خبث
خبث از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خبث در قرآن - خبث در حدیث - خبث در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- پلیدی، ناپاکی[۱] مخالف طیب[۲]، وصف هر چیز فاسد[۳] و هر چیزی که به دلیل پلیدی و پستی مورد کراهت باشد؛ اعم از معقولات نظیر اعتقاد باطل و دروغگویی و محسوسات مانند فحشا و افعال پلید و فاسد[۴].
- ﴿قُلْ لَا يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَالطَّيِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ﴾[۵].
- آیه شریفه ضرب‌المثلی است برای بیان این نکته که قواعد و آموزه‌های دینی بر صفات تکوینی از پاکی و پلیدی که مؤثر در مسیر سعادت و شقاوت انسان هستند، استوار گشته است. در این مسئله کثرت یا قلت تابعان تأثیری ندارد. پاکان پاک هستند، هرچند کم باشند و پلیدان پلیدند، گرچه زیاد باشند[۶].
- ضرب‌المثلی در زبان فارسی بسیار مورد استناد عوام مردم قرار می‌گیرد که "خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو". عده‌ای برای ارتکاب گناه و اعمال خلاف اخلاق به این ضرب‌المثل تمسک می‌کنند. قرآن کریم این دیدگاه را مردود می‌شمارد: ﴿وَإِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ﴾[۷].[۸].
منابع
پانویس
- ↑ سیدعلی‌اکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۱۸.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۱۰.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۲۴۹.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۵۷.
- ↑ «بگو ناپاک و پاک برابر نیستند حتی اگر بسیاری ناپاک، تو را به شگفتی آورد پس ای خردمندان! از خداوند پروا کنید، باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۱۰۰.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۶، ص۱۵۰.
- ↑ «و اگر از بیشتر کسان روی زمین پیروی کنی تو را از راه خداوند به گمراهی می‌کشانند» سوره انعام، آیه ۱۱۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۴۶-۲۴۷.