سعی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سعی در قرآن]] - [[سعی در حدیث]] - [[سعی در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = سعی (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سعی در قرآن]] - [[سعی در حدیث]] - [[سعی در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = سعی (پرسش)}} | ||
| خط ۹: | خط ۸: | ||
عمل و [[کردار]] [[انسانی]] به‌اقتضای جهت و نیتی که در ورای آن نهفته است، بار ارزشی می‌پذیرد. همه دنیای [[انسان]] در [[اعمال]] او از [[خیر و شرّ]] خلاصه می‌گردد و آن عمل همواره ملازم او خواهد بود و [[انسان]] جز آنچه از عمل و [[کردار]] دارد، بهره و [[نصیبی]] نخواهد داشت{{متن قرآن|وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى}}<ref>«و اینکه آدمی را چیزی جز آنچه (برای آن) کوشیده است نخواهد بود» سوره نجم، آیه ۳۹.</ref>.<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۴۶-۴۷.</ref> | عمل و [[کردار]] [[انسانی]] به‌اقتضای جهت و نیتی که در ورای آن نهفته است، بار ارزشی می‌پذیرد. همه دنیای [[انسان]] در [[اعمال]] او از [[خیر و شرّ]] خلاصه می‌گردد و آن عمل همواره ملازم او خواهد بود و [[انسان]] جز آنچه از عمل و [[کردار]] دارد، بهره و [[نصیبی]] نخواهد داشت{{متن قرآن|وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى}}<ref>«و اینکه آدمی را چیزی جز آنچه (برای آن) کوشیده است نخواهد بود» سوره نجم، آیه ۳۹.</ref>.<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۴۶-۴۷.</ref> | ||
[[عمل صالح]] و [[سعی]] [[بلیغ]] در جهت [[صلاح]] و [[رستگاری]]، بی‌پاداش نخواهد ماند: {{متن قرآن|فَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ}}<ref>«هر کس کردارهای شایسته انجام دهد و مؤمن باشد هیچ ناسپاسی در برابر کوشش او نخواهد بود و بی‌گمان ما نگارنده آن (کوشش او) هستیم» سوره انبیاء، آیه ۹۴.</ref>. [[سعی]] و عمل در جهت [[شرّ]] و [[فساد]] نیز بی‌پاسخ نخواهد ماند: {{متن قرآن|إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا}}<ref>«کیفر کسانی که با خداوند و پیامبرش به جنگ برمی‌خیزند و در زمین به تبهکاری می‌کوشند جز این نیست که کشته یا به دار آویخته شوند یا دست‌ها و پاهایشان ناهمتا بریده | [[عمل صالح]] و [[سعی]] [[بلیغ]] در جهت [[صلاح]] و [[رستگاری]]، بی‌پاداش نخواهد ماند: {{متن قرآن|فَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ}}<ref>«هر کس کردارهای شایسته انجام دهد و مؤمن باشد هیچ ناسپاسی در برابر کوشش او نخواهد بود و بی‌گمان ما نگارنده آن (کوشش او) هستیم» سوره انبیاء، آیه ۹۴.</ref>. [[سعی]] و عمل در جهت [[شرّ]] و [[فساد]] نیز بی‌پاسخ نخواهد ماند: {{متن قرآن|إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا}}<ref>«کیفر کسانی که با خداوند و پیامبرش به جنگ برمی‌خیزند و در زمین به تبهکاری می‌کوشند جز این نیست که کشته یا به دار آویخته شوند یا دست‌ها و پاهایشان ناهمتا بریده شود» سوره مائده، آیه ۳۳.</ref>. | ||
در نظریات [[سیاسی]] [[مارکسیستی]]، [[عمل]] [[انسان]] که صرفاً [[دنیایی]] و بریده از آخرت ملحوظ شده، زیربنا در تحولات [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] قلمداد شده است؛ [[تحول]] در ابزار تولید و [[روابط]] تولید، نتیجه عمل و کوشش [[انسانی]] است که این [[تحول]] موجب [[تغییر]] در طبقات [[اجتماعی]] و ساختار آن و در نهایت [[انقلاب]] و [[تحول]] در [[دولت]] خواهد شد که روبناهای [[جامعه]] هستند<ref>ر.ک: حسین بشیریه، جامعه‌شناسی سیاسی. فصل مارکسیسم.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۳۹-۳۴۰.</ref> | در نظریات [[سیاسی]] [[مارکسیستی]]، [[عمل]] [[انسان]] که صرفاً [[دنیایی]] و بریده از آخرت ملحوظ شده، زیربنا در تحولات [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] قلمداد شده است؛ [[تحول]] در ابزار تولید و [[روابط]] تولید، نتیجه عمل و کوشش [[انسانی]] است که این [[تحول]] موجب [[تغییر]] در طبقات [[اجتماعی]] و ساختار آن و در نهایت [[انقلاب]] و [[تحول]] در [[دولت]] خواهد شد که روبناهای [[جامعه]] هستند<ref>ر.ک: حسین بشیریه، جامعه‌شناسی سیاسی. فصل مارکسیسم.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۳۹-۳۴۰.</ref> | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۲
سعی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سعی در قرآن - سعی در حدیث - سعی در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
عمل کردن (خیر یا شرّ)، کسب و کار[۱]، جُهد (کوشش و تلاش کردن در امور مادی یا معنوی)[۲]، شتافتن و کوشیدن[۳].
﴿وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى﴾[۴].
عمل و کردار انسانی به‌اقتضای جهت و نیتی که در ورای آن نهفته است، بار ارزشی می‌پذیرد. همه دنیای انسان در اعمال او از خیر و شرّ خلاصه می‌گردد و آن عمل همواره ملازم او خواهد بود و انسان جز آنچه از عمل و کردار دارد، بهره و نصیبی نخواهد داشت﴿وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى﴾[۵].[۶]
عمل صالح و سعی بلیغ در جهت صلاح و رستگاری، بی‌پاداش نخواهد ماند: ﴿فَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ﴾[۷]. سعی و عمل در جهت شرّ و فساد نیز بی‌پاسخ نخواهد ماند: ﴿إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا﴾[۸].
در نظریات سیاسی مارکسیستی، عمل انسان که صرفاً دنیایی و بریده از آخرت ملحوظ شده، زیربنا در تحولات سیاسی و اجتماعی قلمداد شده است؛ تحول در ابزار تولید و روابط تولید، نتیجه عمل و کوشش انسانی است که این تحول موجب تغییر در طبقات اجتماعی و ساختار آن و در نهایت انقلاب و تحول در دولت خواهد شد که روبناهای جامعه هستند[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۲۰۲.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۳۲.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۳.
- ↑ «و اینکه آدمی را چیزی جز آنچه (برای آن) کوشیده است نخواهد بود» سوره نجم، آیه ۳۹.
- ↑ «و اینکه آدمی را چیزی جز آنچه (برای آن) کوشیده است نخواهد بود» سوره نجم، آیه ۳۹.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۴۶-۴۷.
- ↑ «هر کس کردارهای شایسته انجام دهد و مؤمن باشد هیچ ناسپاسی در برابر کوشش او نخواهد بود و بی‌گمان ما نگارنده آن (کوشش او) هستیم» سوره انبیاء، آیه ۹۴.
- ↑ «کیفر کسانی که با خداوند و پیامبرش به جنگ برمی‌خیزند و در زمین به تبهکاری می‌کوشند جز این نیست که کشته یا به دار آویخته شوند یا دست‌ها و پاهایشان ناهمتا بریده شود» سوره مائده، آیه ۳۳.
- ↑ ر.ک: حسین بشیریه، جامعه‌شناسی سیاسی. فصل مارکسیسم.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۳۹-۳۴۰.