آخرت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ')
خط ۱۳: خط ۱۳:
عالم آخرت را می‌توان در زمره [[جهان هستی]] به شمار آورد؛ اما کاملاً متفاوت از [[عالم طبیعت]] و [[ناسوت]] است؛ زیرا در عالم آخرت، نفس و دیگر امور به شکل کامل [[ظهور]] پیدا خواهند کرد و هرچه نفس در آن ظهور دارد به طور شدت در بروز خواهد بود. برای نمونه [[جسم]] [[انسانی]] به نحوی بسیار [[قوی]] ظهور پیدا خواهد کرد به طوری که برخلاف این [[دنیا]] در آنجا سال‌های سال می‌تواند آثار [[آتش]] را [[تحمل]] کند.
عالم آخرت را می‌توان در زمره [[جهان هستی]] به شمار آورد؛ اما کاملاً متفاوت از [[عالم طبیعت]] و [[ناسوت]] است؛ زیرا در عالم آخرت، نفس و دیگر امور به شکل کامل [[ظهور]] پیدا خواهند کرد و هرچه نفس در آن ظهور دارد به طور شدت در بروز خواهد بود. برای نمونه [[جسم]] [[انسانی]] به نحوی بسیار [[قوی]] ظهور پیدا خواهد کرد به طوری که برخلاف این [[دنیا]] در آنجا سال‌های سال می‌تواند آثار [[آتش]] را [[تحمل]] کند.


عالم آخرت را از آن جهت [[معاد]] می‌نامند که انسان در آن عالم همان‌طور که [[آفریده]] شده است بازگردانده می‌شود<ref>امام خمینی، تقریرات فلسفه، ج۳، ص۵۸۹.</ref> اما این امر به انسان اختصاص ندارد؛ بلکه [[حشر]] [[آخرت]] شامل حیوانات، [[جنیان]] و حتی [[فرشتگان]] نیز می‌شود<ref>امام خمینی، شرح دعای سحر، ص۳۲.</ref> و البته معاد بسیاری از [[انسان‌ها]] با حیوانات همانند است، بعضی از افراد با این [[گمان]] که انسان غیر از حیوان است، [[تصور]] می‌کنند حشر آنها حیوانی نخواهد بود بلکه برعکس خیلی انسان‌ها در حشر همانند حیوانات هستند<ref>امام خمینی، تقریرات فلسفه، ۳ ج، ص۳۹۵.</ref>.<ref>[[بهروز محمدی منفرد|محمدی منفرد، بهروز]]، [[جهان‌شناسی اسلامی (مقاله)| مقاله «جهان‌شناسی اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۲۱۶.</ref>
عالم آخرت را از آن جهت [[معاد]] می‌نامند که انسان در آن عالم همان‌طور که [[آفریده]] شده است بازگردانده می‌شود<ref>امام خمینی، تقریرات فلسفه، ج۳، ص۵۸۹.</ref> اما این امر به انسان اختصاص ندارد؛ بلکه [[حشر]] [[آخرت]] شامل حیوانات، [[جنیان]] و حتی [[فرشتگان]] نیز می‌شود<ref>امام خمینی، شرح دعای سحر، ص۳۲.</ref> و البته معاد بسیاری از [[انسان‌ها]] با حیوانات همانند است، بعضی از افراد با این [[گمان]] که انسان غیر از حیوان است، [[تصور]] می‌کنند حشر آنها حیوانی نخواهد بود بلکه برعکس خیلی انسان‌ها در حشر همانند حیوانات هستند<ref>امام خمینی، تقریرات فلسفه، ۳ ج، ص۳۹۵.</ref><ref>[[بهروز محمدی منفرد|محمدی منفرد، بهروز]]، [[جهان‌شناسی اسلامی (مقاله)| مقاله «جهان‌شناسی اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۲۱۶.</ref>


==معاد==
==معاد==
خط ۳۱: خط ۳۱:
پاسخ: مبدأ خیر بودن منافاتی ندارد با اینکه چیزی را که خیر آن از ضررش بیشتر است بیافریند و در واقع همه شرور عالم، اموری عدمی بوده و عدم نیز بطلان محض است و مبدأیی ندارند و تنها امور متحصل و متحقق مبدأ دارند. بنابراین اطلاق [[خیر و شرّ]] به کمال و [[نقص]] در ذات یا در صفات و در وجود و [[کمالات]] وجود می‌شود و تمامی آنچه بالذات خیر هستند به [[حقیقت]] وجود [[رجوع]] می‌کنند<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۶۴۰.</ref>.
پاسخ: مبدأ خیر بودن منافاتی ندارد با اینکه چیزی را که خیر آن از ضررش بیشتر است بیافریند و در واقع همه شرور عالم، اموری عدمی بوده و عدم نیز بطلان محض است و مبدأیی ندارند و تنها امور متحصل و متحقق مبدأ دارند. بنابراین اطلاق [[خیر و شرّ]] به کمال و [[نقص]] در ذات یا در صفات و در وجود و [[کمالات]] وجود می‌شود و تمامی آنچه بالذات خیر هستند به [[حقیقت]] وجود [[رجوع]] می‌کنند<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۶۴۰.</ref>.


بنابراین روشن است که [[خداوند]] منشأ خیرات است و همه خیرات و کمالات از تجلیات [[ذات باری تعالی]] هستند و هر مرتبه‌ای از خیر که [[مشاهده]] می‌شود از این جهت که به او نسبت داده می‌شود خیر است؛ اما شرور [[عالم طبیعت]] حاصل تصادم [[امور مادی]] و محدودیت عالم طبیعت است و همه این امور به عدم وجود یا عدم کمال برمی‌گردد؛ زیرا امور عدمی به [[جعل]] تعلق ندارند بلکه از لوازم امور مجعول هستند<ref>امام خمینی، طلب و اراده، ص۳۹.</ref>.<ref>[[بهروز محمدی منفرد|محمدی منفرد، بهروز]]، [[جهان‌شناسی اسلامی (مقاله)| مقاله «جهان‌شناسی اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۲۲۱.</ref>
بنابراین روشن است که [[خداوند]] منشأ خیرات است و همه خیرات و کمالات از تجلیات [[ذات باری تعالی]] هستند و هر مرتبه‌ای از خیر که [[مشاهده]] می‌شود از این جهت که به او نسبت داده می‌شود خیر است؛ اما شرور [[عالم طبیعت]] حاصل تصادم [[امور مادی]] و محدودیت عالم طبیعت است و همه این امور به عدم وجود یا عدم کمال برمی‌گردد؛ زیرا امور عدمی به [[جعل]] تعلق ندارند بلکه از لوازم امور مجعول هستند<ref>امام خمینی، طلب و اراده، ص۳۹.</ref><ref>[[بهروز محمدی منفرد|محمدی منفرد، بهروز]]، [[جهان‌شناسی اسلامی (مقاله)| مقاله «جهان‌شناسی اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۲۲۱.</ref>


==نتیجه==
==نتیجه==
خط ۴۷: خط ۴۷:
همه دنیا مقدمه آخرت است. «زندگی این دنیا در نظر انبیاء یک مقدمه است برای زندگی طولانی‌تر، وسیع‌تر، پر مخاطره‌تری که از لحظه [[مرگ]] شروع می‌شود. دنیا را پیغمبران مزرعه آخرت معرفی کرده اند»<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در خطبه‌های نماز جمعه تهران، ۶/۳/۱۳۷۶.</ref>.
همه دنیا مقدمه آخرت است. «زندگی این دنیا در نظر انبیاء یک مقدمه است برای زندگی طولانی‌تر، وسیع‌تر، پر مخاطره‌تری که از لحظه [[مرگ]] شروع می‌شود. دنیا را پیغمبران مزرعه آخرت معرفی کرده اند»<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در خطبه‌های نماز جمعه تهران، ۶/۳/۱۳۷۶.</ref>.


همه کثرت‌های دنیا به سوی فرجام واحد در حرکت‌اند. {{عربی|کل الیه راجعون}}، همه به سمت [[ذات مقدس]] [[پروردگار]] حرکت می‌کنند؛ {{متن قرآن|إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ}}<ref>«و بازگشت (هر چیز) به سوی خداوند است» سوره آل عمران، آیه ۲۸.</ref>، حرکت [[آفرینش]] به سمت وجود [[مقدس]] [[باری تعالی]] (عزشأنه) است. [[انسان]] و بقیه موجودات آفرینش در [[بینش]] [[اسلامی]] حرکت‌شان، صیرورت‌شان به سمت پروردگار است. یعنی با وجود اینکه اجناس مختلف است؛ انواع مختلف است؛ [[انگیزه‌ها]] به ظاهر مختلف است؛ جاهای جغرافیایی گوناگون و مختلف است؛ عناصر تشکیل دهنده موجودات با یکدیگر تفاوت دارد؛ اما علی‌رغم این تنوع ظاهری، همه آفرینش مثل یک کاروانی است که دارد به یک مقصد حرکت می‌کند. و آن مقصد، خداست. [[سعادت]] هر [[انسانی]] این است که این مقصد را بشناسد و [[رفتار]] اختیاری خود را با آن تطبیق بکند. [[بدبختی]] و [[روسیاهی]] هر [[انسان]] در این است که این مقصد را نشناسد و [[رفتار فردی]] او، [[احساسات]] او، عملکرد او در جهت این حرکت عمومی و یکسان و [[جهان شمول]] قرار نگیرد که ضربه‌اش را هم خواهد خورد. اساس [[جهان بینی]] [[اسلام]]، اساس [[تفکر]] [[اسلامی]] و [[تصور]] اسلامی از عالم وجود، یک چنین وحدتی است. [[هنر]] بزرگ [[پیغمبران]] [[الهی]] این است که این [[غایت قصوی]] را، این مقصد [[اعلی]] را به [[بشر]] معرفی کنند، به او بشناسانند، راه را نشان بدهند، بگویند که [[صراط مستقیم]] یعنی [[صراط]] إلی [[الله]]... بهترین [[انسان‌ها]] آن انسانی است که این راه می‌شناسد، [[راه خدا]] را می‌شناسد، [[هدف]] عالم وجود را می‌شناسد که [[هدف خلقت]] هم همین است و از نیروهای خود استفاده می‌کند برای رسیدن به این راه از [[طبیعت]] هم استفاده می‌کند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار عمومی با مردم، ۱۸/۷/۱۳۷۵.</ref>.<ref>[[محسن مهاجرنیا|مهاجرنیا، محسن]]، [[نظام سیاست اسلامی - مهاجرنیا (مقاله)|مقاله «نظام سیاست اسلامی»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲]] ص ۷۷۳.</ref>
همه کثرت‌های دنیا به سوی فرجام واحد در حرکت‌اند. {{عربی|کل الیه راجعون}}، همه به سمت [[ذات مقدس]] [[پروردگار]] حرکت می‌کنند؛ {{متن قرآن|إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ}}<ref>«و بازگشت (هر چیز) به سوی خداوند است» سوره آل عمران، آیه ۲۸.</ref>، حرکت [[آفرینش]] به سمت وجود [[مقدس]] [[باری تعالی]] (عزشأنه) است. [[انسان]] و بقیه موجودات آفرینش در [[بینش]] [[اسلامی]] حرکت‌شان، صیرورت‌شان به سمت پروردگار است. یعنی با وجود اینکه اجناس مختلف است؛ انواع مختلف است؛ [[انگیزه‌ها]] به ظاهر مختلف است؛ جاهای جغرافیایی گوناگون و مختلف است؛ عناصر تشکیل دهنده موجودات با یکدیگر تفاوت دارد؛ اما علی‌رغم این تنوع ظاهری، همه آفرینش مثل یک کاروانی است که دارد به یک مقصد حرکت می‌کند. و آن مقصد، خداست. [[سعادت]] هر [[انسانی]] این است که این مقصد را بشناسد و [[رفتار]] اختیاری خود را با آن تطبیق بکند. [[بدبختی]] و [[روسیاهی]] هر [[انسان]] در این است که این مقصد را نشناسد و [[رفتار فردی]] او، [[احساسات]] او، عملکرد او در جهت این حرکت عمومی و یکسان و [[جهان شمول]] قرار نگیرد که ضربه‌اش را هم خواهد خورد. اساس [[جهان بینی]] [[اسلام]]، اساس [[تفکر]] [[اسلامی]] و [[تصور]] اسلامی از عالم وجود، یک چنین وحدتی است. [[هنر]] بزرگ [[پیغمبران]] [[الهی]] این است که این [[غایت قصوی]] را، این مقصد [[اعلی]] را به [[بشر]] معرفی کنند، به او بشناسانند، راه را نشان بدهند، بگویند که [[صراط مستقیم]] یعنی [[صراط]] إلی [[الله]]... بهترین [[انسان‌ها]] آن انسانی است که این راه می‌شناسد، [[راه خدا]] را می‌شناسد، [[هدف]] عالم وجود را می‌شناسد که [[هدف خلقت]] هم همین است و از نیروهای خود استفاده می‌کند برای رسیدن به این راه از [[طبیعت]] هم استفاده می‌کند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار عمومی با مردم، ۱۸/۷/۱۳۷۵.</ref><ref>[[محسن مهاجرنیا|مهاجرنیا، محسن]]، [[نظام سیاست اسلامی - مهاجرنیا (مقاله)|مقاله «نظام سیاست اسلامی»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲]] ص ۷۷۳.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش