هدایت در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
| موضوع مرتبط = هدایت | | موضوع مرتبط = هدایت | ||
| عنوان مدخل = [[هدایت]] | | عنوان مدخل = [[هدایت]] | ||
| مداخل مرتبط = [[هدایت در لغت]] - [[هدایت در قرآن | | مداخل مرتبط = [[هدایت در لغت]] - [[هدایت در قرآن]] - [[هدایت در کلام اسلامی]] - [[هدایت در معارف دعا و زیارات]] - [[هدایت در معارف و سیره سجادی]] - [[هدایت در سیره معصوم]] - [[هدایت در جامعه‌شناسی اسلامی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
ریشه این لغت «ه‌دی» به معنای [[ارشاد]] و [[ارائه طریق]]، در مقابل [[اضلال]] و گمراه‌کردن است<ref>الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة (ط. دار العلم للملایین، بی‌تا)، ج۶، ص۲۵۳۳.</ref>. برخی اهل لغت، مثل ابن‌اثیر، [[هدایت]] را به معنای تبیین و [[روشنگری]] امری بیان کرده‌اند. بر این اساس، «[[هادی]]» که از [[اسماء الهی]] است، چنین معنا شده: {{عربی|هوالذی بَصَّرَ عِبادَه و عَرَّفَهم طَریقَ معرفته}}<ref>لسان العرب (ط. دار الفکر للطباعة والنشر و التوزیع دار صادر، ۱۴۱۴ ه.ق)، ج۱۵، ص۳۵۳.</ref>. ولی در [[فرهنگ قرآن]]، هدایت به دو معنای [[عام و خاص]] به کار رفته: اوّلی به معنای ارائه طریق و ارشاد به مطلوب است؛ دوّمی که اخص از اوّلی است، [[هدایت ایصالی]] است؛ یعنی [[مؤمنین]] بعد از [[پذیرفتن]] هدایت اوّل، مشمول [[رحمت]] رحیمیّه [[پروردگار]] واقع شده و [[خداوند]] علاوه بر [[هدایت ارشادی]]، آنان را مرحله به مرحله تا رسیدن به مقصد هدایت می‌نماید<ref>مفردات ألفاظ القرآن (ط. دار القلم الدار الشامیة. ۱۴۱۲ ه.ق.)، ص۸۳۵؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم (ط. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۶۸ ه.ش.). ج۱۱، ص۲۵.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۵۰۱.</ref> | ریشه این لغت «ه‌دی» به معنای [[ارشاد]] و [[ارائه طریق]]، در مقابل [[اضلال]] و گمراه‌کردن است<ref>الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة (ط. دار العلم للملایین، بی‌تا)، ج۶، ص۲۵۳۳.</ref>. برخی اهل لغت، مثل ابن‌اثیر، [[هدایت]] را به معنای تبیین و [[روشنگری]] امری بیان کرده‌اند. بر این اساس، «[[هادی]]» که از [[اسماء الهی]] است، چنین معنا شده: {{عربی|هوالذی بَصَّرَ عِبادَه و عَرَّفَهم طَریقَ معرفته}}<ref>لسان العرب (ط. دار الفکر للطباعة والنشر و التوزیع دار صادر، ۱۴۱۴ ه.ق)، ج۱۵، ص۳۵۳.</ref>. ولی در [[فرهنگ قرآن]]، هدایت به دو معنای [[عام و خاص]] به کار رفته: اوّلی به معنای ارائه طریق و ارشاد به مطلوب است؛ دوّمی که اخص از اوّلی است، [[هدایت ایصالی]] است؛ یعنی [[مؤمنین]] بعد از [[پذیرفتن]] هدایت اوّل، مشمول [[رحمت]] رحیمیّه [[پروردگار]] واقع شده و [[خداوند]] علاوه بر [[هدایت ارشادی]]، آنان را مرحله به مرحله تا رسیدن به مقصد هدایت می‌نماید<ref>مفردات ألفاظ القرآن (ط. دار القلم الدار الشامیة. ۱۴۱۲ ه.ق.)، ص۸۳۵؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم (ط. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۶۸ ه.ش.). ج۱۱، ص۲۵.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴]] ص ۵۰۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۳۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث هدایت است. هدایت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: هدایت در لغت - هدایت در قرآن - هدایت در کلام اسلامی - هدایت در معارف دعا و زیارات - هدایت در معارف و سیره سجادی - هدایت در سیره معصوم - هدایت در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ریشه این لغت «ه‌دی» به معنای ارشاد و ارائه طریق، در مقابل اضلال و گمراه‌کردن است[۱]. برخی اهل لغت، مثل ابن‌اثیر، هدایت را به معنای تبیین و روشنگری امری بیان کرده‌اند. بر این اساس، «هادی» که از اسماء الهی است، چنین معنا شده: هوالذی بَصَّرَ عِبادَه و عَرَّفَهم طَریقَ معرفته[۲]. ولی در فرهنگ قرآن، هدایت به دو معنای عام و خاص به کار رفته: اوّلی به معنای ارائه طریق و ارشاد به مطلوب است؛ دوّمی که اخص از اوّلی است، هدایت ایصالی است؛ یعنی مؤمنین بعد از پذیرفتن هدایت اوّل، مشمول رحمت رحیمیّه پروردگار واقع شده و خداوند علاوه بر هدایت ارشادی، آنان را مرحله به مرحله تا رسیدن به مقصد هدایت می‌نماید[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة (ط. دار العلم للملایین، بی‌تا)، ج۶، ص۲۵۳۳.
- ↑ لسان العرب (ط. دار الفکر للطباعة والنشر و التوزیع دار صادر، ۱۴۱۴ ه.ق)، ج۱۵، ص۳۵۳.
- ↑ مفردات ألفاظ القرآن (ط. دار القلم الدار الشامیة. ۱۴۱۲ ه.ق.)، ص۸۳۵؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم (ط. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۶۸ ه.ش.). ج۱۱، ص۲۵.
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ ص ۵۰۱.