ابراهیم بن محمد بن عرفه ازدی واسطی: تفاوت میان نسخه‌ها

او [[شاگردان]] فراوانی نیز داشت؛ از جمله: [[ابوعبیدالله مرزبانی]]، [[ابوالفرج اصفهانی]]، [[ابن حیویه]]، <ref>معجم الادبا ۱ / ۱۱۴. </ref> [[ابوالقاسم ازهری]]، [[ابوالقاسم تمیمی ]][[وراق]]، [[عبدالله بن موسی سلامی]]، [[ابوالحسن تمیمی نحوی]] مشهور به [[ابن نجار]]، <ref>تهذیب المقال ۱ / ۴۱.</ref> [[معافی بن زکریا]] و [[ابوبکر بن شاذان]]. <ref> سیر اعلام النبلاء ۱۵ / ۷۵.</ref>

او آثار فراوانی از خود به جای گذاشت که عبارت‌اند از: کتاب الامثال، <ref>الامثال (زیدبن رفاعی) ۲۹۸.</ref> الشهادات، الرد علی المفضل فی نقضه علی الخلیل، الرد علی من قال بخلق القرآن، <ref>انباه الرواة ۱ / ۲۱۴.</ref> الاقتصادات، البارع، غریب القرآن، التاریخ، المقنع در نحو، کتاب الوزرا، الملح، المصادر، امثال القرآن، الاستثنا و (الاستیفاء فی) الشرط، <ref> معجم الادبا ۱ / ۱۱۴. </ref> القوافی، الرد علی من یزعم أن العرب یشتق کلامه بعضه من بعض، یبطل الاشتقاق، کتاب فی أن العرب تتکلم طبعا لا تعلماً، <ref>الفهرست (الندیم) ۹۰.</ref> قصیدة غریب اللغة که ابوعبدالله حسین بن خالویه آن را شرح داده است، <ref>کشف الظنون ۲ / ۱۲۴۳.</ref> اعراب القرآن، <ref>بغیه الوعاة ۱ / ۴۳۰. </ref> اطرغش در لغت<ref>فهرست (ابن خیر) ۳۷۲.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص۵۳-۵۴.</ref>