خبث: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[خبث در قرآن]] - [[خبث در حدیث]] - [[خبث در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = خبث (پرسش)}} | |||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ خبث در قرآن]] - [[خبث در حدیث]] - [[خبث در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = خبث (پرسش)}} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
| خط ۶: | خط ۵: | ||
*{{متن قرآن|قُلْ لَا يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَالطَّيِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ}}<ref>«بگو ناپاک و پاک برابر نیستند حتی اگر بسیاری ناپاک، تو را به شگفتی آورد پس ای خردمندان! از خداوند پروا کنید، باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۱۰۰.</ref>. | *{{متن قرآن|قُلْ لَا يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَالطَّيِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ}}<ref>«بگو ناپاک و پاک برابر نیستند حتی اگر بسیاری ناپاک، تو را به شگفتی آورد پس ای خردمندان! از خداوند پروا کنید، باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۱۰۰.</ref>. | ||
* [[آیه شریفه]] ضرب‌المثلی است برای بیان این نکته که [[قواعد]] و [[آموزه‌های دینی]] بر [[صفات]] [[تکوینی]] از [[پاکی]] و [[پلیدی]] که مؤثر در مسیر [[سعادت]] و [[شقاوت انسان]] هستند، [[استوار]] گشته است. در این مسئله [[کثرت]] یا قلت [[تابعان]] تأثیری ندارد. [[پاکان]] [[پاک]] هستند، هرچند کم باشند و پلیدان پلیدند، گرچه زیاد باشند<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۶، ص۱۵۰.</ref>. | * [[آیه شریفه]] ضرب‌المثلی است برای بیان این نکته که [[قواعد]] و [[آموزه‌های دینی]] بر [[صفات]] [[تکوینی]] از [[پاکی]] و [[پلیدی]] که مؤثر در مسیر [[سعادت]] و [[شقاوت انسان]] هستند، [[استوار]] گشته است. در این مسئله [[کثرت]] یا قلت [[تابعان]] تأثیری ندارد. [[پاکان]] [[پاک]] هستند، هرچند کم باشند و پلیدان پلیدند، گرچه زیاد باشند<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۶، ص۱۵۰.</ref>. | ||
*ضرب‌المثلی در [[زبان فارسی]] بسیار مورد استناد [[عوام]] [[مردم]] قرار می‌گیرد که "خواهی نشوی رسوا، همرنگ [[جماعت]] شو". عده‌ای برای [[ارتکاب گناه]] و [[اعمال]] خلاف [[اخلاق]] به این ضرب‌المثل [[تمسک]] می‌کنند. [[قرآن کریم]] این دیدگاه را مردود می‌شمارد: {{متن قرآن|وَإِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>«و اگر از بیشتر کسان روی زمین پیروی کنی تو را از راه خداوند به گمراهی | *ضرب‌المثلی در [[زبان فارسی]] بسیار مورد استناد [[عوام]] [[مردم]] قرار می‌گیرد که "خواهی نشوی رسوا، همرنگ [[جماعت]] شو". عده‌ای برای [[ارتکاب گناه]] و [[اعمال]] خلاف [[اخلاق]] به این ضرب‌المثل [[تمسک]] می‌کنند. [[قرآن کریم]] این دیدگاه را مردود می‌شمارد: {{متن قرآن|وَإِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>«و اگر از بیشتر کسان روی زمین پیروی کنی تو را از راه خداوند به گمراهی می‌کشانند» سوره انعام، آیه ۱۱۶.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۴۶-۲۴۷.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۲
خبث از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خبث در قرآن - خبث در حدیث - خبث در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- پلیدی، ناپاکی[۱] مخالف طیب[۲]، وصف هر چیز فاسد[۳] و هر چیزی که به دلیل پلیدی و پستی مورد کراهت باشد؛ اعم از معقولات نظیر اعتقاد باطل و دروغگویی و محسوسات مانند فحشا و افعال پلید و فاسد[۴].
- ﴿قُلْ لَا يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَالطَّيِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ﴾[۵].
- آیه شریفه ضرب‌المثلی است برای بیان این نکته که قواعد و آموزه‌های دینی بر صفات تکوینی از پاکی و پلیدی که مؤثر در مسیر سعادت و شقاوت انسان هستند، استوار گشته است. در این مسئله کثرت یا قلت تابعان تأثیری ندارد. پاکان پاک هستند، هرچند کم باشند و پلیدان پلیدند، گرچه زیاد باشند[۶].
- ضرب‌المثلی در زبان فارسی بسیار مورد استناد عوام مردم قرار می‌گیرد که "خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو". عده‌ای برای ارتکاب گناه و اعمال خلاف اخلاق به این ضرب‌المثل تمسک می‌کنند. قرآن کریم این دیدگاه را مردود می‌شمارد: ﴿وَإِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ﴾[۷].[۸].
منابع
پانویس
- ↑ سیدعلی‌اکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۱۸.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۱۰.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۲۴۹.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۵۷.
- ↑ «بگو ناپاک و پاک برابر نیستند حتی اگر بسیاری ناپاک، تو را به شگفتی آورد پس ای خردمندان! از خداوند پروا کنید، باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۱۰۰.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۶، ص۱۵۰.
- ↑ «و اگر از بیشتر کسان روی زمین پیروی کنی تو را از راه خداوند به گمراهی می‌کشانند» سوره انعام، آیه ۱۱۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۴۶-۲۴۷.