ابتر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==')
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{نبوت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابتر در قرآن]] - [[ابتر در حدیث]] - [[ابتر در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط  = ابتر (پرسش)}}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابتر در قرآن]] - [[ابتر در حدیث]] - [[ابتر در کلام اسلامی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[ابتر (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
==مقدمه==
==مقدمه==
*منظور از ابتر خنثی و بی‌تأثیر بودن تبلیغات، نقشه‌ها و توطئه‌های [[دشمنان]] و [[مخالفان]] [[پیامبر]] است که [[قرآن]] از آن خبر می‌دهد، و [[پیامبر]] را تسلی می‌دهد. این بی‌اثر بودن از جنبه‌های مختلف [[معنوی]] و [[سیاسی]] و جمعیتی است.
*منظور از ابتر خنثی و بی‌تأثیر بودن تبلیغات، نقشه‌ها و توطئه‌های [[دشمنان]] و [[مخالفان]] [[پیامبر]] است که [[قرآن]] از آن خبر می‌دهد، و [[پیامبر]] را تسلی می‌دهد. این بی‌اثر بودن از جنبه‌های مختلف [[معنوی]] و [[سیاسی]] و جمعیتی است.

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۲

مقدمه

  1. إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ[۱]

نکات

در این آیه منظور آن دسته از دشمنان پیامبر است که با دادن کوثر به او امید می‌دهد و می‌گوید آنان محروم از هر خیر و برکت و خوش نامی و زایش و رویش‌اند، هر چند‌شأن نزول آیه در باره عاص بن وائل یکی از مشرکان آن عصر می‌باشد، که پس از فوت تنها فرزندپسر او گفتند او بی‌دنباله و بی‌نسل است. اما در حقیقت منظور آنان این بود که پس از وی نبوت و راه او ادامه نمی‌یابد. خداوند وعده و نوید می‌دهد که حرکات و توطئه‌های افرادی از قبیل آنان خنثی و بی‌اثر و راه پیامبر توسط وارثان او (اهل بیت) و پیروان او مستدام است[۲].

منابع

پانویس

  1. «بی‌گمان (دشمن) سرزنشگر تو خود بی‌پساوند است» سوره کوثر، آیه ۳.
  2. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۱، ص ۵۴.