آیه شهادت: تفاوت میان نسخهها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
نتیجه آنکه: مراد از امّت وسط در آیه شهادت، تنها ائمه اطهار{{عم}} از [[ذریه رسول خدا]]{{صل}} هستند که معصوم به عصمت الهی و [[مأذون]] به علوم صمدانی میباشند.<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۴ ص ۶۴۳.</ref> | نتیجه آنکه: مراد از امّت وسط در آیه شهادت، تنها ائمه اطهار{{عم}} از [[ذریه رسول خدا]]{{صل}} هستند که معصوم به عصمت الهی و [[مأذون]] به علوم صمدانی میباشند.<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۴ ص ۶۴۳.</ref> | ||
==شأن نزول== | |||
{{اصلی|شأن نزول آیه شهادت}} | |||
==پرسشهای وابسته == | ==پرسشهای وابسته == | ||
خط ۳۴: | خط ۳۷: | ||
# [[پرونده:1379153.jpg|22px]] [[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|'''ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴''']] | # [[پرونده:1379153.jpg|22px]] [[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|'''ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
{{آیات امامت}} | |||
== پانویس == | == پانویس == |
نسخهٔ ۲۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۶
متن آیه: ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِّتَكُونُواْ شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنتَ عَلَيْهَا إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَن يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّن يَنقَلِبُ عَلَى عَقِبَيْهِ وَإِن كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلاَّ عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُوفٌ رَّحِيمٌ﴾[۱]
مقدمه
خداوند در آیه شهادت سخن از وساطت امّتی میان رسول خدا(ص) و مردم مینماید. محور این برهان، تبیین معنای وساطت و تعیین مصداق امّت وسط و مقام شهادتی است که خداوند به آنان نسبت میدهد. با بررسی سیاق آیه و معنای امّت وسط و دقت در روایات اهل بیت(ع)، مشخص میگردد که منظور از امّت وسط در این آیه، مردم عادی نمیتوانند باشند؛ زیرا در میان امّت کسانی هستند که حق شهادت در کوچکترین امور را هم ندارند، تا چه رسد که واسطه میان رسول خدا(ص) و سایر خلایق قرار گیرند؛ بلکه مخاطب این آیه، اهل بیت عصمت و طهارت(ع) هستند که واسطه ایصال فیض هدایت الهی بین رسول خدا(ص) و امّت اسلام میباشند. لازمه وساطت در چنین امر خطیری، شهادت بر ظاهر و باطن اعمال و نیّات مردمان است و پیامبر(ص) نیز شاهد بر آنان است. لازمه چنین وساطت و شهادتی، اشراف بر عالم ملک و ملکوت و عصمت الهی و علوم لدنّی مانند رسول خدا(ص) است. امام در اصطلاح قرآن به کسانی اطلاق میگردد که شاهد بر خلق و واسطه فیوضات الهی در عالم تکوین و تشریع باشند. از آنجا که مردمان همیشه محتاج فیض هدایت الهی هستند، ضرورت وجود دائمی واسطان در فیض میان مردم ثابت میشود.[۲]
- در ابتدا قیاس استثنائی را به شکل زیر ترتیب میدهیم: اگر مراد از امّت وسط در آیه شهادت همه آحاد امّت باشد، لازم میآید که شهادت افراد غیرعادل و فاسق نیز مورد قبول قرار گیرد. با نفی تالی، مقدّم نفی شده و نقیض آن ثابت میگردد؛ به این ترتیب که: ولیکن شهادت غیرعادل به اجماع امّت مورد قبول نیست؛ پس مراد از امّت وسط، صالحان از امّت اسلام است.
- با استفاده از نتیجه قیاس اول، اثبات عصمت شاهدان از امّت وسط را با قیاس اقتراتی نتیجهگیری مینماییم و میگوییم: امّت وسط (در آیه شهادت) علاوه بر عدالت (چون در قیامت شهادت بر اعتقادات و اعمال انسانها میدهند)، باید دائماً اشراف بر ملک و ملکوت و عالم بر ظاهر و باطن انسانها داشته باشند. هرکس که عالم بر ملک و ملکوت و ظاهر و باطن انسانها باشد، معصوم به عصمت الهی و عالم به علوم ربّانی است. نتیجه آنکه: مراد از امّت وسط در آیه شهادت، گروهی از امّت اسلام هستند که مانند رسول خدا(ص) معصوم به عصمت الهی و آگاه از عالم غیب به تعلیم الهی هستند.
- در مرحله سوم، قیاس اقترانی دیگری را با حد وسط قرار دادن عصمت الهی امام تشکیل میدهیم و میگوییم:
اولاً، امّت وسط در آیه شهادت، معصوم به عصمت الهی و عالم به علوم ربّانی است.
ثانیاً، افراد معصوم به عصمت الهی و عالمان به علوم ربّانی، تنها رسول خدا(ص) و ائمه اطهار(ع) از ذریه حضرتش میباشند.
نتیجه آنکه: مراد از امّت وسط در آیه شهادت، تنها ائمه اطهار(ع) از ذریه رسول خدا(ص) هستند که معصوم به عصمت الهی و مأذون به علوم صمدانی میباشند.[۳]
شأن نزول
پرسشهای وابسته
منابع
آیات امامت و ولایت
- آیات آغاز سوره براءت
- آیه ۲۵ سوره احزاب
- آیه ۲۳ سوره احزاب
- آیات ۵ تا ۱۰ سوره انسان (آیات سوره هل اتی)
- آیات شفاعت
- آیات صراط مستقیم
- آیات صله رحم
- آیات علم غیب امام علی
- آیات هدایت
- آیه فاذا فرغت فانصب
- آیه ابتلا
- آیه اتباع
- آیه اجتباء
- آیه أحسب الناس
- آیه اخوت
- آیه اذان
- آیه اذن واعیه
- آیه استرجاع
- آیه استقامت
- آیه استواء بر سوق (آیه یعجب الزراع)
- آیه اطاعت
- آیه اطعام
- آیه اعتصام (آیه حبل الله)
- آیه اعراف
- آیه أفمن شرح الله
- آیه أفمن کان مؤمناً
- آیه أفمن وعدناه وعدا حسنا
- آیه أفمن یعلم
- آیه اقامه وجه
- آیه اکمال
- آیه ام یحسدون
- آیه امت هادیه
- آیه امر به عدل
- آیه امر به معروف
- آیه ان الذین اجرموا
- آیه انتقام
- آیه انفاق
- آیه اولو الارحام
- آیه اولیالامر
- آیه اولئک کتب فی قلوبهم الایمان
- آیه اهل ذکر (آیه سؤال)
- آیه ایتای کتاب
- آیه ایذاء المؤمنین
- آیه بشارت در سوره حج
- آیه بشارت در سوره یونس
- آیه بصیرت
- آیه بیتالله الحرام
- آیه بینه و شاهد
- آیه تأذین
- آیه تأویل (آیه راسخون فی العلم)
- آیه تبلیغ
- آیه تراهم رکعاً سجداً
- آیه تزکیه
- آیه تشبیه علی به عیسی
- آیه تطهیر
- آیه تعلیم کتاب و حکمت
- آیه تکریم والدین
- آیه تنازع
- آیه تواصی به صبر
- آیه توبه آدم
- آیه توکل علی الله
- آیه ثم اورثنا الکتاب
- آیه حسن المأب
- آیه حفظ امانت
- آیه حکمت
- آیه خلافت
- آیه خیر البریة
- آیه دعوت بر ولایت
- آیه ذم من کذب النبی
- آیه راکعین
- آیه رب اشرح لی
- آیه ردالامور
- آیه رؤیت اعمال
- آیه سأل سائل
- آیه سفیران الهی
- آیه سقایة الحاج
- آیه سلام علی آل یاسین
- آیه سلام (آیه سلم)
- آیه سی و سه سوره آل عمران
- آیه شهادت
- آیه صاحب فضیلت
- آیه صادقین
- آیه صالح المؤمنین
- آیه صدق
- آیه صدیقون
- آیه صلوات بر نبی
- آیه علم الکتاب
- آیه عم یتسائلون
- آیه فتلقی آدم
- آیه فی مقعد صدق
- آیه کفایت
- آیه لحن القول
- آیه لسان صدق
- آیه مباهله
- آیه محبت
- آیه محسنین
- آیه مرج البحرین
- آیه مسابقه (آیه والسابقون السابقون)
- آیه مسئولون
- آیه مشاقه نبی
- آیه ملک عظیم
- آیه من اتبعک
- آیه من المؤمنین رجال
- آیه من جاء بالحسنة
- آیه من سبقت لهم الحسنی
- آیه من یشری نفسه
- آیه منافقان
- آیه منذر و هادی
- آیه مودت
- آیه مؤذن
- آیه میثاق
- آیه نجم
- آیه نجوی
- آیه نصر
- آیه نصرت
- آیه نعیم
- آیه نفر
- آیه نور
- آیه و اسأل من ارسلنا
- آیه و الشمس و ضحاها
- آیه و انذر عشیرتک الاقربین (آیه لیلة المبیت)
- آیه و انی لغفار
- آیه و لا تقتلوا
- آیه و لسوف یعطیک
- آیه وارثان کتاب
- آیه والسابقون الاولون
- آیه ود
- آیه وزارت
- آیه وعد الله الذین آمنوا
- آیه ولایت
- آیه هذان خصمان
- آیه هفتم سوره انشراح
- آیه هو الذی خلق
- آیه یسقی بماء واحد
- آیه یوم لا یخزی
پانویس
- ↑ و بدین گونه شما را امّتی میانه کردهایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد؛ و قبلهای که بر سوی آن بودی بر نگرداندیم مگر بدین روی که معلوم داریم چه کسی از پیامبر پیروی میکند و چه کسی واپس میگراید، و بیگمان آن جز بر آنان که خداوند رهنمونشان شد، گران بود و خداوند بر آن نیست که ایمانتان را تباه گرداند که خداوند با مردم، به راستی مهربانی است بخشاینده؛ سوره بقره، آیه: ۱۴۳.
- ↑ فیاضبخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل، ج۴ ص ۶۰۷.
- ↑ فیاضبخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل، ج۴ ص ۶۴۳.