ابوعیال هذلی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
ابوعیال هذلی
تصویری کهن از فسطاط پایتخت قدیمی مصر
نام کاملابوعیال هذلی
جنسیتمرد
از قبیلهمضر
از تیرههذیل
برادرعبد بن زهره
حضور در جنگ

مقدمه

او فرزند ابوعنتره (یا ابوغثیر، ابوعنبر، ابوعتبه) از بنو خناعه[۱]، شاخه‌ای از هذیل، از قبایل مضر بود[۲]. ابوعیال با درک عصر جاهلی و اسلام، در شمار شاعران مخضرم قرار گرفت. او همراه با دیگر هذلی‌ها[۳] در دوره خلافت عمر اسلام آورد، در فتح مصر شرکت داشت و برادرزاده‌ای داشت که در مسیر حرکتشان به مصر کشته شد. ابوعیال، بدر بن عامر را در کشتن وی متهم کرد و در این باره اشعاری برای یکدیگر سرودند[۴]. او در مصر ماندگار شد تا اینکه در دوره معاویه، همراه پسرعمویش و بنا بر قولی برادر مادری‌اش عبد بن زهره[۵] در فتح روم به فرماندهی یزید بن معاویه جنگید و برادرش را در آن نبرد از دست داد، ابوعیال در رثای وی قصیده‌ای جانسوز برای معاویه نوشت که معاویه و مردم با خواندن آن به شدت گریستند[۶]. او تا دوره معاویه زیست[۷] و بعدها اشعارش، مورد استناد ادیبان قرار گرفت[۸][۹]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. بنو ضباعه؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۵۱.
  2. رک: بلاذری، ج۱۱، ص۲۵۰.
  3. ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۲.
  4. ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۴.
  5. وجزه؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۵۱.
  6. ابوالفرج، ج۲۴، ص۱۶۲.
  7. ابن عساکر، ج۷۶، ص۱۲۵.
  8. ر. ک: یاقوت حموی، ج۴، ص۳۴۷؛ فراهیدی، ج۳، ص۳۸۳؛ جوهری، ج۱، ص۹۴ و ج۲، ص۶۱۸ و ج۳، ص۹۶۸ و ج۴، ص۱۳۹۷.
  9. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ابوعیال هذلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۶۱.