اسود راعی

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اسود راعی در تاریخ اسلامی

مقدمه

اسود راعی، غلام و چوپان عامر یهودی به نقل ابن اسحاق، هنگامی که رسول خدا(ص) قلعه‌های خیبر را محاصره کرد، اسلم راعی با گوسفندان عامر یهودی خدمت او رسید و از رسول خدا(ص) خواست اسلام را بر او عرضه کند. حضرت که در مقام عرضه کردن اسلام، احدی را کوچک نمی‌شمرد، اسلام را به وی عرضه داشت و او مسلمان شد.

اسود راعی پس از قبول اسلام، از گوسفندانی که در دستش امانت بود پرسید. حضرت فرمود: آنها را روانه قلعه صاحبشان کن. سپس به دستور رسول خدا(ص) مشتی ریگ برداشت و بر گوسفندان پاشید و گفت: به خدا قسم، هرگز با شما همراه نخواهم شد. گوسفندان، مانند اینکه کسی همراه آنان باشد، به قلعه صاحب خود روانه شدند. سپس اسود در جنگ با یهود، به همان قلعه که صاحب گوسفندان نیز در آن بود رفت و در حین جنگ، با اصابت سنگی، به شهادت رسید. بدین ترتیب، بدون اینکه حتی یک رکعت نماز خوانده باشد رستگار شد و رسول خدا(ص) فرمود: «اِنَّ مَعَهُ زَوْجَتَهُ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ »؛

ابن عبدالبر، اسم اسود راعی را اسلم دانسته، اما ابن اثیر به او اعتراض کرده که دلیل یا قرینه‌ای بر اینکه اسم او اسلم باشد، نداریم و ابن حجر نیز این اعتراض را موجه دانسته است. ابن منده اسود راعی را، با اسلم راعی که غلام و چوپان رسول خدا(ص) بود و کنیه ابوسلمی داشت، یکی دانسته است . ابونعیم، این را خطا دانسته و گفته است: نه نام ابوسلمی اسلم است و نه در خیبر به شهادت رسیده، بلکه نام او «حریث» است. بنابراین، ابوسلمی غیر از اسلم، راعی اسود است. به نقل شامی ، ابن اسحاق - به روایت ابن هشام - جمع بین هر دو اسم (اسود و اسلم) کرده و گفته است اسم او اسلم‌الاسود است، اما ادعای شامی در سیره به روایت ابن هشام یافت نشد.

منابع

1. محمدی، رمضان، مقاله «اسلم حبشی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲