با توجه به اینکه شیعه و سنی معتقدند که وجود یک پیشوای عادل برای سرپرستی جامعه لازم است در حال حاضر آن پیشوا کیست؟ آیا امام غایب است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

@@ خط ۴۹: / خط ۴۹: @@
 «از دیدگاه [[شیعه]] [[امام مهدی]] {{ع}} [[فرزند امام عسکری]]{{ع}} بوده و در حال [[غیبت]] به‌سر می‌برد و بر این [[اعتقاد]] [[روایات]] فراوانی دلالت دارد که هم از [[رسول گرامی اسلام]] {{صل}} و هم از [[ائمه]] {{عم}} ذکر شده است، از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] شده است:"قسم به خدایی که مرا به [[حق]] [[مبعوث]] کرد [[قائم]] از [[فرزندان]] من غایب خواهد شد"<ref>کمال الدین و تمام النعه، ج۱، ص۹.</ref>.
 [[اسحاق بن مار]] صیرفی از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند: «برای [[قائم]] دو [[غیبت]] است یکی کوتاه و دیگری بلند»<ref>نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۱۱۳.</ref> غیر از [[روایات]] مزبور که دلالت بر [[غیبت]] دارند، می‌توان برای اثبات [[غیبت]] [[استدلال]] دیگری نیز مطرح کرد و آن این است که: هنگامی که بر اساس [[روایات]] زیادی اثبات کردیم که جانشیان [[پیامبر]] {{صل}} یعنی [[امامان]]، دوازده نفرند -چنانچه در کتاب‌های [[اهل سنت]] نیز به آن تصریح شده است-<ref>صحیح مسلم، ج۶، ص۳ و صحیح بخاری، ج۸، ص۱۲۷ و سنن ترمذی، ج۳، ص۳۴.</ref> و در بعضی از این [[روایات]] [[اسامی]] [[امامان]] از [[امام اول]] یعنی [[حضرت علی]] {{ع}} تا [[امام دوازدهم]] به‌طور پیوسته و بدون واسطه به [[امام]] قبلی متصل ‌‌بودند و تا [[امام یازدهم]] یکی پس از دیگری آمده و رفته‌اند، بر اساس [[ادله]] متقن [[تاریخی]] در این نوبت [[امامت]] به [[امام دوازدهم]] رسیده است، او هم اگر آمده و رفته باشد در این صورت [[زمین]] بدون [[حضور امام]] و راهنمای [[معصوم]] و در یک [[کلام]] بدون [[حجت]] می‌شود و حال آنکه [[حکمت]] و [[لطف الهی]] اقتضاء می‌‌کند، همواره [[امام]] و [[حجت الهی]] در روی [[زمین]] باقی باشد براساس روایاتی که: "اگر در روی [[زمین]] دو نفر باقی مانده باشند یکی از آن دو [[امام]] است" یا روایتی که می‌گوید: "آخرین فردی که از [[دنیا]] می‌‌رود [[امام]] است".
-::::::بر اساس این [[روایات]] [[امام]] و [[حجت الهی]] همواره باید در [[زمین]] وجود داشته باشد، حال که [[امام مهدی]] {{ع}} مثل سایر [[ائمه]] {{عم}} در [[جامعه]] حضور ندارد پس به شیوه دیگر به‌سر می‌برد از این حالت به [[غیبت]] تعبیر می‌شود که بر اساس بعضی از [[روایات]] [[امام]] {{ع}} [[مردم]] را می‌بیند و [[مردم]] هم او را می‌‌بینند و نمی‌شناسند یا او [[مردم]] را می‌بیند و نمی‌شناسند یا او [[مردم]] را می‌بیند ولی [[مردم]] او را نمی‌بینند<ref>نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۱۱۷.</ref>»<ref>[[محمود ملکی‌راد|ملکی‌راد، محمود]]، [[رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران (مقاله)|رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران]]، ص۳۲۱-۳۲۲.</ref>.
+بر اساس این [[روایات]] [[امام]] و [[حجت الهی]] همواره باید در [[زمین]] وجود داشته باشد، حال که [[امام مهدی]] {{ع}} مثل سایر [[ائمه]] {{عم}} در [[جامعه]] حضور ندارد پس به شیوه دیگر به‌سر می‌برد از این حالت به [[غیبت]] تعبیر می‌شود که بر اساس بعضی از [[روایات]] [[امام]] {{ع}} [[مردم]] را می‌بیند و [[مردم]] هم او را می‌‌بینند و نمی‌شناسند یا او [[مردم]] را می‌بیند و نمی‌شناسند یا او [[مردم]] را می‌بیند ولی [[مردم]] او را نمی‌بینند<ref>نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۱۱۷.</ref>»<ref>[[محمود ملکی‌راد|ملکی‌راد، محمود]]، [[رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران (مقاله)|رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران]]، ص۳۲۱-۳۲۲.</ref>.
 }}