آزار در فقه اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث آزار است. آزار از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آزار در قرآن - آزار در فقه اسلامی - آزار در جامعه‌شناسی اسلامی - نفی آزار در معارف و سیره نبوی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

آزار رساندن به مؤمن و نیز کافر محترم، مانند کافر ذمّی به هتک حرمت یا ضرب و جرح و مانند آن و نیز پدر و مادر ـ هر چند با گفتن اُفّ ـ، همچنین گرفتن روزه مستحب یا سفر اگر موجب اذیّت پدر، مادر و جدّ شود، حرام است.

واجب است مرده به گونه‌‏ای به خاک سپرده شود که بوی آن به کسی آزار نرساند.

رفتن به مسجد برای کسی که بوی دهانش ـ به جهت خوردن سیر و مانند آن ـ دیگران را آزار می‌‏دهد، مکروه است.

مستحب است کسی که سر حیوان را می‌‏بُرد، کاری کند که حیوان کمتر اذیّت شود، مانند تیز کردن آلت ذبح. .

منابع

1. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت