استخفاء: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[استخفاء در قرآن]] - [[استخفاء در حدیث]] - [[استخفاء در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = استخفاء (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[استخفاء در قرآن]] - [[استخفاء در حدیث]] - [[استخفاء در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = استخفاء (پرسش)}}


خط ۱۵: خط ۱۴:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:استخفاء]]
[[رده:استخفاء]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۹

مقدمه

  • استخفاء: طلب پنهان‌ کردن[۱]، پنهان‌ کاری [۲]، استتار، مخفی‌ کاری و سرپوش گذاشتن[۳]. از "خفی" به معنای پوشانیدن و سِتر [۴] در مقابل علانیه (آشکار کردن) [۵].
  • ﴿يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ[۶].
  • اخفاء و اعلان (ابداء) در اعمال و نیات به‌کار می‌رود[۷]. در جامعه انسانی اعمال و نیات بسیاری در ارتباطات میان مردم و در حوزه فردی به صورت آشکار یا پنهان تحقق می‌یابد که هیچ یک از محضر خداوند پوشیده نمی‌ماند: ﴿إِنْ تُخْفُوا مَا فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللَّهُ[۸]؛ لذا این اصل مهم اخلاقی که "عالم محضر خداست"، راهنما و تنظیم‌ کننده رفتار انسانی، اعم از فردی، سیاسی، اجتماعی و... است: ﴿أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى[۹][۱۰].

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۹۰.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۶.
  3. احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۹۶.
  4. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۰۲.
  5. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۳۱۳.
  6. «(کارهای خود را) از مردم پوشیده می‌دارند و از خداوند پوشیده نمی‌توانند داشت در حالی که او با آنان است» سوره نساء، آیه ۱۰۸.
  7. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۹۷.
  8. «بگو آنچه در دل دارید اگر پنهان کنید یا آشکار گردانید خداوند آن را می‌داند» سوره آل عمران، آیه ۲۹.
  9. «آیا ندانسته است که خداوند می‌بیند؟» سوره علق، آیه ۱۴.
  10. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۷۶.