استخفاء: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۳: خط ۳:


==مقدمه==
==مقدمه==
*استخفاء: طلب پنهان‌ کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۹۰.</ref>، پنهان‌ کاری <ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۶.</ref>، [[استتار]]، مخفی‌ کاری و سرپوش گذاشتن<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۹۶.</ref>. از "خفی" به معنای پوشانیدن و سِتر <ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۰۲.</ref> در مقابل [[علانیه ]] ([[آشکار کردن]]) <ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۳۱۳.</ref>.   
*استخفاء: طلب پنهان‌ کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۹۰.</ref>، پنهان‌ کاری <ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۶.</ref>، [[استتار]]، مخفی‌ کاری و سرپوش گذاشتن<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۹۶.</ref>. از "خفی" به معنای پوشانیدن و سِتر <ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۰۲.</ref> در مقابل [[علانیه]] ([[آشکار کردن]]) <ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۳۱۳.</ref>.   
*{{متن قرآن|يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ}}<ref>«(کارهای خود را) از مردم پوشیده می‌دارند و از خداوند پوشیده نمی‌توانند داشت در حالی که او با آنان است» سوره نساء، آیه ۱۰۸.</ref>.
*{{متن قرآن|يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ}}<ref>«(کارهای خود را) از مردم پوشیده می‌دارند و از خداوند پوشیده نمی‌توانند داشت در حالی که او با آنان است» سوره نساء، آیه ۱۰۸.</ref>.
*اخفاء و [[اعلان]] (ابداء) در [[اعمال]] و نیات به‌کار می‌رود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۹۷.</ref>. در [[جامعه انسانی]] [[اعمال]] و نیات بسیاری در [[ارتباطات]] میان [[مردم]] و در حوزه فردی به صورت آشکار یا پنهان تحقق می‌یابد که هیچ یک از محضر [[خداوند]] پوشیده نمی‌ماند: {{متن قرآن|إِنْ تُخْفُوا مَا فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللَّهُ}}<ref>«بگو آنچه در دل دارید اگر پنهان کنید یا آشکار گردانید خداوند آن را می‌داند» سوره آل عمران، آیه ۲۹.</ref>؛ لذا این اصل مهم [[اخلاقی]] که "عالم محضر خداست"، [[راهنما]] و تنظیم‌ کننده [[رفتار]] [[انسانی]]، اعم از فردی، [[سیاسی]]، [[اجتماعی]] و... است: {{متن قرآن|أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى}}<ref>«آیا ندانسته است که خداوند می‌بیند؟» سوره علق، آیه ۱۴.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۷۶.</ref>.
*اخفاء و [[اعلان]] (ابداء) در [[اعمال]] و نیات به‌کار می‌رود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۹۷.</ref>. در [[جامعه انسانی]] [[اعمال]] و نیات بسیاری در [[ارتباطات]] میان [[مردم]] و در حوزه فردی به صورت آشکار یا پنهان تحقق می‌یابد که هیچ یک از محضر [[خداوند]] پوشیده نمی‌ماند: {{متن قرآن|إِنْ تُخْفُوا مَا فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللَّهُ}}<ref>«بگو آنچه در دل دارید اگر پنهان کنید یا آشکار گردانید خداوند آن را می‌داند» سوره آل عمران، آیه ۲۹.</ref>؛ لذا این اصل مهم [[اخلاقی]] که "عالم محضر خداست"، [[راهنما]] و تنظیم‌ کننده [[رفتار]] [[انسانی]]، اعم از فردی، [[سیاسی]]، [[اجتماعی]] و... است: {{متن قرآن|أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى}}<ref>«آیا ندانسته است که خداوند می‌بیند؟» سوره علق، آیه ۱۴.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۷۶.</ref>.

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۲۹

مقدمه

  • استخفاء: طلب پنهان‌ کردن[۱]، پنهان‌ کاری [۲]، استتار، مخفی‌ کاری و سرپوش گذاشتن[۳]. از "خفی" به معنای پوشانیدن و سِتر [۴] در مقابل علانیه (آشکار کردن) [۵].
  • ﴿يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ[۶].
  • اخفاء و اعلان (ابداء) در اعمال و نیات به‌کار می‌رود[۷]. در جامعه انسانی اعمال و نیات بسیاری در ارتباطات میان مردم و در حوزه فردی به صورت آشکار یا پنهان تحقق می‌یابد که هیچ یک از محضر خداوند پوشیده نمی‌ماند: ﴿إِنْ تُخْفُوا مَا فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللَّهُ[۸]؛ لذا این اصل مهم اخلاقی که "عالم محضر خداست"، راهنما و تنظیم‌ کننده رفتار انسانی، اعم از فردی، سیاسی، اجتماعی و... است: ﴿أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى[۹][۱۰].

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۹۰.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۶.
  3. احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۹۶.
  4. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۰۲.
  5. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۳۱۳.
  6. «(کارهای خود را) از مردم پوشیده می‌دارند و از خداوند پوشیده نمی‌توانند داشت در حالی که او با آنان است» سوره نساء، آیه ۱۰۸.
  7. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۹۷.
  8. «بگو آنچه در دل دارید اگر پنهان کنید یا آشکار گردانید خداوند آن را می‌داند» سوره آل عمران، آیه ۲۹.
  9. «آیا ندانسته است که خداوند می‌بیند؟» سوره علق، آیه ۱۴.
  10. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۷۶.