رشد روحیه صبر و استقامت به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|} | |} | ||
===اهمیت [[صبر]] در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] در [[دوران غیبت]]=== | ===اهمیت [[صبر]] در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] در [[دوران غیبت]]=== | ||
*یکی از مؤلفههای مهم و موفقیتآمیز در [[زندگی]] [[انسان]]، وجود [[صبر]] و [[شکیبایی]] در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] است. [[قرآن کریم]] [[مؤمنان]] را به [[صبر]] و [[پایداری]] [[دعوت]] میکند و صبرپیشگی را زمینۀ دریافت [[معارف الهی]] دانسته است، چراکه در [[صبر]] فواید بی شماری برای [[تربیت نفس]]، تقویت شخصیت و افزایش [[توانایی]] [[انسان]] در برابر [[سختیها]] و [[مصائب]] نهفته است. اما این عامل در [[زمان غیبت]] [[امام]] بیشتر از زمانهای دیگر مورد احتیاج [[منتظران]] است، چراکه شرایطِ بسیار دشوار [[عصر غیبت]] که دوران دوری از [[حجت الهی]] است، سبب میشود، هجمۀ [[دشمنان دین]] برای خاموش ساختن [[نور الهی]] بیشتر شود و همین امر موجب میشود [[منتظران]] در [[عصر غیبت]] به [[استقامت]] بیشتری برای گذر از این دوران [[نیاز]] داشته باشند<ref>ر.ک: [[نفیسه فقیهی مقدس|فقیهی مقدس، نفیسه]]، [[بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی (مقاله)|بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی]]، ص؟؟ </ref>. بنابراین یکی از [[ارکان انتظار]] [[فرج]]، [[صبر]] و [[پایداری]] است و [[انسان]] [[منتظر]] در واقع کسی است که همۀ [[سختیها]] و ناملایمات را به [[امید]] رسیدن به آرمانهای بلندش، [[تحمل]] کند<ref>ر.ک: [[محمد سبحانینیا|سبحانینیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶. </ref>. | *یکی از مؤلفههای مهم و موفقیتآمیز در [[زندگی]] [[انسان]]، وجود [[صبر]] و [[شکیبایی]] در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] است. [[قرآن کریم]] [[مؤمنان]] را به [[صبر]] و [[پایداری]] [[دعوت]] میکند و صبرپیشگی را زمینۀ دریافت [[معارف الهی]] دانسته است، چراکه در [[صبر]] فواید بی شماری برای [[تربیت نفس]]، تقویت شخصیت و افزایش [[توانایی]] [[انسان]] در برابر [[سختیها]] و [[مصائب]] نهفته است. اما این عامل در [[زمان غیبت]] [[امام]] بیشتر از زمانهای دیگر مورد احتیاج [[منتظران]] است، چراکه شرایطِ بسیار دشوار [[عصر غیبت]] که دوران دوری از [[حجت الهی]] است، سبب میشود، هجمۀ [[دشمنان دین]] برای خاموش ساختن [[نور الهی]] بیشتر شود و همین امر موجب میشود [[منتظران]] در [[عصر غیبت]] به [[استقامت]] بیشتری برای گذر از این دوران [[نیاز]] داشته باشند<ref>ر.ک: [[نفیسه فقیهی مقدس|فقیهی مقدس، نفیسه]]، [[بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی (مقاله)|بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی]]، ص؟؟ </ref>. به عبارت دیگر [[صبر]] و [[استقامت]] یک ویژگی روانی و [[ثبات]] درونی است که نتیجۀ آن [[مدیریت]] [[احساسات]] و هیجانات، [[توان]] [[تحمل]] [[سختیها]] و سخت کوشی در کارهاست. با توجه به تحلیل برخی از [[آیات قرآن]] و نیز [[روایات]]، هفت نوع سازۀ روانشناختی به عنوان پایههای روانشناختی [[صبر]] و [[استقامت]] میتوان به دست آورد. مشخص بودن [[هدف]]، ارزشمند بودن [[هدف]]، [[اشتیاق]] رسیدن به [[هدف]]، [[ترس]] از [[شکست]]، بی رغبتی به امور منافی [[هدف]]، [[ضرورت]] پیمودن این مسیر برای رسیدن به [[هدف]] و احتمال رسیدن به [[هدف]] به عنوان پایه های [[صبر]] و [[استقامت]] هستند که همگی از آموزه ی [[انتظار]] [[منجی موعود]] قابل برداشت هستند<ref>ر.ک. موحدی، محسن، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>. بنابراین یکی از [[ارکان انتظار]] [[فرج]]، [[صبر]] و [[پایداری]] است و [[انسان]] [[منتظر]] در واقع کسی است که همۀ [[سختیها]] و ناملایمات را به [[امید]] رسیدن به آرمانهای بلندش، [[تحمل]] کند<ref>ر.ک: [[محمد سبحانینیا|سبحانینیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۷۵-۷۶. </ref>. | ||
===ارتباط بین [[صبر]] و رشد روانی [[منتظر]]=== | ===ارتباط بین [[صبر]] و رشد روانی [[منتظر]]=== | ||
*در معنی [[صبر]] و [[استقامت]] در بعد روحی و شخصیتی میتوان گفت [[صبر]] و [[استقامت]] پیوند تنگاتنگی با [[روح]] و روان [[منتظر]] دارد به طوری که حاصل شدن چنین صبری، مستلزم [[آمادگی]] و رشد روحی و شخصیتی [[منتظر]] است، زیرا در [[دوران غیبت]]، فشار زیادی بر [[منتظران]] [[مخلص]] و [[صدیق]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} وارد میشود و این امر مستلزم این است که [[منتظر]] از لحاظ روحی و شخصیتی در بالاترین [[حد ]][[آمادگی]] باشد تا بتواند به بالاترین درجات [[صبر]] دسترسی پیدا کند؛ صبری که رأس الایمان است<ref>ر.ک: [[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، [[پیشدرآمدی بر آثار روانشناسی انتظار (مقاله)|پیش درآمدی بر آثار روانشناسی انتظار]]، ص؟؟ </ref>. این [[آمادگی روحی]] و شخصیتی را میتوان در [[کلام پیامبر]]{{صل}} خطاب به اصحابش جستوجو کرد: «پس از شما کسانی میآیند که به هر یک از آنان، اجر پنجاه نفر از شما را خواهند داد [[اصحاب]] گفتند: ای [[پیامبر خدا]]، ما در جنگهای [[بدر]]، [[احد]] و [[حنین]] با شما بودیم و آیاتی از [[قرآن]] دربارۀ ما نازل شده است. [[حضرت]] پاسخ دادند: اگر آنچه آنان [[تحمل]] میکنند بر شما وارد میشد، مانند [[صبر]] آنان، [[صبر]] نمیکردید»<ref>{{متن حدیث|سَیَأْتِی قَوْمٌ مِنْ بَعْدِکُمْ الرَّجُلُ الْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَهُ أَجْرُ خَمْسِینَ مِنْکُمْ قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ نَحْنُ کُنَّا مَعَکَ بِبَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ حُنَیْنٍ وَ نَزَلَ فِینَا الْقُرْآنُ فَقَالَ إِنَّکُمْ لَوْ تَحَمَّلُوا لِمَا حُمِّلُوا لَمْ تَصْبِرُوا صَبْرَهُمْ}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۳۰.</ref>. در این [[کلام]]، [[پیامبر]]{{صل}} رشد و [[آمادگی روحی]] و شخصیتی [[منتظران]] [[عصر غیبت]] را بیشتر از زمانهای دیگر میداند؛ چراکه ایشان قائلند این حد از [[صبر]] و [[شکیبایی]] فقط در زمان [[غیبت امام عصر]] و برای منتظرانش جلوه میکند<ref>ر.ک: [[محمد سبحانینیا|سبحانینیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۱۱۸.</ref>. | *در معنی [[صبر]] و [[استقامت]] در بعد روحی و شخصیتی میتوان گفت [[صبر]] و [[استقامت]] پیوند تنگاتنگی با [[روح]] و روان [[منتظر]] دارد به طوری که حاصل شدن چنین صبری، مستلزم [[آمادگی]] و رشد روحی و شخصیتی [[منتظر]] است، زیرا در [[دوران غیبت]]، فشار زیادی بر [[منتظران]] [[مخلص]] و [[صدیق]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} وارد میشود و این امر مستلزم این است که [[منتظر]] از لحاظ روحی و شخصیتی در بالاترین [[حد ]][[آمادگی]] باشد تا بتواند به بالاترین درجات [[صبر]] دسترسی پیدا کند؛ صبری که رأس الایمان است<ref>ر.ک: [[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، [[پیشدرآمدی بر آثار روانشناسی انتظار (مقاله)|پیش درآمدی بر آثار روانشناسی انتظار]]، ص؟؟ </ref>. این [[آمادگی روحی]] و شخصیتی را میتوان در [[کلام پیامبر]]{{صل}} خطاب به اصحابش جستوجو کرد: «پس از شما کسانی میآیند که به هر یک از آنان، اجر پنجاه نفر از شما را خواهند داد [[اصحاب]] گفتند: ای [[پیامبر خدا]]، ما در جنگهای [[بدر]]، [[احد]] و [[حنین]] با شما بودیم و آیاتی از [[قرآن]] دربارۀ ما نازل شده است. [[حضرت]] پاسخ دادند: اگر آنچه آنان [[تحمل]] میکنند بر شما وارد میشد، مانند [[صبر]] آنان، [[صبر]] نمیکردید»<ref>{{متن حدیث|سَیَأْتِی قَوْمٌ مِنْ بَعْدِکُمْ الرَّجُلُ الْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَهُ أَجْرُ خَمْسِینَ مِنْکُمْ قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ نَحْنُ کُنَّا مَعَکَ بِبَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ حُنَیْنٍ وَ نَزَلَ فِینَا الْقُرْآنُ فَقَالَ إِنَّکُمْ لَوْ تَحَمَّلُوا لِمَا حُمِّلُوا لَمْ تَصْبِرُوا صَبْرَهُمْ}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۳۰.</ref>. در این [[کلام]]، [[پیامبر]]{{صل}} رشد و [[آمادگی روحی]] و شخصیتی [[منتظران]] [[عصر غیبت]] را بیشتر از زمانهای دیگر میداند؛ چراکه ایشان قائلند این حد از [[صبر]] و [[شکیبایی]] فقط در زمان [[غیبت امام عصر]] و برای منتظرانش جلوه میکند<ref>ر.ک: [[محمد سبحانینیا|سبحانینیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۱۱۸.</ref>. |