عبدالرحمن بن محرز کندی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'رده:اصحاب' به '') برچسب: واگردانی دستی |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته ==↵↵==' به '==') |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[نصر بن مزاحم]] و [[طبری]] از [[فضیل بن خدیج]] [[نقل]] میکنند که گفت: در [[صفین]] مردی از [[اهل شام]] به میدان آمد در حالی که خود را پوشانده بود و شناخته نمیشد و مبارز طلبید، عبدالرحمان بن محرز به [[جنگ]] او رفت و ساعتی این دو با هم به [[نبرد]] ادامه دادند، تا آنکه عبدالرحمان در حمله غافلگیرانه نیزهای در گلوی [[مبارز]] شامی فرو برد و او را به [[زمین]] انداخت، بعد بالای سرش رفت [[لباس]] و [[زره]] او را برداشت و نگاه کرد دید او غلامی سیاه چهره است<ref>وقعة صفین، ص۲۷۶؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۰.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۳۵.</ref> | [[نصر بن مزاحم]] و [[طبری]] از [[فضیل بن خدیج]] [[نقل]] میکنند که گفت: در [[صفین]] مردی از [[اهل شام]] به میدان آمد در حالی که خود را پوشانده بود و شناخته نمیشد و مبارز طلبید، عبدالرحمان بن محرز به [[جنگ]] او رفت و ساعتی این دو با هم به [[نبرد]] ادامه دادند، تا آنکه عبدالرحمان در حمله غافلگیرانه نیزهای در گلوی [[مبارز]] شامی فرو برد و او را به [[زمین]] انداخت، بعد بالای سرش رفت [[لباس]] و [[زره]] او را برداشت و نگاه کرد دید او غلامی سیاه چهره است<ref>وقعة صفین، ص۲۷۶؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۰.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۳۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۳۲
مقدمه
عبدالرحمان بن محرز از یاران امیرمؤمنان(ع) بود، و در جنگ صفین در رکاب حضرتش جنگید.
نصر بن مزاحم و طبری از فضیل بن خدیج نقل میکنند که گفت: در صفین مردی از اهل شام به میدان آمد در حالی که خود را پوشانده بود و شناخته نمیشد و مبارز طلبید، عبدالرحمان بن محرز به جنگ او رفت و ساعتی این دو با هم به نبرد ادامه دادند، تا آنکه عبدالرحمان در حمله غافلگیرانه نیزهای در گلوی مبارز شامی فرو برد و او را به زمین انداخت، بعد بالای سرش رفت لباس و زره او را برداشت و نگاه کرد دید او غلامی سیاه چهره است[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ وقعة صفین، ص۲۷۶؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۰.
- ↑ ناظمزاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۳۵.