ابوعیال هذلی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۳: خط ۳:


==مقدمه==
==مقدمه==
او فرزند ابوعنتره (یا ابوغثیر، ابوعنبر، ابوعتبه) از بنو خناعه<ref>بنو ضباعه؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۵۱.</ref>، شاخه‌ای از [[هذیل]]، از [[قبایل]] [[مضر]] بود<ref>رک: بلاذری، ج۱۱، ص۲۵۰.</ref>. ابوعیال با [[درک]] [[عصر جاهلی]] و [[اسلام]]، در شمار [[شاعران]] مخضرم قرار گرفت. او همراه با دیگر هذلی‌ها<ref>ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۲.</ref> در دوره [[خلافت عمر]] اسلام آورد، در فتح [[مصر]] شرکت داشت و برادرزاده‌ای داشت که در مسیر حرکتشان به مصر کشته شد. ابوعیال، [[بدر بن عامر]] را در کشتن وی متهم کرد و در این باره اشعاری برای یکدیگر سرودند<ref> ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۴.</ref>. او در مصر ماندگار شد تا اینکه در دوره [[معاویه]]، همراه پسرعمویش و بنا بر قولی [[برادر]] مادری‌اش [[عبد بن زهره]]<ref>وجزه؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۵۱.</ref> در [[فتح]] [[روم]] به [[فرماندهی]] [[یزید بن معاویه]] جنگید و برادرش را در آن [[نبرد]] از دست داد، ابوعیال در رثای وی قصیده‌ای جانسوز برای معاویه نوشت که معاویه و [[مردم]] با خواندن آن به شدت گریستند<ref>ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۲.</ref>. او تا دوره معاویه زیست<ref>ابن عساکر، ج۷۶، ص۱۲۵.</ref> و بعدها اشعارش، مورد استناد ادیبان قرار گرفت<ref>ر.ک: یاقوت حموی، ج۴، ص۳۴۷؛ فراهیدی، ج۳، ص۳۸۳؛ جوهری، ج۱، ص۹۴ و ج۲، ص۶۱۸ و ج۳، ص۹۶۸ و ج۴، ص۱۳۹۷.</ref>.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوعیال هذلی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۶۱.</ref>
او فرزند ابوعنتره (یا ابوغثیر، ابوعنبر، ابوعتبه) از بنو خناعه<ref>بنو ضباعه؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۵۱.</ref>، شاخه‌ای از [[هذیل]]، از [[قبایل]] [[مضر]] بود<ref>رک: بلاذری، ج۱۱، ص۲۵۰.</ref>. ابوعیال با [[درک]] [[عصر جاهلی]] و [[اسلام]]، در شمار [[شاعران]] مخضرم قرار گرفت. او همراه با دیگر هذلی‌ها<ref>ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۲.</ref> در دوره [[خلافت عمر]] اسلام آورد، در فتح [[مصر]] شرکت داشت و برادرزاده‌ای داشت که در مسیر حرکتشان به مصر کشته شد. ابوعیال، [[بدر بن عامر]] را در کشتن وی متهم کرد و در این باره اشعاری برای یکدیگر سرودند<ref> ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۴.</ref>. او در مصر ماندگار شد تا اینکه در دوره [[معاویه]]، همراه پسرعمویش و بنا بر قولی [[برادر]] مادری‌اش [[عبد بن زهره]]<ref>وجزه؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۵۱.</ref> در [[فتح]] [[روم]] به [[فرماندهی]] [[یزید بن معاویه]] جنگید و برادرش را در آن [[نبرد]] از دست داد، ابوعیال در رثای وی قصیده‌ای جانسوز برای معاویه نوشت که معاویه و [[مردم]] با خواندن آن به شدت گریستند<ref>ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۲.</ref>. او تا دوره معاویه زیست<ref>ابن عساکر، ج۷۶، ص۱۲۵.</ref> و بعدها اشعارش، مورد استناد ادیبان قرار گرفت<ref>ر.ک: یاقوت حموی، ج۴، ص۳۴۷؛ فراهیدی، ج۳، ص۳۸۳؛ جوهری، ج۱، ص۹۴ و ج۲، ص۶۱۸ و ج۳، ص۹۶۸ و ج۴، ص۱۳۹۷.</ref><ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوعیال هذلی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۶۱.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۰۲

مقدمه

او فرزند ابوعنتره (یا ابوغثیر، ابوعنبر، ابوعتبه) از بنو خناعه[۱]، شاخه‌ای از هذیل، از قبایل مضر بود[۲]. ابوعیال با درک عصر جاهلی و اسلام، در شمار شاعران مخضرم قرار گرفت. او همراه با دیگر هذلی‌ها[۳] در دوره خلافت عمر اسلام آورد، در فتح مصر شرکت داشت و برادرزاده‌ای داشت که در مسیر حرکتشان به مصر کشته شد. ابوعیال، بدر بن عامر را در کشتن وی متهم کرد و در این باره اشعاری برای یکدیگر سرودند[۴]. او در مصر ماندگار شد تا اینکه در دوره معاویه، همراه پسرعمویش و بنا بر قولی برادر مادری‌اش عبد بن زهره[۵] در فتح روم به فرماندهی یزید بن معاویه جنگید و برادرش را در آن نبرد از دست داد، ابوعیال در رثای وی قصیده‌ای جانسوز برای معاویه نوشت که معاویه و مردم با خواندن آن به شدت گریستند[۶]. او تا دوره معاویه زیست[۷] و بعدها اشعارش، مورد استناد ادیبان قرار گرفت[۸][۹]

منابع

پانویس

  1. بنو ضباعه؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۵۱.
  2. رک: بلاذری، ج۱۱، ص۲۵۰.
  3. ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۲.
  4. ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۴.
  5. وجزه؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۵۱.
  6. ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۲.
  7. ابن عساکر، ج۷۶، ص۱۲۵.
  8. ر.ک: یاقوت حموی، ج۴، ص۳۴۷؛ فراهیدی، ج۳، ص۳۸۳؛ جوهری، ج۱، ص۹۴ و ج۲، ص۶۱۸ و ج۳، ص۹۶۸ و ج۴، ص۱۳۹۷.
  9. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ابوعیال هذلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۶۱.