برهان حقیت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[برهان حقیقت در قرآن]] - [[برهان حقیقت در حدیث]] - [[برهان حقیقت در معارف و سیره نبوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[برهان حقیقت در قرآن]] - [[برهان حقیقت در حدیث]] - [[برهان حقیقت در معارف و سیره نبوی]]| پرسش مرتبط  = }}


خط ۱۸: خط ۱۷:


[[رده:برهان حقیقت]]
[[رده:برهان حقیقت]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۹

مقدمه

بنابر تصریح مکرر قرآن کریم خدای متعال مبدأ هر حقی است، چنان‌که می‌فرماید: ﴿الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ[۱]. ولایت نیز حقی برای ولی است؛ زیرا به او حق می‌دهد اراده‌اش را بر اراده‌های دیگر برتری دهد و در امور آنان دخالت و تصرف کند. از آنجا که در آیه کریمه، که بارها در قرآن کریم تکرار شده است، هر حقی مبدأ الهی دارد ولایت نیز باید مبدأ الهی داشته باشد که تعبیر دیگر آن این است که حق ولایت وابسته به اذن حق تعالی است.[۲]

پرسش مستقیم

برهان حقیت چگونه مشروعیت ولایت به نصب الهی را اثبات می‌کند؟ (پرسش)

منابع

پانویس

  1. «حق از (آن) پروردگار توست پس هیچ‌گاه از دو دلان مباش!» سوره بقره، آیه ۱۴۷.
  2. حسنی، ابوالحسن، مقاله «ولایت سیاسی پیامبر اعظم»، سیره سیاسی پیامبر اعظم ص ۳۱۵.