و [[حدیث]] را فراگرفت. <ref>معجم الادبا ۱۱ / ۲۴۲.</ref> [[علمای رجال]]، او را نحوی و محدثی [[حافظ]]، [[ثقه]] و [[دیندار]] دانسته‌اند. کسانی چون [[احمد بن یحیی ثعلب]] و [[ادریس بن عبدالکریم حداد]] از او [[روایت]] کرده‌اند. <ref> تاریخ بغداد ۹ / ۱۳۴. </ref> ابومحمد یکی از علمای بزرگ [[کوفه]] بود که با فرّاء نحوی [[دوستی]] و مراوده بسیار داشت؛ به طوری که هیچ گاه میان آن دو مفارقتی پدید نیامد. ابومحمد آثاری چون غریب الحدیث، ملول (حلول) فی النحو، <ref>الفهرست (الندیم) ۷۴.</ref> معانی القرآن و المسکوک فی العربیه را نوشت و سرانجام [[سال ۳۱۰ هجری]] از [[دنیا]] رفت <ref>معجم المؤلفین ۴ / ۲۴۰.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص۲۱۷-۲۱۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۰۹
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابومحمد سلمه بن عاصم نحوی نزد ابوزکریا یحیی فرّاء و خلف احمر علم نحو و حدیث را فراگرفت. [۱] علمای رجال، او را نحوی و محدثی حافظ، ثقه و دیندار دانسته‌اند. کسانی چون احمد بن یحیی ثعلب و ادریس بن عبدالکریم حداد از او روایت کرده‌اند. [۲] ابومحمد یکی از علمای بزرگ کوفه بود که با فرّاء نحوی دوستی و مراوده بسیار داشت؛ به طوری که هیچ گاه میان آن دو مفارقتی پدید نیامد. ابومحمد آثاری چون غریب الحدیث، ملول (حلول) فی النحو، [۳] معانی القرآن و المسکوک فی العربیه را نوشت و سرانجام سال ۳۱۰ هجری از دنیا رفت [۴].[۵]
