استخفاف

استخفاف از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: استخفاف در قرآن - استخفاف در حدیث - استخفاف در فقه سیاسی - استخفاف در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

• استخفاف: طلب سبکی، از راه به در کردن، بی‌توجهی به شأن و مقام در امر به چیزی (پست و خفیف). از ریشه "خفّ" به معنای سبکی و آسانی در مقابل ثقل و سنگینی.
• ﴿فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ﴾.
• خفّت دو گونه است: مادی و معنوی. خفت و سبکی معنوی در بیان سرعت حرکت، کمی چیزی، جهل، اهانت، کم‌خردی و حماقت استعمال می‌شود.
• ﴿اسْتَخَفَّ قَوْمَهُ﴾ یعنی فرعون عقول آنان را کوچک و حقیر شمرد و آنان را به گمراهی و ضلالت دعوت کرد.
• این آیه شریفه ﴿فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ﴾ مشعر به این معناست که گمراه‌ کردن مردم، توهین و بی‌اعتنایی به عقل و شأن و مرتبه آنهاست؛ لذا فسق و گمراهی در انسان صاحب‌ عقل، امری ضد ارزش و ناهنجار و توهین به کرامت انسانی اوست .

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم