نادانی در اصول فقه: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '\=\=\sمنابع\s\=\=↵\{\{منابع\}\}↵\*(.*)↵↵\=\=' به '== منابع == {{منابع}} *$1 {{پایان منابع}} ==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = نادانی | | موضوع مرتبط = نادانی | ||
خط ۸: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[جهل]]، مقابل [[علم]] بوده و به معنای نبود [[آگاهی]] و [[علم]] در کسی است که استعداد دانستن را دارد؛ بنا بر این، به جمادات و حیوانات، [[جاهل]] و عالم اطلاق نمیشود، زیرا نسبت میان [[علم]] و [[جهل]]، نسبت عدم و [[ملکه]] است. در برخی مباحث [[علم اصول]]، [[جهل]] به عنوان یکی از حالات [[مکلف]] ([[شک]]، [[ظن]] و [[علم]]) نسبت به [[حکم واقعی]]، مطرح میشود و برای [[انسانی]] که دارای چنین جهلی است [[احکام]] خاصی مقرر شده است<ref>المنطق، ج۱، ص۱۷؛ کتاب التعریفات، ج۱، ص۳۶؛ فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص۲۱۰-۲۱۱؛ کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴.</ref>. | * [[جهل]]، مقابل [[علم]] بوده و به معنای نبود [[آگاهی]] و [[علم]] در کسی است که استعداد دانستن را دارد؛ بنا بر این، به جمادات و حیوانات، [[جاهل]] و عالم اطلاق نمیشود، زیرا نسبت میان [[علم]] و [[جهل]]، نسبت عدم و [[ملکه]] است. در برخی مباحث [[علم اصول]]، [[جهل]] به عنوان یکی از حالات [[مکلف]] ([[شک]]، [[ظن]] و [[علم]]) نسبت به [[حکم واقعی]]، مطرح میشود و برای [[انسانی]] که دارای چنین جهلی است [[احکام]] خاصی مقرر شده است<ref>المنطق، ج۱، ص۱۷؛ کتاب التعریفات، ج۱، ص۳۶؛ فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص۲۱۰-۲۱۱؛ کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۲۰: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:نادانی]] | [[رده:نادانی]] |
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۴
مقدمه
- جهل، مقابل علم بوده و به معنای نبود آگاهی و علم در کسی است که استعداد دانستن را دارد؛ بنا بر این، به جمادات و حیوانات، جاهل و عالم اطلاق نمیشود، زیرا نسبت میان علم و جهل، نسبت عدم و ملکه است. در برخی مباحث علم اصول، جهل به عنوان یکی از حالات مکلف (شک، ظن و علم) نسبت به حکم واقعی، مطرح میشود و برای انسانی که دارای چنین جهلی است احکام خاصی مقرر شده است[۱].
منابع
پانویس
- ↑ المنطق، ج۱، ص۱۷؛ کتاب التعریفات، ج۱، ص۳۶؛ فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص۲۱۰-۲۱۱؛ کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴.