صراط مستقیم در لغت: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
این لغت از ماده «ص رط» و به معنای راه است. جوهری در [[صحاح]] اللغة «[[صراط]]» و «سِراط» را مترادف یکدیگر و به معنای راه و طریق میداند<ref>الصحاح: تاج اللغة وصحاح العربیة، ج۲، ص۱۱۳۹.</ref>. اصل معنای این واژه از «سَرَط» اخذ شده که به معنای بلعیدن است؛ مثلاً «سرط الطعام» یعنی «ابتلعه» و آن هنگامی است که لقمه در مجرای گلو به سوی معده بلعیده میشود و بدون هیچ [[انحرافی]] مستقیماً وارد معده میگردد. راغب در مفردات صراط را به معنای راه واضح و روشنی میگیرد که سالک آن را به [[راحتی]] میبلعد و یا متقابلاً، گویی راه در مسیر خود او را میبلعد و بدون [[انحراف]] پیش میبرد و به مقصد میرساند<ref>مفردات ألفاظ القرآن، ص۴۰۷.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۵۰۵.</ref> | این لغت از ماده «ص رط» و به معنای راه است. جوهری در [[صحاح]] اللغة «[[صراط]]» و «سِراط» را مترادف یکدیگر و به معنای راه و طریق میداند<ref>الصحاح: تاج اللغة وصحاح العربیة، ج۲، ص۱۱۳۹.</ref>. اصل معنای این واژه از «سَرَط» اخذ شده که به معنای بلعیدن است؛ مثلاً «سرط الطعام» یعنی «ابتلعه» و آن هنگامی است که لقمه در مجرای گلو به سوی معده بلعیده میشود و بدون هیچ [[انحرافی]] مستقیماً وارد معده میگردد. راغب در مفردات صراط را به معنای راه واضح و روشنی میگیرد که سالک آن را به [[راحتی]] میبلعد و یا متقابلاً، گویی راه در مسیر خود او را میبلعد و بدون [[انحراف]] پیش میبرد و به مقصد میرساند<ref>مفردات ألفاظ القرآن، ص۴۰۷.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۵۰۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۱۵
مقدمه
این لغت از ماده «ص رط» و به معنای راه است. جوهری در صحاح اللغة «صراط» و «سِراط» را مترادف یکدیگر و به معنای راه و طریق میداند[۱]. اصل معنای این واژه از «سَرَط» اخذ شده که به معنای بلعیدن است؛ مثلاً «سرط الطعام» یعنی «ابتلعه» و آن هنگامی است که لقمه در مجرای گلو به سوی معده بلعیده میشود و بدون هیچ انحرافی مستقیماً وارد معده میگردد. راغب در مفردات صراط را به معنای راه واضح و روشنی میگیرد که سالک آن را به راحتی میبلعد و یا متقابلاً، گویی راه در مسیر خود او را میبلعد و بدون انحراف پیش میبرد و به مقصد میرساند[۲].[۳]