سلمة بن عاصم کوفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابومحمد سلمه بن عاصم نحوی نزد ابوزکریا یحیی فرّاء و خلف احمر علم نحو و حدیث را فراگرفت. [۱] علمای رجال، او را نحوی و محدثی حافظ، ثقه و دیندار دانسته‌اند. کسانی چون احمد بن یحیی ثعلب و ادریس بن عبدالکریم حداد از او روایت کرده‌اند. [۲] ابومحمد یکی از علمای بزرگ کوفه بود که با فرّاء نحوی دوستی و مراوده بسیار داشت؛ به طوری که هیچ گاه میان آن دو مفارقتی پدید نیامد. ابومحمد آثاری چون غریب الحدیث، ملول (حلول) فی النحو، [۳] معانی القرآن و المسکوک فی العربیه را نوشت و سرانجام سال ۳۱۰ هجری از دنیا رفت [۴].[۵]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. معجم الادبا ۱۱ / ۲۴۲.
  2. تاریخ بغداد ۹ / ۱۳۴.
  3. الفهرست (الندیم) ۷۴.
  4. معجم المؤلفین ۴ / ۲۴۰.
  5. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۲۱۷-۲۱۸.