جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
بدون خلاصۀ ویرایش |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
#جلب [[رضایت خداوند]]، [[هدف]] [[علی]]{{ع}} از خوابیدن به جای [[پیامبر]] در [[لیلة المبیت]] است: {{متن قرآن|... ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ}}؛ | #جلب [[رضایت خداوند]]، [[هدف]] [[علی]]{{ع}} از خوابیدن به جای [[پیامبر]] در [[لیلة المبیت]] است: {{متن قرآن|... ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ}}؛ | ||
#خوابیدن [[علی]]{{ع}} به جای [[پیامبر]] در [[لیلة المبیت]]، جلوه [[تدبیر]] [[خداوند]]، در برابر [[مکر]] و [[توطئه]] [[کافران]] [[قریش]]: {{متن قرآن|وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ}}، [[علامه طباطبایی]] مینویسد: معنای [[آیه]] این است که: "به یاد آر و یا باید به یاد آورند آن روزی که [[کفار]] [[قریش]] برای ابطال دعوتت به تو [[مکر]] کرده و خواستند تو را به یکی از امور سهگانه دچار سازند یا تو را [[حبس]] کنند و یا بکشند و یا بیرونت کنند، آنان [[مکر]] میکنند و [[خداوند]] هم [[مکر]] میکند و [[خدا]] [[بهترین]] مکرکنندگان است و تردیدی که در [[آیه]] به منظور بیان و شرح [[مکر]] [[کفار]] میان [[حبس]]، کشتن و بیرون کردن نموده خود دلالت میکند بر اینکه [[کفار]] [[قریش]] درباره امر [[رسول خدا]]{{صل}} و خاموش کردن [[نور]] دعوتش که یگانه آرزویشان بود با هم [[مشورت]] کردهاند و همین دلالت، روایاتی را که در [[شأن نزول]] [[آیه]] وارد شده است [[تأیید]] میکند، چون در آن [[روایات]] که ـ ان شاء اللَّه ـ بزودی در بحث روایتی [[آینده]] خواهد آمد نیز دارد که [[مشرکین]] در “دار الندوة” درباره امر آن جناب با یکدیگر [[گفتگو]] میکردهاند"<ref>ترجمه المیزان، ج۹، ص۸۶.</ref>.<ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۶۰۲.</ref> | #خوابیدن [[علی]]{{ع}} به جای [[پیامبر]] در [[لیلة المبیت]]، جلوه [[تدبیر]] [[خداوند]]، در برابر [[مکر]] و [[توطئه]] [[کافران]] [[قریش]]: {{متن قرآن|وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ}}، [[علامه طباطبایی]] مینویسد: معنای [[آیه]] این است که: "به یاد آر و یا باید به یاد آورند آن روزی که [[کفار]] [[قریش]] برای ابطال دعوتت به تو [[مکر]] کرده و خواستند تو را به یکی از امور سهگانه دچار سازند یا تو را [[حبس]] کنند و یا بکشند و یا بیرونت کنند، آنان [[مکر]] میکنند و [[خداوند]] هم [[مکر]] میکند و [[خدا]] [[بهترین]] مکرکنندگان است و تردیدی که در [[آیه]] به منظور بیان و شرح [[مکر]] [[کفار]] میان [[حبس]]، کشتن و بیرون کردن نموده خود دلالت میکند بر اینکه [[کفار]] [[قریش]] درباره امر [[رسول خدا]]{{صل}} و خاموش کردن [[نور]] دعوتش که یگانه آرزویشان بود با هم [[مشورت]] کردهاند و همین دلالت، روایاتی را که در [[شأن نزول]] [[آیه]] وارد شده است [[تأیید]] میکند، چون در آن [[روایات]] که ـ ان شاء اللَّه ـ بزودی در بحث روایتی [[آینده]] خواهد آمد نیز دارد که [[مشرکین]] در “دار الندوة” درباره امر آن جناب با یکدیگر [[گفتگو]] میکردهاند"<ref>ترجمه المیزان، ج۹، ص۸۶.</ref>.<ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۶۰۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۲۸: | خط ۲۶: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:فضائل امام علی]] | [[رده:فضائل امام علی]] |