صراط مستقیم در لغت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

این لغت از ماده «ص رط» و به معنای راه است. جوهری در صحاح اللغة «صراط» و «سِراط» را مترادف یکدیگر و به معنای راه و طریق می‌داند[۱]. اصل معنای این واژه از «سَرَط» اخذ شده که به معنای بلعیدن است؛ مثلاً «سرط الطعام» یعنی «ابتلعه» و آن هنگامی است که لقمه در مجرای گلو به سوی معده بلعیده می‌شود و بدون هیچ انحرافی مستقیماً وارد معده می‌گردد. راغب در مفردات صراط را به معنای راه واضح و روشنی می‌گیرد که سالک آن را به راحتی می‌بلعد و یا متقابلاً، گویی راه در مسیر خود او را می‌بلعد و بدون انحراف پیش می‌برد و به مقصد می‌رساند[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. الصحاح: تاج اللغة وصحاح العربیة، ج۲، ص۱۱۳۹.
  2. مفردات ألفاظ القرآن، ص۴۰۷.
  3. فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴، ص ۵۰۵.