اظفار: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اظفار در قرآن]] - [[اظفار در حدیث]] - [[اظفار در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = اظفار (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اظفار در قرآن]] - [[اظفار در حدیث]] - [[اظفار در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = اظفار (پرسش)}}


خط ۱۵: خط ۱۴:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:اظفار]]
[[رده:اظفار]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۰

مقدمه

  • اِظفار: غلبه‌ کردن، دستیابی به مطلوب، پیروزی بر خصم. اصل آن "ظَفَر" به معنای قهر، غلبه و پیروزی[۱].
  • ﴿وَهُوَ الَّذِي كَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَكَّةَ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَكُمْ عَلَيْهِمْ[۲].
  • سنت الهی همواره بر نصرت و یاری انبیای الهی و مؤمنان بر دشمنانشان و اقتداربخشی به آنان تعلّق گرفته است: ﴿وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ[۳][۴].

منابع

پانویس

  1. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۵۱۹.
  2. «و اوست که پس از آنکه شما را بر آنان پیروز گردانید دست آنان را از شما و دست شما را از آنان در دل مکّه، کوتاه کرد» سوره فتح، آیه ۲۴.
  3. «و بی‌گمان خداوند به کسی که وی را یاری کند یاری خواهد رساند» سوره حج، آیه ۴۰.
  4. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۱۰.