آزار در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"padding\:\s0\.0em\s0em\s0\.0em\؛\"\>' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط...)
جز (جایگزینی متن - '\{\{امامت\}\}↵\{\{مدخل مرتبط' به '{{مدخل مرتبط')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = آزار
| موضوع مرتبط = آزار

نسخهٔ ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۴۴


مقدمه

آزار رساندن به مؤمن[۱] و نیز کافر محترم، مانند کافر ذمّی به هتک حرمت یا ضرب و جرح و مانند آن [۲] و نیز پدر و مادر ـ هر چند با گفتن اُفّ [۳] ـ، همچنین گرفتن روزه مستحب [۴] یا سفر[۵] اگر موجب اذیّت پدر، مادر و جدّ شود، حرام است.

واجب است مرده به گونه‌‏ای به خاک سپرده شود که بوی آن به کسی آزار نرساند. [۶]

رفتن به مسجد برای کسی که بوی دهانش ـ به جهت خوردن سیر و مانند آن ـ دیگران را آزار می‌‏دهد، مکروه است. [۷]

مستحب است کسی که سر حیوان را می‌‏بُرد، کاری کند که حیوان کمتر اذیّت شود، مانند تیز کردن آلت ذبح. [۸].[۹]

منابع

پانویس

  1. جواهر الکلام، ج۲۲، ص:۷۴
  2. کشف الغطاء، ج۴، ص:۳۵۹
  3. العروة الوثقی (تکملة)، ج۳، ص:۱۳
  4. جواهر الکلام، ج۲۶، ص:۵۱
  5. جواهر الکلام، ج۴۳، ص:۲۹۸
  6. صراط النجاة، ج۱، ص:۳۵۲
  7. صراط النجاة، ج۱، ص:۵۰۸، م ۹۱۵
  8. صراط النجاة، ج۲، ص:۵۸۰، م۲۵۹۹
  9. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۱۳۶- ۱۳۷.